حدیث در مورد راستگویی.

[I.R.IRAN]

حدیث (۱) امام صادق علیه السلام :

إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ لَم یَبعَث نَبیّا إِلاّ بِصِدقِ الحَدیثِ وَأَداءِ المانَةِ إِلَى البَرِّ وَالفاجِرِ؛
خداى عزوجل هیچ پیامبرى را نفرستاد، مگر با راستگویى، و برگرداندن امانت به نیکوکار و یا بدکار.

کافى، ج۲، ص۱۰۴، ح۱

حدیث (۲) امام صادق علیه السلام :

إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَن یُصَدِّقُهُ اللّه عَزَّوَجَلَّ یَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ وَتُصَدِّقُهُ نَفسُهُ تَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ؛
راستگو را نخستین کسى که تصدیق مى کند، خداى عزوجل است که مى داند او راستگوست و نیز نفس او تصدیقش مى کند که مى داند راستگوست.

کافى، ج۲، ص۱۰۴، ح۶

حدیث (۳) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

یا عَلىُّ اصدِق وَإِن ضَرَّکَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ یَنفَعُکَ فِى الآجِلِ وَلاتَکذِب وَإِن یَنفَعکَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ یَضُرُّکَ فِى الآجِلِ؛
اى على راست بگو اگر چه در حال حاضر به ضرر تو باشد ولى در آینده به نفع توست و دروغ نگو اگر چه در حال حاضر به نفع تو باشد ولى در آینده به ضرر توست.

میراث حدیث شیعه، ج۲، ص۱۷، ح۶۵

حدیث (۴) امام على علیه السلام :

أَربَعٌ مَن أُعطیَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَیرَ الدُّنیا وَالخِرَةِ صِدقُ حَدیثٍ وَأَداءُ أَمانَةٍ وَعِفَّةُ بَطنٍ وَحُسنُ خُلقٍ؛
چهار چیز است که به هر کس داده شود خیر دنیا و آخرت به او داده شده است: راستگویى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

غررالحکم، ج۲، ص۱۵۱، ح۲۱۴۲

حدیث (۵) امام على علیه السلام :

اَلصّادِقُ عَلى شَفا مَنجاةٍ وَکَرامَةٍ وَالکاذِبُ عَلى شُرُفِ مَهواةٍ وَمَهانَةٍ؛
راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو در لبه پرتگاه و خوارى.

نهج البلاغه، خطبه ۸۶

حدیث (۶) امام صادق علیه السلام :

لا تَغتَرّوا بِصَلاتِهِم وَلا بِصیامِهِم، فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَما لَهِجَ بِالصَّلاةِ وَالصَّومِ حَتّى لَو تَرَکَهُ استَوحَشَ ، وَلکِنِ اختَبِروهُم عِندَ صِدقِ الحَدیثِ وأداءُ الأمانَةِ؛
فریب نماز و روزه مردم را نخورید، زیرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مى کند که اگر آنها را ترک گوید، احساس ترس مى کند، بلکه آنها را به راستگویى و امانتدارى بیازمایید.

کافى، ج۲، ص۱۰۴، ح۲

حدیث (۷) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

إِذا رَأَیتَ مِن أَخیکَ ثَلاثَ خِصالٍ فَارجُهُ: اَلحَیاءُ وَالمانَةُ وَالصِّدقُ؛
هر گاه در برادر (دینى) خود سه صفت دیدى به او امیدوار باش: حیا، امانتدارى و راستگویى.

نهج الفصاحه، ح۲۰۵

حدیث (۸) امام على علیه السلام :

اَلمؤمِنُ صَدوقُ اللِّسانِ بَذولُ الحسانِ؛
مؤمن بسیار راستگو و بسیار نیکوکار است.

غررالحکم، ج۲، ص۹، ح۱۵۹۶

حدیث (۹) امام صادق علیه السلام :

مَن صَدُقَ لِسانُهُ زَکى عَمَلُهُ؛
هر کس راستگو باشد عملش پاکیزه مى شود و رشد مى کند.

کافى، ج۲، ص۱۰۵، ح۱۱

حدیث (۱۰) امام على علیه السلام :

یَبلُغُ الصّادِقَ بِصِدقِهِ ما یَبلُغُهُ الکاذِبَ بِاحتیالِهِ؛
راستگو، با راستگویى خود به همان مى رسد که دروغگو با حیله گرى خود.

غررالحکم، ج۶، ص۴۷۱، ح۱۱۰۰۶

حدیث (۱۱) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلصِّدقُ طُمَنینَةٌ وَ الکَذِبُ ریبَةٌ ؛

راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى {مایه} تشویش است.

نهج الفصاحه، ح ۱۸۶۴

حدیث (۱۲) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اِعلَم اَنَّ الصِّدقَ مُبارَکٌ وَ الکِذبَ مَشؤومٌ؛
بدان که راستگویى، پر برکت است و دروغگویى، شوم.

تحف العقول، ص ۱۴

حدیث (۱۳) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

عَلَیکُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ایّاکُم وَ الکِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِىالنّارِ ؛

شما را سفارش مى کنم به راستگویى، که راستگویى با نیکوکارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگویى بپرهیزید که دروغگویى همراه با بدکارى است و هر دو در جهنم اند.

نهج الفصاحه، ح ۱۹۷۶

حدیث (۱۴) امام على علیه السلام :

خَیرُ اِخوانِکَ مَن دَعاکَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَکَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ؛

بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد.

غررالحکم، ح ۵۰۲۲