جنگ سوئد–نروژ (۱۸۱۴)

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

جنگ سوئد–نروژ (سوئدی: Fälttåget mot Norge) ; (انگلیسی: Swedish–Norwegian War‎)؛ جنگی بود که در تابستان سال ۱۸۱۴ بین سوئد و نروژ بوقوع پیوست. بعد از این جنگ نروژ با سوئد متحد شد ولی قانون اساسی و پارلمان خود را حفظ کرد.در اوایل سال ۱۸۱۲، قبل از حمله ناپلئون به روسیه، کارل شانزدهم شاهزاده سوئد در توافقی که با تزار اسکندر اول امضا کرد قرار شد که روسیه از حمله سوئد به نروژ حمایت می‌کند تا بتواند نیروهای نروژی و دانمارکی را به سمت شمال سوئد براند. با این حال، حمله سوئد به نروژ، شکست خورد و نیروهای سوئدی در اروپای مرکزی علیه فرانسه هدایت شدند. نیروهای سوئدی به دلیل توافق میان کارل ژان و دیپلماتهای انگلستان و پروس علیه نیروهای ناپلئون بکار گرفته شدند، نروژ پس از شکست فرانسه و متحدانش (دانمارک و نروژ) به سوئد واگذار شد.

با پیمان کی یل در ژانویه سال ۱۸۱۴، به دلیل هم پیمانی دانمارک و نروژ با فرانسه و شکست فرانسه در جنگ‌های ناپلئون، فردریک ششم پادشاه دانمارک و نروژ می‌بایست نروژ را به پادشاهی سوئد واگذار می‌کرد.

مجلس مؤسسان نروژ
کریستیان فردریک شاهزاده دانمارک، وارث تخت و تاج پادشاهی دانمارک و نروژ، جنگ علیه فرانسه را رهبری کرد و خواستار تشکیل یک مجلس قانون اساسی شد. این اقدامات باعث شد که قانون اساسی ۱۷ مه تصویب شود و همچنین کریستیان فردریک نیز به عنوان پادشاه نروژ مستقل انتخاب گردد.

به عنوان رئیس دولت جدید، کریستیان فردریک به شدت سعی کرد که حمایت انگلستان یا هر یک از دیگر قدرت‌های بزرگ موجود در ائتلاف ششم را برای حفظ استقلال نروژ بدست بیاورد ولی کشورهای مورد نظر او از نروژ حمایت نکردند.مجلس مؤسسان نروژ
کریستیان فردریک شاهزاده دانمارک، وارث تخت و تاج پادشاهی دانمارک و نروژ، جنگ علیه فرانسه را رهبری کرد و خواستار تشکیل یک مجلس قانون اساسی شد. این اقدامات باعث شد که قانون اساسی ۱۷ مه تصویب شود و همچنین کریستیان فردریک نیز به عنوان پادشاه نروژ مستقل انتخاب گردد.

به عنوان رئیس دولت جدید، کریستیان فردریک به شدت سعی کرد که حمایت انگلستان یا هر یک از دیگر قدرت‌های بزرگ موجود در ائتلاف ششم را برای حفظ استقلال نروژ بدست بیاورد ولی کشورهای مورد نظر او از نروژ حمایت نکردند.

ارتش
ارتش نروژ ۳۰۰۰۰ نیرو داشت و به دلیل ترسی که از تهاجم سوئد داشت دور از مرزهایش موضع گرفته بود. نیروی دریایی نروژ تعداد کمی کشتی داشت و بیشتر آنها در جزایر هوالر، در نزدیکی سوئد لنگر گرفته بودند.

ارتش سوئد از ۴۵۰۰۰ سرباز با تجربه و مجهز تشکیل شده بود. نیروی دریایی سوئد کشتی‌های بزرگ داشت و توان این را داشت که نیروهایش را بتواند برای فرود آمدن در سرزمین‌های دیگر منتقل کند.
نتیجه
در روز ۷ اوت برنادوت پیشنهاد آتش‌بس را ارائه کرد. این پیشنهاد شامل یک امتیاز بزرگ بود. برنادوت به نمایندگی از دولت سوئد، قانون اساسی را پذیرفت. در انجام این کار، او به‌طور غیرمستقیم هرگونه ادعایی مبنی بر اینکه نروژ یک استان سوئد است را رد کرد. مذاکرات در شهر ماس نروژ، در ۱۰ اوت ۱۸۱۴ آغاز شد و پس از چند روز مذاکره سخت، در ۱۴ اوت ۱۸۱۴یک توافقنامه آتش‌بس با عنوان کنوانسیون ماس امضا شد.

پادشاه کریستیان فردریک مجبور شد تا قدرت را رها کند، اما نروژ به‌طور اساسی مستقل در یک اتحاد شخصی با سوئد، تحت تسلط پادشاهی سوئد قرار گرفت و قانون اساسی آن با اصلاحاتی که در آن شد اجازه ورود به چنین اتحادی را داد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.