عکس هایی دیدنی از بازار قدیمی مسگرها در اصفهان

[Navisa.]

نخستین کسی که در بازار به سراغش رفتیم پیرمردی بود که اجازه عکاسی نداد و گفت: «اگه عکس بیندازم کلاغه برای مادرم خبر می بره»! ما با مزاح اصرار کردیم و او با همان کلام دلنشین و لهجه زیبایی اصفهانی اش طفره رفت آنقدر جدی بود که فکر کردیم دست خالی از بازار بیرون می آییم آخر با اینکه تابستان است و فصل مهارت آموزی و کسب هنر نه هیچ جوان یا نوجوانی را در این بازار دیدیم که مشغول آموختن این حرفه باشد و نه به سبک قدیم از نوه ها و نتیجه های این پیش کسوتان در بازار خبری بود.

خلاصه راه افتادیم و با ترس و دلهره دم هر مغازه که رسیدیم کسب اجازه کردیم و چندتایی عکس گرفتیم از او که فکر می کردیم کم سن ترین فرد بازار است تا او که از دیدنش متحیر مانده بودیم که چگونه بازوان نحیف و پیرش قدرت دارد چکش را مدام بالاببرد و بر سر سرخ مس بکوبد.

ظرف های ساخته شده که بیرون از مغازه ها چیده شده بودند اما ما را از دنیای عکاسی به دنیای زیبای طراحی و پرسپکتیو و تقارن و ریاضی می برد که چگونه ورق های صاف مسی، شده اند ظرف های گرد و قد و نیم قد زیبایی که از بزرگ به کوچک از پایین به بالا راست قامت و استوار صف کشیده اند تا نگاه تو را با خود از کف زمین آرام بازار به سقف آن و از آنجا به اوج هویت معماری ایرانی اسلامی گذشته ببرند و بلکه از گذر نورگیرها تو را از سقف کمانی بازار عبور دهند و به بلندای فکر و اندیشه مادی و معنوی توأمان معماران فرهنگ عصرها و نسل های قبل مهمان کنند باشد که به هویت خود بازگردیم که این قرن قرن هویت است.