دو قلب یک آدم

[m@hsa14]

آدمی دو قلب دارد
آدمی دو قلب دارد : قلبی که از بودن آن باخبر است و قلبی که از حضورش بی خبر .
قلبی که از آن با خبر است همان قلبی است که در سینه می تپد
و همان که گاهی می شکند .
گاهی می گیرد و گاهی می سوزد .
گاهی سنگ می شود و سخت و سیاه و گاهی هم از دست می رود . . .
با این دل است که عاشق می شویم .
با این دل است که دعا می کنیم .
با همین دل است که نفرین می کنیم .
و گاهی وقت ها هم کینه می ورزیم . . .
اما قلب دیگری هم هست : قلبی که از بودنش بی خبریم .
این قلب اما در سینه جا نمی شود و به جای اینکه بتپد . . .
می وزد و می بارد و می گردد و می تابد .
این قلب نه می شکند و نه می سوزد و نه می گیرد و سیاه و هم سنگ هم نمی شود .
از دست هم نمی رود .
زلال است و جاری
مثل رود و نسیم . . . .
بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملکوت می رقصد .
این همان قلبی است که وقتی تو نفرین می کنی او دعا می کند .
وقتی تو بد می گویی و بیزاری او عشق می ورزد وقتی تو می رنجی او می بخشد . . . .
این قلب کار خودش را می کند .
نه به احساسات کاری دارد نه به تعلقت .
نه به آنچه می گویی و نه به آنچه می خواهی .
" و آدمها به خاطر همین دوست داشتنی اند "
به خاطر قلب دیگرشان .
به خاطر قلبی که از بودنش بی خبرند . . . .

[sama00]

خیلی قشنگ بود.....لایک.....تنکس

[み£∂ɨע£]

خیلی قشنگ