بازی آنلاین
آپلود عکس
22-05-2014، 16:55
ژان راسین (به فرانسوی: Jean Racine) (۲۲ دسامبر ۱۶۳۹-۲۱ آوریل ۱۶۹۹) همراه با کورنی و مولیر یکی از ۳ درام‌نویس برتر قرن هفدهم فرانسه است. او بیش‌تر به نوشتن تراژدی می‌پرداخت، ولی یک کمدی نیز از خود برجای گذاشت
زندگی‌نامهراسین در ۲۲ دسامبر ۱۶۳۹ در پیکاردی در خانواده‌ای متوسط چشم به جهان گشود و در دو سالگی مادر و در چهار سالگی پدر خود را از دست داد. او از آن پس نزد مادربزرگ و پدربزرگش بزرگ شد و آموزش‌های کلاسیک را فراگرفت. پس از مرگ پدربرزگش در سال ۱۶۴۹، مادربزرگ وی به صومعهٔ پورت رویال رفت راسین نیز به او ملحق شد. به این ترتیب او در مدارس کوچک پورت رویال آیین ژانسنیوس را که توسط حکومت کاتولیک فرانسه بدعت و باطل شناخته شده بود فرا گرفت، و آموزش وسیعی در زمینهٔ ادبیات یافت و یونانی و لاتین را آموخت. در ۱۸ سالگی به نوشتن شروع کرد، و کم‌کم به نمایش‌نامه روی آورد (که طبق آیین ژانسنیوس نامشروع و تحقیر شده بود).
او در سال ۱۶۶۴، با نوشتن شعری در مدح لویی چهاردهم به دربار راه یافت. اولین نمایش‌نامهٔ موفق او اسکندر بزرگ بود در سال ۱۶۶۵ توسط مولیر و بازیگران او در صحنه اجرا شد. با وجود این که نمایش‌نامه و اجرا مورد استقبال مردم و نیز پادشاه قرار گرفت، او اجرای دوم را به گروه معتبرتری سپرد. مولیر این خیانت راسین را هیچگاه نبخشید و از آن پس اجرای نمایش‌نامه‌های راسین توسط این گروه صورت گرفت.
مدتی بعد، راسین دو کتاب علیه پورت رویال و استادهای قدیمی خود منتشر کرد که به انتقاد از حرفهٔ نمایش‌نامه‌نویسی پرداخته بودند. تراژدی‌های پسین او با استقبال فراوانی مواجه شدند. آندروماک (۱۶۶۷)، بریتانیکوس (۱۶۶۹) و فِدر (۱۶۷۷) از مشهورترین آثار او هستند.
به دنبال آزار و شکنجه‌ای که چندی بعد به افراد معتقد به آیین ژانسنیوس وارد شد، راسین دوباره با پورت رویال رابطه برقرار کرده و از آن‌ها حمایت کرد. او سرانجام در سال ۱۶۹۹ در پاریس به علت یک تومور چشم از جهان فروبست و طبق وصیتش در پورت رویال، در کنار یکی از استادان قدیمی خود دفن شد.
زندگی‌نامهراسین در ۲۲ دسامبر ۱۶۳۹ در پیکاردی در خانواده‌ای متوسط چشم به جهان گشود و در دو سالگی مادر و در چهار سالگی پدر خود را از دست داد. او از آن پس نزد مادربزرگ و پدربزرگش بزرگ شد و آموزش‌های کلاسیک را فراگرفت. پس از مرگ پدربرزگش در سال ۱۶۴۹، مادربزرگ وی به صومعهٔ پورت رویال رفت راسین نیز به او ملحق شد. به این ترتیب او در مدارس کوچک پورت رویال آیین ژانسنیوس را که توسط حکومت کاتولیک فرانسه بدعت و باطل شناخته شده بود فرا گرفت، و آموزش وسیعی در زمینهٔ ادبیات یافت و یونانی و لاتین را آموخت. در ۱۸ سالگی به نوشتن شروع کرد، و کم‌کم به نمایش‌نامه روی آورد (که طبق آیین ژانسنیوس نامشروع و تحقیر شده بود).
او در سال ۱۶۶۴، با نوشتن شعری در مدح لویی چهاردهم به دربار راه یافت. اولین نمایش‌نامهٔ موفق او اسکندر بزرگ بود در سال ۱۶۶۵ توسط مولیر و بازیگران او در صحنه اجرا شد. با وجود این که نمایش‌نامه و اجرا مورد استقبال مردم و نیز پادشاه قرار گرفت، او اجرای دوم را به گروه معتبرتری سپرد. مولیر این خیانت راسین را هیچگاه نبخشید و از آن پس اجرای نمایش‌نامه‌های راسین توسط این گروه صورت گرفت.
مدتی بعد، راسین دو کتاب علیه پورت رویال و استادهای قدیمی خود منتشر کرد که به انتقاد از حرفهٔ نمایش‌نامه‌نویسی پرداخته بودند. تراژدی‌های پسین او با استقبال فراوانی مواجه شدند. آندروماک (۱۶۶۷)، بریتانیکوس (۱۶۶۹) و فِدر (۱۶۷۷) از مشهورترین آثار او هستند.
به دنبال آزار و شکنجه‌ای که چندی بعد به افراد معتقد به آیین ژانسنیوس وارد شد، راسین دوباره با پورت رویال رابطه برقرار کرده و از آن‌ها حمایت کرد. او سرانجام در سال ۱۶۹۹ در پاریس به علت یک تومور چشم از جهان فروبست و طبق وصیتش در پورت رویال، در کنار یکی از استادان قدیمی خود دفن شد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
