کره فروش{داستان}

[ارمين2012]

خانه پر از سكوت بود، همه از پدر وحشت داشتند، همسايه‌ها اين خانه را يك معما مي‌دانستند، بچه‌ها تنها زماني ديده مي‌شدند كه به مدرسه مي‌رفتند. پدر هرازگاهي به خانه سركي مي‌كشيد و خريد بر‌عهده خودش بود، هر بار مي‌آمد آشغال‌هايي با خود همراه داشت و در گوشه‌‌اي از حياط مي‌گذاشت، روز به روز خانه شيرواني‌دار پر از زباله مي‌شد تا جايي‌كه ماشين پيكان زير همين آشغال‌ها مدفون شد.

بچه‌ها حق بازي حتي در حياط خانه را نداشتند بيشتر با نگاه بود كه با هم حرف مي‌زدند وقتي نمره‌هاي‌شان20 مي‌شد انگيزه‌اي براي خوشحالي نداشتند انگار سلام‌دادن را ياد نگرفته بودند و در يك جزيره ناشناخته تنهاي تنها بودند. كتك‌خوردن از پدر يك عادت شده بود، وقتي پاي در خانه شيرواني مي‌گذاشتي باور نمي‌كردي خانواده در آن زندگي مي‌كنند، بوي بد زباله و فاضلاب همه را به عقب مي‌راند انگار مادر خانواده نيز روحيه‌اي براي تميزي نداشت، همه جا را خاك گرفته و زيبايي حياط خانه لابه‌لاي تپه‌اي از زباله گم شده بود.

بچه‌ها يكي پس از ديگري با نمرات ممتاز ديپلم گرفتند و تنها بهانه‌ براي خارج‌شدن از خانه را نيز از دست دادند. همه مي‌دانستند قفل اين اسارت روزي شكسته خواهد شد، پدر خانواده بدبين‌ و سخت‌گيرتر شده بود تا اينكه بيمار شد و خيلي زود خود را تسليم سرنوشت مرگ كرد. طلسم شكست، وقتي مادر و بچه‌ها شنيدند زنگ پرواز نواخته شده است حتي به‌‌دليل مرگ پدر قادر به گريه نبودند.