مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 3 ]

[م‍حمّد]

شوق شهرت رفت و ذوق آرزوها هم که مُرد
موي کم کم شد سپيد، از خواب بيدارم کنيد

[sober]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

[ρυяρℓє_ѕку]

آمدی چشم گشودی و خزانم کردی

اولین شاعر چشمان وزانم کردی

[sober]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

[Medusa]

ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم
همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم ..

[ρσєѕɪ]

من نیز چو تو شاعر افسانه خویشم
باز آ به هم ای شاعر افانه بگرییم

[Medusa]

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام ..

[ابراهیم هادی]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی 
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

[Medusa]

دلا بگریز از این خانه که دلگیرست و بیگانه
به گلزاری و ایوانی که فرشش آسمان باشد ..

[-atena-]

دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است
و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است