بیاید به خودمون بیایم..!!

[Dɪʀᴇᴄᴛɪᴏɴᴇʀ~Gɪʀʟ]

نـم نـم مینشینـد ، بر ایـوان خـآنـه مـآن ؛ بــآران

و همچنـآن ، آسمـآن سخـآوتمـنـدانـه می بـآرد ؛

نـور میگـذرد ،

رعـد غـرش می کنـد ؛

و مـآ ،

هنـوز درگیـر کینـه هـآ هستیـم ،

حیـف نیسـت ؟

آرامـش را از روح و جسمـت دریـغ نکـن ،

بـه زیـر بـآران بـرو ؛

و لمـس کـن ، بخشـش را ...

زنـدگی را بـردار ،

در دستــآنـت بگـذار ،

آمـآده ،

و بـآ بـآران دوسـت شـو ،

و بشـوی تمـآم کینـه هـآ را ؛

و قلبـت را بگشـآی ،

و جـآیگـریـن کـن عـشق و بخشش را در اعمـآق وجـودت ،

در ژرفـآی قلبــت ؛

تمـامی روحـت ،

بـه جـآی تمـآمی نفـرت هـآ ؛

بـآور داشتـه بـآش ؛

سـرعت بخشش بیشتـر ازکینـه اسـت ،

همـآن طور کـه نـور درخشـآن است و روشنی بخش ، و رعـد مهیـب اسـت و مخـرب ...

بخشش و عشق از منشور هم بگـذرنـد شکستـه نمی شـونـد !

زاویـه شـآن نـود درجـه اسـت ؛

عمـودِ عمـود !