مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[آمین]

شب تاریک و بیم و موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها

[z_farhad]

آمدم خوش خط شود تکلیف شب ها،آمدم 
نور یک فانوس باشم پیش پای روستا
یاد دارم در زمین وقتی مرا می کاشتند
پیکرم را بوسه می زد کدخدای روستا
حال اما خود شنیدم از کلاغی روی سیم
قدر یک ارزن نمی ارزم برای روستا
کاش یک تابوت بودم، کاش آن نجار پیر
راهیم میکرد قبرستان بجای روستا
قحطی هیزم اهالی را به فکر انداخته ست
بد نگاهم می کند دیزی سرای روستا
من که خواهم سوخت، حرفی نیست، اما کدخدا
تیر سیمانی نخواهد شد عصای روستا

[آمین]

امدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب امدی
سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا

[מַברִיק]

ای صورتِ پهلو به تبدّل زده! ای رنگ!
من با تو به دل یکدله‌کردن، تو به نیرنگ!

گر شورِ به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سرِ سودازده بر سنگ

با من سرِ پیمانت اگر نیست، نیایم
چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ

من رستم و سهراب تو، این جنگ چه جنگی‌ست؟
گر زخم زنم، حسرت و گر زخم خورم، ننگ

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو
اکنون تو ز من دلزده‌ای، من ز تو دلتنگ

[آمین]

گل سرخم چرا پژمرده حالی؟
بیا قسمت کنیم دردی که داری
بیا قسمت کنیم بیشش به من ده
که تو کوچک دلی طاقت نداری

تقدیمی

[מַברִיק]

یادِ چشمِ سرمه‌آلودش ز خویشم می‌برد

[آمین]

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذی لنا العلامه

[מַברִיק]

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
وگر تو زهر دهی به که دیگری تریاک

مرا امید وصال تو زنده می دارد
وگرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

[gallant#]

کمال سِرّ محبت ببین نه نقص گناه
که هرکه بی هنر افتد نظر به عیب کند

[shahid]

دعا برای فرج یا ظھور کافی نیست
کہ فکر یاری او از اساس بیاد کرد
چہ شد کہ غیرخواص از عوام عقب افتادند
دعای خاص برای خواص باید کرد
کلاس اول عشقیم و خود نمیدانیم
برای قافلہ فکر کلاس باید کرد