حکایت فاضل و نادان

[ツClas$i☪ J☯ ツ]

فاضلی به یکی از دوستان نامه ای می نوشت تا راز خود را با او درمیان گذارد. شخصی پهلوی او نشسته بود و به گوشه چشم نامه او را می خواند.



بر وی دشوار آمد. بنوشت: اگر در پهلوی من دزدی ننشسته بودی نوشته مرا نمی خواندی، همه اسرار خود بنوشتمی.



آن شخص گفت: به خدا من نامه تو را نمی خواندم.



فاضل گفت: ای نادان پس از کجا دانستی که یاد تو در نامه است.