این مرد بیش از یک سال را با قلبی درون کوله پشتی اش سر کرده

[an idiot]

پیوند عضو کار ساده ای نیست؛ نه برای تیم پزشکی و نه فردی که عضو پیوندی را دریافت می کند. نکته دیگر  اینکه به اندازه کافی اندام پیوندی برای بیماران محتاج وجود ندارد.

صرفا در خود ایالات متحده آمریکا، همین الان بالغ بر 121 هزار نفر هستند که در لیست انتظار برای دریافت عضو قرار دارند و روزانه نیز 22 نفر به خاطر نبود اندام های پیوندی جان خود را از دست می دهند.

برای بیماران قلبی اما، تکنولوژی شگفت انگیز تازه ای ارائه شده که می تواند تا زمان پیدا شدن قلب پیوندی و اهداکننده، بیمار را زنده نگه دارد. استان لارکین (که حالا 25 ساله است) بعد از آنکه حدودا 17 ماه را با یک قلب مصنوعی بیرونی سپری کرد، به تازگی مورد عمل پیوند قرار گرفته است.

وقتی لارکین و برادر بزرگ ترش نوجوان بودند، مبتلا به بیماری کاردیومیوپاتی خانوادگی شناخته شدند که در واقع به آرامی باعث از کار افتادن قلب می شود.

در دسامبر سال 2014 میلادی، قلب از کار افتاده لارکین از درون سینه اش خارج گردید و به عنوان اولین فرد ساکن در میشیگان ابزاری به نام  SynCardia Freedom Portable Driver را مورد استفاده قرار داد که در اصل ماشینی به وزن 6.12 کیلوگرم است و می تواند از هوای فشرده برای برعهده گرفتن وظیفه قلب که همانا پمپاژ نمودن خون در داخل بدن است استفاده نماید.

این دستگاه برای استفاده در شرایطی طراحی شده که قلب فرد به کلی از کار می افتد و دیگر وسایل و ابزارهایی که برای از کار افتادگی موقتی قلب طراحی شده اند، موثر واقع نمی شوند. خود دستگاه هم در داخل یک کوله حمل می گردد.

اما همانطور که در ابتدای این مطلب گفته شد، برادر بزرگ تر لارکین هم به قلب نیاز داشت که خوشبختانه توانست در سال 2015 مورد عمل پیوند قلب قرار بگیرد.

جاناتان هافت استادیار جراحی قلب دانشگاه میشیگان در این باره گفت: وقتی ما نخستین بار این دو برادر را در واحدهای آی سی یو بیمارستان ملاقات کردیم خیلی بیمار بودند.

ما دوست داشتیم جراحی پیوند قلب را روی آنها انجام دهیم اما تصور می کردیم زمان کافی برای این کار وجود ندارد. حالا خوشبختانه لارکین هم در ماه می امسال مورد پیوند قلب قرار گرفت.

لارکین در این باره گفت: اتفاقی که برای ما افتاد هیجانی مانند سوار شدن در ترن هوایی را درونمان ایجاد کرد. من دو هفته پیش این عمل را انجام دادم و احساس می کنم می توانم حالا با قلب جدیدم به پیاده روی بروم. می خواهم از فرد اهدا کننده عضو تشکر کنم و دوست دارم یک روز از خانواده های آنها قدردانی کنم. امیدوارم آنها هم دوست داشته باشند من را ببینند.