بغض قلم ❥ .. (نسخه یازدهم)

[امیر‌حسین]

ما چیستیم؟
جز مولکولهای فعال ذهن زمین
که خاطرات کهکشان ها را
مغشوش می کند
“حسین پناهی”

[امیر‌حسین]

عشق دروغ پیچیده و شیرین و عجیبی است که در بخش خلاقیت های ذهنی قابل ستایش و بررسی است. عشق اسم مستعار امیدهای ناگزیری است که شنبه ما را به یکشنبه می کشاند ... همین عشق و لااقل یکی از قویترین شاخه های همین عشق، در تحلیل علمی حضور انسان به دروغی فریبا تبدیل می شود و ما را مجبور می کند تا در حیاط به دنبال چیزی بگردیم که در جیب کُتمان سنگینی می کند ... البته این تصور به ظاهر مبتذل از کلمه طلایی عشق هیچ منافاتی با کهکشان ارزشهای آن ندارد. اما برای خودم همیشه سؤال بوده است که چرا در افق دید عرفا، ملکه عشق همیشه مزین به گیسوهای افشان بوده. این تعبیر، پاکترین تعابیر ممکن است


کتاب جهان زیر سیگاری من است - حسین پناهی

[єη∂ℓєѕѕღ]

دلم برای پاییز خودم تنگ شده
دل پاییزی خودم
کاش اشکی بود دلم را میشست
این روزها آسمان دلم آنقدر ابریست
که پاییز هم برای آمدنش استخاره میکند.!!

[†ᴾᴼᴵˢᴼᴺ†]

داروی کسی نباش!
آدما وقتی خوب میشن دیگه دارو مصرف نمیکنن=)

[Ɗєя_Mσηɗ]

چرا باید به یک نفر احتیاج داشته باشم که باهاش دو کلمه حرف بزنم؟
خودم با خودم می‌تونم بیشتر از دو کلمه حرف بزنم و حرفای خودمو راحت‌تر بفهمم. اگه کسی به اینجا برسه دیگه نه میگرده، نه انتظار میکشه.

[امیر‌حسین]

خب اگر توان تعهد ندارید 
چرا شروع میکنید؟!
چرا با ادعا می آیید و باتوهین میروید؟!
شما درست همان لحظه که میشنوید کسی عمیقا دوستتان دارد، رنگ عوض میکنید و اورا با یک مشت احساس هدر رفته تنها میگذارید و این خوده یک جنایت است...

خب اگر توانایی عشق دادن و ماندن ندارید از همان اول راه رویا نسازید!
اگر توان پاسخ به معادله دوست داشتن ندارید چرا صورت مسئله را پاک میکنید؟
یک رابطه هایی با تمام شدنش، 
اعتماد بنفس را از ما میگیرد ...
بگذارید حداقل بتوانیم تو روی خودمان نگاه کنیم!

‌

[מַברִיק]

بهش گفتم:
انقد حرف دارم که نمیتونم حرف بزنم!

[ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ]

+ چقدر دوستش داری ؟
_ اندازه صد گرم کوکائین
+کمه :/
_ حکمش اعدامه (:

[Ɗєя_Mσηɗ]

محبوب من ..
عاشقی تعطیلی ندارد و تا دنیا دنیاست،
عاشق عاشق است و شما محبوب من‌اید ^^
و غریب کسی است که محبوبی ندارد.

#محمد_صالح_علاء

[امیر‌حسین]

زياد مُردم
براى كمى زندگى كردن
در كنارِ تو .
اما ، به فکر رفتن بودی ، گاه از این شهر ، گاه از این کشور ، و در آخر از این دل...
و چه دلخوش بودیم به دیوانگیت باما...