♥...:: بغــــــــــض قلــــــــــــم ::...♥

[(nasim)]

خدايا...........

كسي را كه قسمت كس ديگريست..

سر راهمان قرار نده....

تا شبهاي دلتنگيش براي ما باشد...

و روزهاي خوشش براي ديگري!!!!!!!

[~SoLTaN~]

...

[serpico]

کاش فقط یه بار چشما مهربون بشن تمای دل سنگای دنیا یکدفعه مهربون بشن.

کاش فقط یه بار آخر قصه ها شادی باشه حکم تمام اسیرا پرزدن و آزادی باشه.

کاش فقط یه بار سلاممون مهر جوابو بخوره دلمون واسه یه بار حسرت چیزی نخوره.

کاش فقط یبار همه منتظر پائیز باشیم مثل یه آبشاربلند از سرشوق لبریز باشیم.

کاش فقط یبار راضی باشیم به هرچی که داریم از ته دل فریاد بزنیم آرزوی محالی نداریم.

ما همه باید بدونیم رسمای دنیا همیشه آخر به وفق مراد دل ما که نمیشه.......

[(nasim)]

ديگه تورو ندارم تورو ازم گرفتن

گفتن فراموشت كنم منو دست كم گرفتن

گفتن كه عشق تو كجا لايق اسم اون ميشه

گفتن برو كه عشق اون قسمت ديگرون بشه

منم گفتم:

اگه خالي دستام اگه هيچي ندارم

عوضش براي تو يه قلب ديونه دارم

اگه تورو گرفتن اگه تو داري ميري

عوضش توي خيالم هميشه باهاتم.........

[sanaz_jojo]

بچه بودم فقط بلد بودم تا 10 بشمرم نهايت هر چيزي همين 10 تا بود از بابا بستني که مي خوا ستم10تا

مي خواستم مامانو 10 تا دوست داشتم خلا صه ته دنيا همين 10 تا بود و اين 10 تا خيلي

قشنگ بود حالا نمي دونم که دنيا چقدره نهايت دوست داشتن چندتاست ده تا بستني هم

کفافمو نمي ده خيلي هم طمع کار شده ام اما مي خوام بگم دوستت دارم مي دوني چقدر؟ به

اندازه همون ده تاي بچگي.......

[frozen✘girl]

وقتی که ذهن گرفتار سکوت مبهم واژه ها می شود و هیچ کس ندای خواهش کلمات را از پس سختی ناگفته ترین سخن ها نمی شنود قلم در غم انگیزترین لحظه های خویش به سوگ می نشیند و حقیقت زیبای واژه ها در بی طراوتی رگهایش می پوسند .

وقتی هیچ نوایی در نای خشکیده واژه ها شوری نمی آفریند و معنا این شانه ی زلف پریشان واژه ها نظمی نمی آفریند و هیچ شنوایی آهنگ حزین خستگیهایت را در نا توانی سخن ها نمی شنود و هیچ چشمی به تماشای آنچه باید ببیند نمی نشیند ؛ چقدر خستگی شانه هایت در زیر کوله بار سنگین حقیقت های ناگفته بی طاقت می شود... .

وقتی به سکوت می نشینی و دست های اندیشه ات را به اسارت زنجیرهای غفلت و خموشی می سپاری چقدر واژه ها فریادها خستگی ها کلمات و بی صبری ها بر تنهایی پریشان افکارت هجوم می آورند و آنگاه چگونه می توان بر هجوم بیکرانه ها ایستاد و خموش ماند ؟! و وقتی اندیشه بر بیکرانی حقیقت زبان می گشاید قلم در عجز خویش به عزلت می نشیند و چگونه می توان نوشت وقتی زبان گویای اندیشه هایت ترا یاری نمی کند؟! ... .

چندی است که قلم را بغضی است سنگین... و من چشم انتظارم که توان از کف دهد و سر بر شانه ی کاغذ نهاده و شیون بسراید باشد که دل کمی سبکبار تر شود ... .

---

بغض قلم من ... بغضی است دیرینه

قلم بغض می کند .. من واژه تحویل می گیرم

من می نویسم ... کاغذ بی جان دفترم آرام می گیرد

من ... قلم ... واژه ... درماندگی

حال این روزهایم باید بهتر باشد

مگر نه اینکه بهار آمده است؟!

بهار ... تازگی ...

روزگار غریبی است ... بهار هم با ما ناسازگار شده

آسمان هم بغض کرده

خوش به حال آسمان .. وقتی دلگیر است

چشمان ابریش باران می شود

دردش را همه حس می کنند

همه همدرد باران می شوند

اما حال چشمان من .. ابری هم که باشد

بارانش را فقط من می بینم و آینه

بیچاره آینه اتاقم ... بر بخت سیاهش باید گریست

بگذریـــــــــــــــــــــم

برای درد کشیدن ... برای گفتن از دردواره ها همیشه فرصت هست

مگر نه؟

بخند

چشمان آینه بی قرارند

بخند

بغض آینه هم ترکید

بخند

[sanaz_jojo]

اگه تونستي برف رو سياه کني پر کلاغو سفيد کني آتيشو بوس کني تويه آب يه نفسه عميق

بکشي اون وقت منم ميتونم تورو فراموش کنم........

[~SoLTaN~]

زندگی می کنم ... با یک مشت خاطره یــِ پینه بسته کــِ اطرافم پرسه میزنند ...
شانه هایت کو؟ باز امشب دنیایم خراب شده ... آوار شده وسط این اتاق کــِ بعد رفتنت قبرستانیست آرام ...
قبرهایش سنگ ندارند ... مرده ای نیست فاتحه خوانی ... شمعی ... گلی ... صدایــِ گریه ای ... هیچ !
ببین مرده هایــِ این دیار همه متحرکند ...! مرگ از دستشان ذله شده ...
زندگی میکنم ... امشب نیز ...
امشب اتاق مه آلودست ... امشب خدایت مشتی بغض کال بــِ من هدیه داده ...
امشب فنجانی قهوه انتظارت را میکشد ... فنجانی قهوه بــِ تلخی مرگت .. بــِ داغی خونت ...
امشب تنها من هستــمــُ خدایتــُ قبرستانی مه آلود کــِ تنها مرده اش حسرت مرگ دارد ...
راستی تو هم مرگ را آرزو داشتی ؟ کــِ بــِ این زودی تسلیم شدی ؟
دلت هوس چه کرده بود ؟ خدا بودن ؟
امشب آسمان هم دو دل است ... نایـــِ باریدن ندارد ...
یادت می آید هوا چه آفتابی بود ...؟ آبی بود ... پر از کبوتر ... انگار رفتنت را هیچ ملالی نبود ...
امشب خسته تر از هرروزم ... کاش میشود گوشه ای نوشت :
خدایا ... امشب خیلی خسته ام ... فردا صبح بیدارم نکن ...!
اینست دنیای من بعد از رفتنت ... همه می آیند ... میخندند ... می گویند ... می روند ...
اما تو نه می آیی ... نه می آیی کــِ بــِ حالم بخندی ... نه می آیی کــِ بگویی وقتش است کــِ همه چیز را فراموش کنم ...نه لحظه ای می آیی کــِ بروی ...

با تو انگار همه چیز مرد ... بعد تو انگار من گذشت از من ... بعد تو هیچ سیبی ممنوعه نبود ... گویی خدا هم حوصله یــِ اینهمه "روزمــُردگی" را ندارد ...

آری ... زندگی میکنم ...

[(nasim)]

تنهايي.....

تنهايي هامو بعد از اين با فلب كي قسمت كنم

واسه فراموش كردنت بايد به چي عادت كنم

تو داري از من ميگذري من بايد از تو بگذرم

چيزي نميتونم بگم بايد بيفتي از سرم

بعداز تو بايد با خودم تنهاي تنها سر كنم

[rval]

خرابه های قلبم از همه خانه های جهان زیباتر است
چون ....
چون...........
چون...............تودر آن سکونت داری ...