آیا واقعاً میتوان با سیگنالهای وایفای یک دستگاه الکترونیکی را شارژ کرد و به سلطه کابلهای برق بر دنیای دیجیتالی پایان داد؟
مقالههای علمی و نتایج آزمایشهای عملی که در چند ماه اخیر منتشر شدهاند؛ نشان میدهند انتقال انرژی بر روی سیگنالهای وایفای امکانپذیر است.
بحث سر این است که هنوز برای اسمارتفونها خیلی زود است که از شارژ وایفای استفاده کنند. این دستگاهها برای روشن شدن، کار کردن و شارژ نیاز به انرژی خیلی بیشتری دارند. در حال حاضر، این فناوری می تواند انرژی مورد نیاز برخی سنسورهای کوچک را تامین کند؛ آن هم در وضعیتی که نزدیک روتر بیسیم باشند.
میتوان حدس زد برای اسنتفاده اسمارتفونها از این فناوری دو رویکرد وجود دارد: اول اینکه بتوان راهی یافت تا انرژی وایفای به طور مستقیم به داخل گوشی تلفن پرتاب شود. یعنی از افت انرژی و سیگنال در همه جهتها جلوگیری شود. رویکرد دوم، کاهش انرژی مورد مصرف گوشیها یا حد یک میلیون برابر است. اگر روش دوم پیادهسازی شود، شما میتوانید با یک باتری، یک گوشی را برای یک میلیون روز شارژ نگه دارید.
دانشمندانی از دانشگاه واشنگتن توانستند یک دوربین کوچک را برای گرفتن یک عکس توسط یک روتر بیسیم شارژ کنند. البته این شارژ ۳۵ دقیقه طول کشیده است و فاصله روتر از دوربین نیز حدود ۶ متر است. مستندات موسسه استاندارد FCC نیز نشان میدهد میتوان انرژی برابر یک وات را روی سیگنالهای وایفای در فاصله کم منتقل کرد.
از نظر فنی این مقدار انرژی بیسیم میتواند یک اسمارتفون را شارژ کند ولی در عمل شاید امکانپذیر نباشد. محققان دانشگاه واشنگتن توانستند ۱۰٫۴ میلی ژول انرژی لازم برای گرفتن یک عکس را در مدت ۳۵ دقیقه منتقل کنند.اسمارتفون شما فقط برای روشن شدن به یک وات انرژی نیاز دارد که حدود یک میلیون برابر بیشتر از انرژی دریافتی این دوربین است.
در یک جمعبندی میتوان گفت،شارژ وایفای امکانپذیر است ولی در حال حاضر نمیتواند یک اسمارتفون را شارژ کند.
مقالههای علمی و نتایج آزمایشهای عملی که در چند ماه اخیر منتشر شدهاند؛ نشان میدهند انتقال انرژی بر روی سیگنالهای وایفای امکانپذیر است.
بحث سر این است که هنوز برای اسمارتفونها خیلی زود است که از شارژ وایفای استفاده کنند. این دستگاهها برای روشن شدن، کار کردن و شارژ نیاز به انرژی خیلی بیشتری دارند. در حال حاضر، این فناوری می تواند انرژی مورد نیاز برخی سنسورهای کوچک را تامین کند؛ آن هم در وضعیتی که نزدیک روتر بیسیم باشند.
میتوان حدس زد برای اسنتفاده اسمارتفونها از این فناوری دو رویکرد وجود دارد: اول اینکه بتوان راهی یافت تا انرژی وایفای به طور مستقیم به داخل گوشی تلفن پرتاب شود. یعنی از افت انرژی و سیگنال در همه جهتها جلوگیری شود. رویکرد دوم، کاهش انرژی مورد مصرف گوشیها یا حد یک میلیون برابر است. اگر روش دوم پیادهسازی شود، شما میتوانید با یک باتری، یک گوشی را برای یک میلیون روز شارژ نگه دارید.
دانشمندانی از دانشگاه واشنگتن توانستند یک دوربین کوچک را برای گرفتن یک عکس توسط یک روتر بیسیم شارژ کنند. البته این شارژ ۳۵ دقیقه طول کشیده است و فاصله روتر از دوربین نیز حدود ۶ متر است. مستندات موسسه استاندارد FCC نیز نشان میدهد میتوان انرژی برابر یک وات را روی سیگنالهای وایفای در فاصله کم منتقل کرد.
از نظر فنی این مقدار انرژی بیسیم میتواند یک اسمارتفون را شارژ کند ولی در عمل شاید امکانپذیر نباشد. محققان دانشگاه واشنگتن توانستند ۱۰٫۴ میلی ژول انرژی لازم برای گرفتن یک عکس را در مدت ۳۵ دقیقه منتقل کنند.اسمارتفون شما فقط برای روشن شدن به یک وات انرژی نیاز دارد که حدود یک میلیون برابر بیشتر از انرژی دریافتی این دوربین است.
در یک جمعبندی میتوان گفت،شارژ وایفای امکانپذیر است ولی در حال حاضر نمیتواند یک اسمارتفون را شارژ کند.