- گفتگو آزاد نسخه 327

[Actinium]

ایران غرق در ابر...

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.esfahanmet.ir/Dorsapax/userfiles/Image/satpic/satpic.jpg


دقیقا همون بخشی از یزد که گفتم داره بارون می یاد ابرهاش سیاهه...اگه تونستید حدس بزنید دقیقا کجاست..

[Actinium]

• محسن چاوشی تازگی ها دارد مثل چند سال پیش من می نویسد. شاید یک دفتر 50 برگی از این نوشته ها را 6 سال پیش کامل آتش زدم. می دانم و با احتمال زیاد حدس می زنم محسن هم به زودی یاد می گیرد که مثل حافظ تنها حدیث از «مطرب و می» بگوید و این رجموره های تراژیک را بگذارد در درونش در عمیق ترین لایه های وجودش برای همیشه بمیرد. می دانم...محسن به زودی یاد می گیرد...همان طور که خیلی زود به واهی بودن "امیر بی گزند" پی برد
• دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
  https://www.instagram.com/p/BqK-j12F-gW/
  
• اندک نفسی دارم !
  جواب نمیدهی ام ؟سلام باران جان! 
  علیک نمیدهی ام؟ بنده جواب شده ام !
  جواب بِدِه اَم یکبار !
  “ثواب کن ثواب” 
  تکّه ی گوشتی ام در مانده و وا مانده که از جنازه خود جدا جدا شده ام .
  محض رضای خدا نهار را فِی الفور بیا به سرعت باد بیا زود بیا تا که نگندیده ام. 
  راضی به رضای تو و راضی به ذغال توام! 
  ساز کن آتش را ، باد بِزن بردار !
  هر وقت که میخواهی ! به روی دستانت “ کباب کن کباب” 
  من پای ندارم تا رفتن به هوای تو 
  اندک نفسی دارم، خونابه گلویی که هر وقت تو میخواهی !
  آماده ی ایثار است!
  ذبحم بکن ای باران ! با خنجر بارانت
  بشکاف نهادم را بشکاف گلویم را
  در شرع نمیگنجد بی آب بریدن سر ، آبم بده و حالا !
  حالا که تو می بّری ..
  “حلال کن حلال”
  
  انگور فلّه ایم ، با گلّه ی انگوران، در خمره مخموری در گوشه ی مهجوری ! 
  قراره که روزی “گنداب شوم گنداب”
  
  بیا و بَردارم در کوزه بیاندازم! در یوزه بیاندازم
  سرخ ترین خونِ ، جان را بِچِش از خونم و بعد اگر خوش بود، اگر که شاد شدی ! مرا به نام خودت!
  “شراب کن شراب”
  
  دفتر کهنه ای ام ! ورق نمی خوردم
  قسم به جان کسی که دوستش داری 
  ورق بزن مرا ! صحیح قرات کن و بعد 
  مرا به معجزه ات !
  “کتاب کن کتاب”
  
  نه فحش بلد بودم ، نه فحش میگویم 
  فحش که میخوردم ، سکوت میکردم!
  اصلا بیا هر چه فحش بلدی به من
  “نثار کن نثار “
  
  که میپرستی را ؟ چه میپرستی را؟ 
  من که جواب شده ام! و سخت بیمارم تو نیز نه می آیی نه جواب میدهی ام !!
  مگر چه میشودت ؟! بیا به بالینم نگیر جانم را و در سکوت مطلقمان!
  تو نیز بی پروا در احتضار مرا “جواب‌ کن جواب”
  
  چگونه بیاورمت ؟
  چگونه می آیی ؟
  هر چه بلد بودم ، بکار میبستم 
  چگونه بی وقفه به خاک سرد زدی ام ؟ 
  و‌ بعد مرگ تنم اگر که یک روزی 
  به فاتحه ام رفتی سلام مرا برسان 
  به خانه پدری وسعی کن که مرا 
  خوب به یاد آری!
  و یاد مرا با خود
  “خاک بکن خاک”
  

---

واقعا جز امثال من کی می تواند بفهمد که چه اتفاقی دارد برای محسن می افتد؟ توجه کنید:

او در آلبوم  "امیر بی گزند" می خواند:

عجب حلوای قندی تو
امیر بی گزندی تو

و حالا در آلبوم "ابراهیم" می خواند:

چنان بُکُش که پس از مُردن
هزار بار بمیرم من...

عععی عَی عَی عَی! اعتراف کن که کی را کُشتی که می خواهی کشته شوی! اعتراف کن مرد!

[Actinium]

شاید کمتر کسی تا الان به این مساله توجه کرده باشد،

اما بشر پیش از آنکه سخن گفتن بیاموزد، رقصیدن می دانست. 

---

الان دیگر واژه ها قلب شده اند و از معنا حقیقی خودشان به دور افتاده اند.

انسان های اولیه وقتی واژه ای را ابداع می کردند عیناً بار معنایی آن واژه را با گوشت و پوست خودشان حس می کردند. مثلا به واژه ای مثل «سنگین» توجه کنید: انسان اولیه دقیقاً چیز سنگین را به «سنگ» تشبیه می کرد و واقعا موقع استعمال این واژه نمود عینی سنگ جلوی چشمانش می آمد. 

اما حالا چه؟ ما موقع استعمال واژه ها به هیچ وجه به ریشه آنها توجه نداریم و هرگز دیگر آن معنایی اصیلی را که برای قدما داشتند برای ما ندارد.

برای همین است که من می گویم اولین قدم برای زندگی بهتر و باکیفیت تر تفکر روی واژه هایی است که ابزار تفکر، تعامل و ارتباط ما با جهان هستند. 

[Actinium]

در واقع بیایید باور کنیم که در جهان هرگز دو واژه یکسان و مشابه از دهان دو انسان متفاوت خارج نمی شود. تمامی واژگانی که ما آنها را به طور قراردادی مشابه تصور می کنیم و به وسیلۀ آنها با بکدیگر تعامل برقرار میکنیم در حقیقت به میزان گستردگی معنایی که در درون هر فرد دارند با یکدیگر متفاوت اند.

شما مثلا واژۀ ساده ای مثل «آب» را تصور کنید. هر انسانی تصوری از این واژه در ذهن خود دارد و هرگز نمی شود گفت نگاه و زاویه دید افراد به آن مشابه است. 

برای یک دهقان در یک روستای کویری آب مساوی است با حیات، با زندگی، با نور امید در هرم داغ تابستان.

برای یک انسان شهری آپارتمان نشین آب مساوی با سیفون توالت، با پارچ داخل یخچال، با چیزی طفیلی که بعد غذا هُرت می کِشی...

بعله..

[ⓩⓐⓗⓡⓐ]

This too shall pass!

[moh@mm@d22]

عالی بود

---

عالی بود

[Berserk]

در واقع بیایید باور کنیم که در جهان هرگز دو واژه یکسان و مشابه از دهان دو انسان متفاوت خارج نمی شود. تمامی واژگانی که ما آنها را به طور قراردادی مشابه تصور می کنیم و به وسیلۀ آنها با بکدیگر تعامل برقرار میکنیم در حقیقت به میزان گستردگی معنایی که در درون هر فرد دارند با یکدیگر متفاوت اند.

شما مثلا واژۀ ساده ای مثل «آب» را تصور کنید. هر انسانی تصوری از این واژه در ذهن خود دارد و هرگز نمی شود گفت نگاه و زاویه دید افراد به آن مشابه است. 

برای یک دهقان در یک روستای کویری آب مساوی است با حیات، با زندگی، با نور امید در هرم داغ تابستان.

برای یک انسان شهری آپارتمان نشین آب مساوی با سیفون توالت، با پارچ داخل یخچال، با چیزی طفیلی که بعد غذا هُرت می کِشی...

بعله..

چرا اینارو تو بغض قلم نمیزاری؟

[م‍حمّد]

امروز خوشحال ترین پسر جهانم
استادشامی ازمون امتحان گرفت بالاترین نمره کلاس شدم.
نمره من:یازده تمام  _۱۱(از بیست)

[sama00]

امروز خوشحال ترین پسر جهانم
استادشامی ازمون امتحان گرفت بالاترین نمره کلاس شدم.
نمره من:یازده تمام  _۱۱(از بیست)

آفرین واقعا!
پدرو مادرتون باید بهتون به شدّت افتخار کنن....!

[م‍حمّد]

امروز خوشحال ترین پسر جهانم
استادشامی ازمون امتحان گرفت بالاترین نمره کلاس شدم.
نمره من:یازده تمام  _۱۱(از بیست)

آفرین واقعا!
پدرو مادرتون باید بهتون به شدّت افتخار کنن....!

اگه بدونن با دستشون افتخار میکنن.