بغض قلم ❥ .. (نسخه یازدهم)

[ѕααяeη]

بگذار هر ثانیه حال تو خوب باشد...بگذار رفتنی ها بروند و ماندنی ها بمانند...
تو لبخندت را بزن ، انگار نه انگار...
حال خوب خودت را به هیچ اتفاق و شرایط و شخصی گره نزن.
بی واسطه خوب باش،
بی واسطه شادی کن و بی واسطه بخند
تو که خوب باشی؛ همه چیز خوب می شود، باور کن!

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

من پیشِ بعضی از آدمای زندگیم خیلی خیلی خودمم، بلند بلند میخندم تا بیفتم رو زمین، هر جور که دلم بخواد غذا میخورم درست مثل وقتی خودم تنهام...
راجب خودمو بقیه جوری حرف میزنم که تو خلوتم با خودم فکر میکنم...
کنارِشون آنقدر خل و چل و راحت ام که واقعی ترین شخصیت خودمم!
این یعنی من اون آدمارو از تهِ ته قلبم دوسشون دارم?

[ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ]

سلامتی اون رفیقـی که مجازیه
اما یه جوری برات سنگ صبوره
که هیچکدوم از رفیقای واقعیت
به گرد پاش هم نمی رسن . . .

[єη∂ℓєѕѕღ]

يه روزی واسه پیدا کردنم کل سنگ قبرای شهر رو میخونی: )

[מַברִיק]

اشتیاقۍ‌کہ‌بہ‌دیدار‌تودارد‌،دلِ‌من
دلِ‌من‌داند‌ومن‌دانم‌و‌دل‌داند‌ومن

[ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ]

شبے کـہ من گریـہ کرכم تو براے یکے כیگـہ خنـכیـכی(:

[מַברִיק]

دلم نمی‌خواهد به اخبار گوش کنم، دلم نمی‌خواهد دیگر چیزی از کثافت دنیا بدانم، دلم نمی‌خواهد وقاحتِ سیاستی را ببینم، که ادعای انصاف و انسانیت می‌کند!

دلم نمی‌خواهد بیرون بروم و ببینم که آدم‌ها چقدر تغییر کرده‌اند، که همه چیز چقدر تغییر کرده، که آدم‌های غمگین شهر، توان خریدن حتی چند شاخه نرگس هم ندارند تا مست شوند و برای ساعاتی فراموش کنند دارند توی چه منجلابی دست و پا می‌زنند.
که مدت‌هاست "نان" حرف اول را می‌زند و "آگاهی" چقدر مهجور مانده.
که نمی‌توان به آدم‌های گرسنه، کتاب تعارف کرد...

دیگر نمی‌خواهم به چیزی فکر کنم، دلم هوایی تازه می‌خواهد. کاش می‌شد طبیعتی خالی از همهمه‌ی جهان و آدم‌ها پیدا کرد و زیر سایه‌ی سبز درختان آن آرام شد.

[Faust]

و قسم
 به "چشم هایت"
 که آتش به سمت چپ سینه ام انداخت ..❤
‌كه چشم‌هاي تو در خواب شمس و مولوي‌اند
كه چشم‌هاي تو در خوابْ شرحِ مثنوي‌اند
كه چشم‌هاي قشنگت قشنگِ دهلوي‌اند
قشنگ، البته در سايه سارِ ابرو‌ها ..

میم.

[מַברִיק]

از حضور آدم‌های اطرافمان استفاده مفید بکنیم!
هر چقدر که‌ زمان بگذرد بیشتر به این مهم پی می‌برم که مفیدترین آدم‌های زندگی‌ام، آن‌هایی نیستند که مدام از من تعریف می‌کنند و سنگم را بیشتر و محکمتر به سینه می‌زنند یا با من خوش برخوردتر هستند. درس‌های مفیدتری را از آن دسته از افرادی گرفتم که صادقانه و بدون ترس یا تعارف مرا نقد می‌کنند و عیوب و اشکالات مرا به خودم متذکر می‌شوند. چه ایرادها و نقص‌هایی که به کمک همین افراد در من برطرف نشد؛ باید قبول کرد در زندگی هرکدام ما، واقعی ترین آدم‌ها آن‌هایی نیستند که باعث شوند ما فکر کنیم فوق‌العاده و بهترین هستیم و هیچ نقصی در ما وجود ندارد، بلکه آن‌هایی هستند که خوب و بد ما را با‌ هم می‌بینند و ایرادهای ما را به عنوان یک انسان پذیرا هستند؛ زیرا این افراد با این ویژگی باعث می‌شوند ما همواره جایی برای پیشرفت داشته باشیم و برای بهبود خودمان تلاش کنیم، نه این‌که مدام با تعریف‌هایشان ما را از واقعیت دور کنند و این‌ توهم را به ما القا کنند که ما بی نقص هستیم!

[ѕααяeη]

گذشت زمان کسی رو عوض نمیکنه
فقط بهت یاد میده ک آدمها
همیشه اونی ک تو فکر میکنی نیستن...