24-12-2014، 20:21
نسانشناسان به اين نتيجه رسيدهاند که انسان اوراسيايي تا قبل از عصر يخبندان موفق به ادامه حيات شده است.
گروهي از دانشمندان موفق شدند ژن انسان ساکن اروپا در 36 هزار سال پيش را احيا کنند. نتايج اين بازسازي حاکي از آن است که اين قوم انسان اوراسيايي توانسته است تا عصر يخبندان بر روي زمين زندگي کند.
در مرکز ژنتيک دانشگاه کپنهاگ، پژوهشهايي برروي باقيماندههاي فسيل انسان اوليه و فسيلي يافت شده در اقامتگاهي مربوط به دوران پارينهسنگي به نام «کاستينکي 14» در استان ورونژ روسيه انجام گرفته که نتايج آن در مجله Science به چاپ رسيده است.
بررسي دياناي دومين فسيل قديمي انسان امروزي توالي ژنتيکي شگفتانگيزي را از دوران پارينهسنگي (55 هزار سال پيش از ميلاد) تا دوران ميانهسنگي (5 تا 10 هزار سال پيش از ميلاد) نشان ميدهد. اولين فسيل انسان در سيبري يافت شد که قدمت آن به 45 هزار سال پيش از ميلاد برميگردد.
از اين شباهت ژنتيکي اينگونه برداشت ميشود که اگرچه در طول زمان فرهنگها و اقوام زيادي از ميان رفتهاند اما قومي موفق به ادامه حيات شده و توانسته در بسياري از مناطق اروپا سکونتگاههايي ايجاد کند.
نويسنده اين مقاله در ادامه افزوده است: امروزه ما ميدانيم که در آن دوره گروههاي ژني جديدي به وجود نيامده است و اين بدين معناست که اين انسانها بدون هيچگونه تغيير زيستي ادامه حيات يافتهاند و تنها زماني که کشاورزاني با پوست روشن حدود 8000 سال پيش از خاورميانه وارد اروپا شدند ساختار ژنتيکي جمعيت اروپايي مورد تغيير قرار گرفته است که اين اولين تغيير ژنتيکي جدي محسوب ميشود
گروهي از دانشمندان موفق شدند ژن انسان ساکن اروپا در 36 هزار سال پيش را احيا کنند. نتايج اين بازسازي حاکي از آن است که اين قوم انسان اوراسيايي توانسته است تا عصر يخبندان بر روي زمين زندگي کند.
در مرکز ژنتيک دانشگاه کپنهاگ، پژوهشهايي برروي باقيماندههاي فسيل انسان اوليه و فسيلي يافت شده در اقامتگاهي مربوط به دوران پارينهسنگي به نام «کاستينکي 14» در استان ورونژ روسيه انجام گرفته که نتايج آن در مجله Science به چاپ رسيده است.
بررسي دياناي دومين فسيل قديمي انسان امروزي توالي ژنتيکي شگفتانگيزي را از دوران پارينهسنگي (55 هزار سال پيش از ميلاد) تا دوران ميانهسنگي (5 تا 10 هزار سال پيش از ميلاد) نشان ميدهد. اولين فسيل انسان در سيبري يافت شد که قدمت آن به 45 هزار سال پيش از ميلاد برميگردد.
از اين شباهت ژنتيکي اينگونه برداشت ميشود که اگرچه در طول زمان فرهنگها و اقوام زيادي از ميان رفتهاند اما قومي موفق به ادامه حيات شده و توانسته در بسياري از مناطق اروپا سکونتگاههايي ايجاد کند.
نويسنده اين مقاله در ادامه افزوده است: امروزه ما ميدانيم که در آن دوره گروههاي ژني جديدي به وجود نيامده است و اين بدين معناست که اين انسانها بدون هيچگونه تغيير زيستي ادامه حيات يافتهاند و تنها زماني که کشاورزاني با پوست روشن حدود 8000 سال پيش از خاورميانه وارد اروپا شدند ساختار ژنتيکي جمعيت اروپايي مورد تغيير قرار گرفته است که اين اولين تغيير ژنتيکي جدي محسوب ميشود