غزل زندگانی

[فرشته آسمانی]

بیزارم از تمام رفیقان نا رفیق


اینها چقدر فاصله دارند تا رفیق


من را به ابتذال نبودن کشانده اند


روح مرا به مسند پوچی نشانده اند


تا این برادران ریاکار زنده اند


این گرگ سیرتان جفاکار زنده اند


یعقوب درد می کشد و کور می شود


یوسف همیشه وصله ی ناجور می شود


اینجا نقاب شیر به کفتار می زنند


منصور را هر اینه بر دار می زنند


اینجا کسی برای کسی، کس نمی شود




حتی عقاب در خور کرکس نمی شود


جایی که سهم مرد به جز تازیانه نیست


حق با تو بود، ماندنمان عاقلانه نیست


ما می رویم چون دلمان جای دیگر است


ما می رویم هر که بماند مخیر است


ما می رویم گرچه ز الطاف دوستان


بر جای جای پیکرمان زخم خنجر است


دلخوش نمی کنیم به عثمان و مذهبش


در دین ما ملاک مسلمان ابوذر است


ما می رویم مقصدمان نامشخص است


هر جا رویم بی شک از این شهر بهتر است


از سادگی است گر به کسی تکیه کرده ایم


این جا که گرگ با سگ گله برادر است


ما می رویم ماندن با درد فاجعه است


در عرف ما نشستن یک زن فاجعه است


دیریست رفته اند امیران قافله


ما مانده ایم قافله پیران قافله


این جا دگر چه باب من و پای لنگ نیست


باید شتاب کرد مجال درنگ نیست


بر درب آفتاب پی باج می رویم


ما هم بدون بال به معراج می رویم







این قسمتی از شعر "غزل زندگانی " بود .... امیدوارم كه لذت برده باشین ... من كه هر وقت میخونمش حال میكنم
[/align]

[own_95]

دلم میخواست 100000000 سپاس میزدم ولی نمیشه
این جا که گرگ با سگ گله برادر است
این خیلی باحال بود

[shadi shekari]

ممنون

[sasan1]

منم حال میکنم