"عاقبت تارک الصلاه"

[I LOVE YOU FARHAD]

« أضاعُوا الصّلواة وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوفَ یَلقَونَ غَیًّا » سوره مریم ، آیه 59 .

کسانی که نماز ها را ضایع می کنند و شهوت ها را پیروی می کنند ، پس

به زودی بیندازیم ایشان را در طبقه ای از جهنم که غیّ نام دارد . و آیه

مبارکه اول که خدا می فرماید : در روز قیامت او را کور محشور خواهم نمود .

در سوره طه ، آیه 125 است که : « قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرتَنِی أعمی وَ قَد کُنتُ

بَصِیراً » . می گوید پروردگارا چرا مرا کور محشور کردی و حال آن که در دنیا

بینا بودم ، از ناحیه پرورگار جواب می رسد ، که تو این گونه آمدی ، تو آیات

ما را (که امر به نماز باشد) فراموش کردی . پس امروز از فراموش شدگانی .

و به سند صحیح در جامع الاخبار رسول خدا (ص) فرمودند : « الصّلوةُ عِمادُ

الدِّینِ فَمَن تَرَکَ صَلوتَهُ مُتُعَمِّداً فَقَد هَدَمَ دِینَهُ » نماز ستون دین است . پس

هر که نمازش را عمداً ترک کند یعنی بی جهت ، پس به تحقیق که دین

خود را خراب کرده . یعنی عمارتی که ستون ندارد خراب خواهد شد ، و بر جا

نخواهد ماند . و در حدیث دیگر از رسول اکرم (ص) هست که : « مَن تَرَکَ

صَلاتَهُ حتّی تَفُوتَهُ مِن غَیرِ عُذرٍ فَقَد حَبِطَ عَمَلُهُ » . هر که نمازش را ترک کرد

، تا آن که بدون عذری نمازش فوت شود ، به تحقیق که همه اعمال او تباه

شده است .

پس باید دانست که نماز اعظم واجبات است . و ترک کننده ی آن بی شد

مُرتَدّ ، و مستحق عذاب اخروی است . با وجود آن که عقوبات دنیوی نیز

دارد . مانند نور از روی او رفتن و تنگدست شدن .

در کتاب جامع التمثیل ، وارد شده که حضرت موسی (ع) روزی از کنار رود

نیل عبود می کردند ، ماهیان رود را در حال عذاب دیدند ، در این حال عرض

کرد : الهی ، سبب عذاب ماهیان چیست ؟ ندا رسید : « ای موسی عصای

خود را به آب بزن تا بر تو معلوم شود » . موسی (ع) عصای خود را به رود زد

؛ جمعی از ماهیان به تکلّم آمدند . موسی (ع) از ایشان سبب عذاب را

سؤال کرد؟ جواب دادند : « یا موسی ، شخص بی نمازی در کشتی به

دندان درد مبتلا شد ، دندان او را کشیدند و به دریا انداختند ، یکی از ماهیان

آن داندان را فرو برد . خداوند به سبب آن یک ماهی که دندان بیمار در شکم

او بود ما را هم به عذاب مبتلا نمود » . از این جاست که حضرت رسول اکرم

(ص) فرمودند : « مَن اَعانَ تارِکَ الصّلوةِ بِلُقمَةٍ اَو کِسوَةٍ فَکَاَنَّما قَتَلَ سَبعِینَ

نَبیّاً اَوَّلهُم آدَم و آخِرَهُم محمَّد (ص) » هر که اعانت و یاری کند تارک الصّلاة را

به لقمه نانی یا لباس و پوشاکی ، پس گویا کشته است ، هفتاد پیغمبر را

که اول آیشان آدم باشد و آخر ایشان محمد (ص) باشد . پس واجب است

اعتقاد نمودن به این که نماز در میان اعمال به منزله پادشاه است و بهترین

اعمال می باشد . زیرا که همه پیامبران سلف به آن اقدام نموده اند و وسیله

نجات خویش دانسته اند .

« یَتَساءَلُونَ عَنِ المُجرِمِینَ ما سَلَکَکُم فِی سَقَرَ قالُوا لَم نَکُ مِنَ المُصَلِّینَ »

سوره مدثر ، آیه 43 .

ظاهر آیه مبارکه آن است که : می پرسند مالکان دوزخ از گناهکاران که به

چه گناه شما را به دوزخ آورده اند ؟ جوا دهند که ما از نماز گزاران نبوده ایم .

مخفی و پوشیده نماند که عقوبتی از عقوبت تارک الصّلوة بدتر نخواهد بود .

زیرا که به سند جامع الاخبار جناب رسول (ص) فرمودند : « مَن تَبَسّمَ وَجهَ

تارِکَ الصّلوةِ فَکَأنَّما هَدَمَ بَیتَ المَعمورِ سَبعَ مَرّاتٍ وَ کَاَنَّما قَتَلَ اَلفَ مَلَکٍ مِنَ

المَلائِکَةِ المُقَرَّبین وَ الانبِیاءِ المُرسَلینَ » . هر که بخندد بر روی تارک الصّلوة ،

پس چنان باشد که خراب کرده باشد بیت العمور را هفت بار و به قتل آورده

باشد هزار فرشته مقرب و پیغمبران مرسل را .