حسین(ع) هم این روز ها از ما گله دارد

[FARID.SHOMPET]

ماه محرم برای خیلی از ما ایرانی ها ماه مهمی هست ، به ویژه چند روز خاص از این ماه ، از این جهت که به سوگواری و یاد از بزرگانی می پردازیم که ناعادلانه و ناجوانمردانه به خاک و خون کشیده شدند و ستم های زیادی بر آن ها وارد شد.

گفته های زیادی از بزرگان دین و امامان ما هست که اشاره دارد به سوگواری و اندوهی که مومنان در سالگرد این واقعه ی ناراحت کننده باید داشته باشند ولی حقیقتا اندون و سوگواری یعنی اسیب زدن به خود و یا دیگران ؟ مگر نیاکان نگفته اند که نه افراط و نه تفریط؟ کار هایی واقعا در مقام و منزل یک مومن حقیقی نیست. حقیقتا ما امروز می بینیم که اسیب زدن به خود را پاره ای از افراد به یاد کردن از خدا مربوط می دانند که این خود جای شگفت دارد که چگونه چنین اندیشه هایی امروز هنوز در جامعه جاریست! کار هایی مانند قمه زنی و یا سینه زنی با بدن های برهنه و زدن زنجیر های میخ دار به بدن خود نه تنها فایده ای ندارند بلکه برای جامعه و باور های دینی ما زیان آور هستند! بیاید منطقی باشیم. کجای این جوری کار ها با منطق و عقل انسان جور در میاید؟ اصن چه کسی گفته که باید چنین کرد؟ مگر در قرآن که اصلی ترین و با ارزش ترین کتاب مسلمانان گفته نشده آسیب زدن به خود به هر دلیلی کار ناپسندی است؟


ولی کار های بیهوده و بی ارزش تنها این خودآزاری ها و ازار دادن دیگران نیست! بلکه در ابعاد دیگه می توان دید که چه اندیشه ها و هدف های اشتباهی در میان است. با کمی درنگ و اندیشه در این  که ایا این کسانی که به جمع هایی به شکل هیئت های مذهبی  و یا  به دسته ها می پیوندن چیزی درباره ی حسین(ع) و هدف او و یارانش می دانن؟ اگر می دانن ، چه میزان می دانن؟ دیگر این بر همه روشن هست که خیلی ها با هدف های ناپسند و نادرستی در این مراسم ها شرکت می کنند. ولی ایا این درست است؟ این که حتی دروغ گفتن به خویش است! نه تنها بیهودگی و اتلاف وقت خود هست بلکه ستم و ظلمی به مردان بزرگی همچون حسین(ع) و یاران و خاندانش است!

گویی حسین(ع) هم این روز ها از ما گله دارد.

کاش به جای این همه اندیشه ها و کار های ناپسند بیاییم و کمی ارزش ها و هدف ها و شخصیت های این بزرگان را بشناسیم. کاش بیایم فرهنگ و هویت ملی و مذهبی خود را اصطلاح کنیم بلکه از بیراهه بیرون بیاییم.