اصل اساسی نیت کردن برای ورود به ماه رمضان

[τοxικ]

* لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلا بگوید روزه می‌گیرم بلكه همین‌قدر كه براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب، كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام ندهد، كافى است و براى آن كه یقین كند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل می‌كند خوددارى نماید.

* انسان می‌تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه‌ی فرداى آن نیت كند اما بهتر است كه شب اول ماه نیت روزه‌ی همه ماه را بنماید.


* از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح، هر وقت نیت روزه فردا را بكند اشكال ندارد.


* وقت نیت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى كه به اندازه نیت كردن به مغرب وقت مانده باشد، یعنی اگر تا آن موقع كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد و نیت روزه مستحبى كند، روزه او صحیح است.


* كسى كه پیش از اذان صبح بدون نیت روزه خوابیده است، اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیت كند، روزه او صحیح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب، و اگر بعد از ظهر بیدار شود، نمی‌تواند نیت روزه واجب نماید.


* اگر بخواهد غیر روزه رمضان، روزه دیگرى بگیرد باید آن را معین نماید، مثلا نیت كند كه روزه قضا یا روزه نذر می‌گیرم، ولى در ماه رمضان لازم نیست نیت كند كه روزه ماه رمضان می‌گیرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است، یا فراموش نماید و روزه دیگرى را نیت كند، روزه ماه رمضان حساب می‌شود.


* اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نیت روزه غیر رمضان كند، نه روزه رمضان حساب می‌شود و نه روزه‌اى كه قصد كرده است.


* اگر مثلا به نیّت روز اول ماه، روزه بگیرد، بعد بفهمد روز دوم یا سوم بوده، روزه او صحیح است.

* اگر پیش از اذان صبح نیت كند و بی‌هوش شود و در بین روز به هوش آید، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام نماید و اگر تمام نكرد،قضاى آن را بجا آورد.


* اگر پیش از اذان صبح نیت كند و بخوابد و بعد از مغرب بیدار شود، روزه‌اش صحیح است.


* اگر نداند یا فراموش كند كه ماه رمضان است و پیش از ظهر متوجه شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد، باید نیت كند و روزه او صحیح است و اگر كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام داده باشد، یا بعدازظهر متوجه شود كه ماه رمضان است، روزه او باطل می‏باشد ولى باید تا مغرب كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام ندهد و بعد از ماه رمضان هم روزه آن روز را قضا نماید.


* اگر بچه پیش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، باید روزه بگیرد، واگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.


* كسى كه روزه قضا یا روزه واجب دیگرى برعهده‌ی خویش دارد، نمی‌تواند روزه مستحبى بگیرد و چنانچه فراموش كند و روزه مستحب بگیرد، در صورتى كه پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبى او به هم می‌خورد و می‌تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر متوجه شود، روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب یادش بیاید روزه‏اش صحیح است، اگر چه بی‌اشكال نیست.


* اگر غیر از روزه ماه رمضان، روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد، مثلا نذر كرده باشد كه روز معینى را روزه بگیرد، چنانچه عمدا تا اذان صبح نیت نكند روزه‏اش باطل است و اگر نداند كه روزه آن روز بر او واجب است یا فراموش كند و پیش از ظهر یادش بیاید، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد، روزه او صحیح و گرنه باطل می‌باشد.


* اگر براى روزه واجب غیرمعینى مثل روزه كفاره عمدا تا نزدیك ظهر نیت نكند، اشكال ندارد بلكه اگر پیش از نیت تصمیم داشته باشد كه روزه نگیرد یا تردید داشته باشد كه بگیرد یا نه، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد، و پیش از ظهر نیت كند، روزه او صحیح است.


* اگر كافری پیش از ظهر ماه رمضان مسلمان شود و حتی از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد نمی‌تواند روزه بگیرد و قضا هم ندارد.


* اگر مریض پیش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام نداده باشد، باید نیت روزه كند و آن روز را روزه بگیرد، و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.


* روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، واجب نیست روزه بگیرد و اگر بخواهد روزه بگیرد می‌تواند نیت روزه رمضان كند ولى اگر نیت روزه قضا و مانند آن بنماید و چنانچه بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، روزه‌ی آن روز جزئی از روزه‌های ماه رمضان حساب می‌شود.


* اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، به نیت روزه قضا یا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگیرد و در بین روز بفهمد كه ماه رمضان است، باید نیت روزه رمضان كند.


* اگر در روزه واجب معینى مثل روزه رمضان از نیت روزه گرفتن برگردد، روزه‌اش باطل است ولى چنانچه نیت كند كه چیزى را كه روزه را باطل می‌كند بجا آورد، در صورتى كه آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمی‌شود.


* در روزه مستحب و روزه واجبى كه وقت آن معین نیست مثل روزه كفاره، اگر قصد كند كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، یا مردد شود كه به جا آورد یا نه، چنانچه به جا نیاورد و پیش از ظهر دوباره نیت روزه كند، روزه او صحیح است.