اشکال کار از ماست نه از آمریکا

[# αпGεʟ]

آمریکا در برخورد خود با ملتهای عرب از سیاست خطرناکی استفاده می کند. این سیاست همان سیاست ابله و کودن و نادان فرض کردن ملتها و مقهور ساختن آن به هدف حفظ منافع آمریکاست که در رأس این هدف محافظت از امنیت، ثبات و برتری کمی و کیفی نظامی دشمن صهیونیستی در برابر امت عربی (و اسلامی) است و بالطبع همه اینها به زیان امنیت، ثبات، رفاه و حقوق ملت فلسطین و ملتهای عرب خواهد بود. آمریکا برای پیشبرد سیاست غلبه بر ملتها و مقهور ساختن آنها از سیاست شوراندن حکومتها بر ضد ملتهایشان استفاده می کند و در برخورد با حکومتها از سیاست ترغیب و ترهیت سود می جوید. اگر کسی به آرشیو خبرها مراجعه کند، مشاهده خواهد کرد هنگامی که از منطقه ما و رابطه آن با آمریکا سخن گفته می شود، بیشترین اصطلاحی که در آن بکار گرفته می شود، اصطلاح فشار آمریکا است. اگر بپرسی که چرا پاول به منطقه آمده است؟ پاسخ می شنوی که برای زیر فشار قرار دادن کابینه جدید تشکیلات خودگردان و سایر حکومتهای منطقه. انگار ما امتی هستیم که هیچ شخصیت و حتی موجودیتی قابل ذکر نداریم. امتی که اولین و آخرین وظیفه اش این است که تلاش کند سیاستهای داخلی و خارجی خود را با دیدگاه های آمریکا هماهنگ کرده و یا بر اساس فشارهای این کشور تنظیم کند و اگر یک مرد در میان امت پیدا شود که حاضر نباشد به زیر سلطه آمریکا برود، خود را از بقیه که مانند کف دریا هستند جدا خواهد دید و این کفها او را به حماقت متهم می کنند زیرا از نظر آنان او واقعیت را به درستی تشخیص نداده است.
هرکس که در گزینش الفاظ پاول دقت کند سیاست ابله فرض کردن دیگران از سوی آمریکا را به خوبی در می یابد. هنگامی که پاول می گوید:" خشونت باید همین حالا متوقف شود، عملیات باید به سرعت پایان یابد"، اشغال فلسطین را خطرناک نمی داند و به نظر او ریخته شدن خون فلسطینیان مسئله ای نیست که توجه به آن ضروری باشد. تنها مسئله ای که از نظر پاول باید متوقف شود، مقاومت مشروع فلسطین است تا پس از آن آنچه قانونی و مشروع است به غیر قانونی و نا مشروع تبدیل شود. کدام ابله فرض کردن دیگران از این بزرگ تر است که پاول به هدف تحقیر می گوید:" آنچه اکنون شارون می خواهد، بکارگیری تمام تلاش برای مبارزه با تروریسم است". این بدان معناست که پاول آشکارا اعلام می کند که موضع وی از دیدگاه شارون نشأت گرفته است و تنها نظری که ارزش دارد و از نظر پاول باید به آن توجه شود، نظر شارون است.
پاول بار دیگر به سیاست ابله فرض کردن دیگران ادامه داده و می گوید:" شارون را تحت فشار قرار می دهد که وضعیت فلسطینیان را بهبود بخشد و به او می گوید که مشکل شهرکها باید برطرف شود". آیا او شارون را هم تحت فشار قرار می دهد؟! آری انگار او شارون را نیز تحت فشار قرار داده و از او خواسته است که پستهای بازرسی را در مناطق مختلف کاهش دهد و یا اینکه به فلسطینیان اجازه دهد آزادانه به شهرهای مختلف فلسطین سفر کنند و یا برای کار تعدادی از کارگرانشان مجوز صادر کند! انگار ملت فلسطین هزاران شهید و دهها هزار مجروح تقدیم کرده و هزاران تن از بهترین فرزندانشان اکنون در زندانهای اشغالگران صهیونیست اسیرند تنها به این خاطر که وضعیت زندگی شهروندان بهبود یابد؟ آیا پاول در این سخنان با ساز صهیونیستها نمی رقصد. شالوم وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی می گوید:" اگر فلسطینیان جنگ را متوقف کنند "اسرائیل" برای اعطای کمکهای انسان دوستانه به فلسطینیان آماده است"! وی می افزاید، "رهبران جدید تشکیلات خودگردان باید اقدامات خود را بر ضد سازمانهای تندرویی که برای عملیات جنگی برنامه ریزی می کنند، آغاز کند".تسهیلاتی که آنها از آن سخن می گویند بخشی از توطئه ای است که برای ضربه زدن به مقاومت طراحی شده است. آنان تلاش می کنند از رنجهای ملت فلسطین سوء استفاده کرده و با کاهش مشکلات ناشی از کمبود نیازمندیهای حیاتیشان، آنان را بر ضد مقاومت بشورانند و از این راه به اشغالگری ادامه داده و آن را تثبیت کنند.
پاول در صدد است که به جای معادله ای که مقاومت با خون فرزندانش ایجاد کرده و آن "پایان دادن به اشغالگری پیش شرط توقف مقاومت" است، معادله جدیدی را که مفاد آن اعطای تسهیلات در برابر متوقف ساختن مقاومت است، به وجود آورد. باید به یاد داشته باشیم که این معادله (پایان دادن به اشغالگری پیش شرط توقف مقاومت) معادله ای بین المللی است که سازمان ملل خود آن را با تصویب مشروعیت مقاومت در برابر اشغالگری، قانونی اعلام کرده است. پاول در مورد مسئله شهرکها نیز به شدت مواظب است که پا را از مرزهایی که (اربابانش برای او ترسیم کرده اند، فراتر ننهد به همین علت هنگام سخن گفتن در این مورد به خود اجازه نمی دهد که بگوید شهرکها باید تخلیه شده و از بین بروند و یا حتی شهرک سازی متوقف شود، بلکه با دقت عباراتی را انتخاب کرده و می گوید:" مسئله شهرکها باید حل شود". اما اینکه این مسئله چگونه باید حل شود، یقیناً به مذاکراتی مربوط می شود که ثابت کرده است بهترین پوشش برای فراهم کردن جو مناسب جهت ادامه گسترش سرطان شهرکهاست. هنگامی که در کنفرانس مطبوعاتی پاول با شارون، از وی در این مورد توضیح خواسته شد، گفت:" ما در مورد شهرک سازی گفتگو کردیم و این گفتگوها در آینده نیز ادامه می یابد" روشن است که او تنها در صدد فریب دیگران است و در همان زمان موضع صهیونیستها را در مورد این مسئله تأیید می کند.
هنگامی که از پاول پرسیده شد، آیا هم اکنون باید از فلسطینیان خواسته شود که اعلام کنند از حق بازگشت صرف نظر نمایند همان گونه که رژیم صهیونیستی می خواهد؟ پاسخ داد:" حق بازگشت مسئله پیچیده ای است و طرفها باید آن را در آینده مورد بحث و بررسی قرار دهند". آری او این گونه هر بار با این صراحت و با تجاوز و ددمنشی صهیونیستها همراه بوده و از آن حمایت می کند. او با هشیاری کامل سخن می گوید تا مبادا به تجاوزات صهیونیستها بی احترامی کرده باشد! برای او هیچ مهم نیست که احساسات میلیونها فلسطینی را که از سرزمین و خانه و کاشانه خود محروم شده اند و در وضعیت بسیار اسفباری زندگی می کنند که بشریت تاکنون مانند آن را ندیده است، جریحه دار کند. پاول ثابت کرده است که امت عربی و اسلامی را کودن فرض کرده است و برای آن هیچ ارزش و اعتباری قائل نیست. این درحالی است که کاملا به احساسات جنایتکاران تروریست صهیونیست که از هیچ اقدامی بر ضد ملتی مظلوم و بی دفاع پروا ندارند، احترام می گذارد.
کسی که در سخنان پاول ـ که گفته است، تغییر استراتژیک دیگر این است که رهبران فلسطینی جدیدی در تشکیلات خودگردان بر سر کار آمده اند که آماده همکاری با "اسرائیل"، آمریکا و کمیته چهارگانه در جهت برقراری صلح (تسلیم) هستند ـ تأمل می کند، درمی یابد که این سخنان چه اندازه مغایر با حقیقت است و این گونه سخنان تنها نشان دهنده تحقیر دیگران است. وی رژیم صهیونیستی را از هرگونه اتهام تبرئه می کند و او را با اشغال فلسطین و قربانی کردن کودکان و سالخوردگان و زندان و تخریب منازل و زمینهای کشاورزی و محاصره و یهودی سازی مقدسات، گناهکار و یا ناقض صلح نمی شمارد. به همین سبب مشاهده می کنیم که او با تمام پلیدی، موضوع را در قالب دو جناح مطرح می سازد، یکی جناحی که در تلاش برای دستیابی به صلح است و رژیم صهیونیستی و آمریکا و کمیته چهارگانه بین المللی در آن قرار دارند و دیگری مخالف صلح که فلسطینیان تا پیش از تشکیل کابینه جدید جزو این دسته بودند. معنای سخنان او این است که فلسطینیان اخیراً به سوی صلحی که رژیم صهیونیستی نماینده آن است حرکت کرده اند! اگر از خودمان بپرسیم که چه چیزی پاول را بر آن داشته است که ما را تا به این حد تحقیر کند، باز با رجوع به سخنان پاول می توانیم پاسخ خود را بیابیم. او می گوید:" سازمان سیا با رهبران بلندپایه فلسطینی (تشکیلات خودگردان) برای همکاری در مبارزه با عملیات (مقاومت) به صورت مداوم در تماس است". بنابر این اگر از نقطه نظر وی کابینه ای فلسطینی پیدا شود که آماده همکاری با دشمن صهیونیستی باشد و نیز آمادگی خود را برای همکاری امنیتی با این دشمن به منظور مبارزه با تنها پدیده مثبت در میان فلسطینیان که همان مقاومت است، اعلام کند، در این صورت می توان گفت که طرف فلسطینی فعالیت خود را به سوی صلح آغاز کرده است. دیگر چه تحقیری برای امت عرب و مسلمان از این بالاتر باقی می ماند؟
اگر آمریکا به این صراحت امت عربی و اسلامی را کودن و ابله فرض کرده و آنان را تحقیر می کند، اشکال کاراز جانب آنان نیست، بلکه اگر کسی را از میان ما بیابد که این تحقیر و اهانت را می پذیرد، تمامی این عیوب از جانب ماست.