جواهرده ستاره ی شمال

[First Star]

جواهرده (به گویش گیلکی: جور ده به معنی بالا ده) یکی از روستاهای شهرستان رامسر در استان مازندران است. این روستا در فاصله ۲۷ کیلومتری رامسر در دهستان سخت سر و در ارتفاعات ۲۰۰۰ متری البرز قرار دارد.



جمعیت روستای جواهرده بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ حدود ۹۸۰۰ نفر (۲۴۷۰ خانوار) است. البته این جمعیت هرگز در تمامی طول سال ساکن این روستا نیستند؛ چرا که تنها چهار ماه از سال در این روستا مردم زندگی می کنند و در ماه های دیگر سال جز چند نفر نگهبان و سرایدار کسی در آن جا ساکن نیست. مردم روستا به دامداری، کشاورزی و باغداری مشغول اند و صنایع دستی آن شامل نمدمالی، سفال، آهنگری و مسگری است . تنها راه ارتباطی جواهرده به رامسر منتهی می شود و از راه کوهستان با قزوین نیز مرتبط است .

امروز آب آشامیدنی منطقه نیز از چشمه های متعددی چون «سلیمان »، «برشی » و «کوه کین » تامین می شود که در گذشته افراد خیرخواه، آب چشمه ها را تا نزدیکی ده هدایت کرده اند. جواهرده ۱۲ محله قدیمی دارد که «جولاخیل » بزرگ ترین محله ده و بعد از آن «اوشیان سر»، «سید محله »، «برشی محله »، «آموسی خیل »، «صیقل محله »، «چاک دشت »، «سراب یا کربلا بنه »، «رمک محله »، «تنگدره »، «فتوک محله »، «کهنه تنگدره » و «شل محله»از دیگر بخش های این ده به شمار می روند. در داخل گورهای باستانی جواهرده حفاری های غیر مجاز زیادی انجام می شود.



جاذبه های گردشگری
طبیعت
معروف ترین کوه های آن عبارت اند از سرخ تله (بخش شرقی قله سماموس) واژکٰ سه براره رژه(رجه). مرتفع ترین این قله ها، قله سرخ تله است. لپاسر با چشمه های معروف و درمانی آن و سماموس و مقبره شاه یحیی کیایی بر چکاد قله سماموس که دارای یخچال های دایمی است از جاهای دیدنی و جذاب آن است. جویبارهای بالادست این روستا با آبشارهای زیبا، پارک جنگلی وسیعی در میان دره که در کنار رود صفارود جای دارد و رودخانه ای با آب معدنی گازدار از جاذبه های گردشگری این منطقه به شمار می رود.
میراث فرهنگی
آثار تاریخی چون مسجد آدینه که گویا در گذشته های دور معبد و آتشکده ای زرتشتی بوده است و نیز گورهای گبری که در منطقه پراکنده است از آثار تاریخی آن به شمار می آید. هر چند مسجد آدینه در سال های اخیر در اثر برخورد آذرخشی به درخت زبان گنجشک کنار آن طعمه حریق شد، ولی مسجد کنونی گویای تمدن گذشته نیز است. در گذشته مراسم گل کاری دختران دوشیزه و جشن های همراه آن دیدنی بود و از همه مناطق گیلان برای شرکت در این جشن گرد می آمده اند. اولین تاریخ بنای مسجد آدینه به حدود ۷۰۰ سال و توسط شخصی به نام «شل شریف» برمی گردد که نامبرده از بزرگان جواهرده بوده است و خاندان شل آقاخانی (پورمنصوری) از بازماندگان وی می باشند.