شعر عشق نوجوانیم نیما سهیلی

[مهشاد*]

تو باز نیامدی من مُردم / دو سال شد، خیلی غم و غصه خوردم
 
تو انقدر به من عشق دادی / که آخر من عشق را حفظ شدم
 
نمیدانم چرا بی تو هیچم / می بینمت زرد و سردم
 
صدایم میکنی نفسم بالا نمیاد / من با تو لذت عشق رو تجربه کردم
 
نمیدانم  به تو چگونه دوستت دارم را بگویم /برای رسیدن به تو از همه سد ها پریدم
 
دیگر غزل پست مدرن نمی سرایم / چون بی تو مرد نیستم نامردم