24-10-2014، 13:53
عاقبت پریدن به درون تونلی در مرکز زمین چیست؟
دورترین نقطهای که بتوان بر روی زمین به آن سفر کرد در صورتی که مسیر را کاملا مستقیم درنظر بگیریم، در فاصله 12 هزار و 700 کیلومتری از هرجایی از زمین قرار دارد، اما برای رسیدن به چنین نقطهای باید مسیری در حدود 20 هزار و 36 کیلومتر را از روی دریا و خشکی طی کرد.
به گزارش هاوستافورکز، شاید برای طی کردن دورترین نقطه از خانه، راه میانبری دیگری نیز وجود داشته باشد. تنها کافی است از میان زمین عبور کرد در این صورت میتوان در کمتر از 42 دقیقه به مقصد مورد نظر رسید. در این صورت اکثر آمریکاییها سر از اقیانوس هند درخواهند آورد و چینیها به اسپانیا خواهند رسید.
برای انجام اینکار باید تونلی حفر شود که از مرکز زمین گذشته و از سوی دیگر زمین سردرآورد. عبور از بخش اول این تونل بسیار سخت و دشوار است. ابتدا باید از پوسته قارهای به ضخامت 35 تا 70 کیلومتر عبور کرد که 5 تا 10 کیلومتر آن بر روی بستر اقیانوسی قرار دارد. پس از آن جبه قرار دارد که ضخامت آن نیز دو هزار و 900 کیلومتر است.
پس از این مرحله لایه خارجی هسته زمین قرار دارد، کرهای به اندازه مریخ که پوشیده از آهن مذاب بوده و حرارت آن با حرارت سطح خورشید برابری میکند و حرارتی برابر پنجهزار و 500 درجه سلسیوس دارد. پس از این مرحله نیز هسته زمین که ابعادی برابر ماه داشته و کاملا جامد است قرار گرفته و بر اساس بعضی از مطالعات، هسته درونیتری نیز در داخل این بخش وجود دارد.
درصورتی که فردی به درون این تونل بپرد، اگر حرارت اعماق زمین نادیده گرفته شده و زمین توپی سرد، یکپارچه و سنگی درنظر گرفته شود و مقاومت هوا نیز در نظر گرفته نشود، میتوان شانسی را برای زنده ماندن در این سفر تصور کرد. در سطح زمین کشش گرانشی بر روی انسانها مجذور 9.8 متر بر ثانیه است. این به آن معنی است که در صورتی که انسانی در نزدیکی سطح زمین به درون تونلی که راه به مرکز زمین دارد سقوط کند، در هر ثانیه 9.8 متر بر ثانیه به سرعت او افزوده خواهد شد.
گرانش تابعی از جرم است و جرم خصوصیتی از ماده است. بر روی سطح زمین، تمامی ماده سازنده زمین در زیر پای انسان قرار دارد اما زمانی که انسان به درون این تونل سقوط کند، ماده هرچه بیشتر و بیشتر او را در بر خواهد گرفت و گرانش خود را بر روی بدن انسان وارد خواهد آورد. این کششهای افقی یکدیگر را موازنه خواهند کرد اما افزایش میزان مادهای که همزمان با سقوط در بالای سر فرد قرار میگیرد، نسبت به حجم رو به کاهش مادهای که در زیر پای فرد قرار دارد، نیروی متضاد قویای را ایجاد خواهد کرد.
در مرکز زمین شتاب مبتنی بر جاذبه انسان صفر خواهد بود زیرا تمامی جرم زمین انسان را احاطه کرده است و در این صورت انسان دچار بیوزنی خواهد شد. البته برای رسیدن به آن سوی زمین نباید اینجا متوقف شد، سرعت فرد در نیمه راه رسیدن به هسته زمین به 24 هزار کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و سرعت وی 21 دقیقه پس از پریدن به درون این تونل به 29 هزار کیلومتر بر ساعت خواهد رسید. پس از اینکه فرد از سوی دیگر تونل خارج شد، در نیمه زمین و آسمان معلق خواهد ماند و در صورتی که فردی او را نگه ندارد، طی فرایندی بیانتها، به حرکت رفت و برگشت در این مسیر ادامه خواهد داد.
دورترین نقطهای که بتوان بر روی زمین به آن سفر کرد در صورتی که مسیر را کاملا مستقیم درنظر بگیریم، در فاصله 12 هزار و 700 کیلومتری از هرجایی از زمین قرار دارد، اما برای رسیدن به چنین نقطهای باید مسیری در حدود 20 هزار و 36 کیلومتر را از روی دریا و خشکی طی کرد.
به گزارش هاوستافورکز، شاید برای طی کردن دورترین نقطه از خانه، راه میانبری دیگری نیز وجود داشته باشد. تنها کافی است از میان زمین عبور کرد در این صورت میتوان در کمتر از 42 دقیقه به مقصد مورد نظر رسید. در این صورت اکثر آمریکاییها سر از اقیانوس هند درخواهند آورد و چینیها به اسپانیا خواهند رسید.
برای انجام اینکار باید تونلی حفر شود که از مرکز زمین گذشته و از سوی دیگر زمین سردرآورد. عبور از بخش اول این تونل بسیار سخت و دشوار است. ابتدا باید از پوسته قارهای به ضخامت 35 تا 70 کیلومتر عبور کرد که 5 تا 10 کیلومتر آن بر روی بستر اقیانوسی قرار دارد. پس از آن جبه قرار دارد که ضخامت آن نیز دو هزار و 900 کیلومتر است.
پس از این مرحله لایه خارجی هسته زمین قرار دارد، کرهای به اندازه مریخ که پوشیده از آهن مذاب بوده و حرارت آن با حرارت سطح خورشید برابری میکند و حرارتی برابر پنجهزار و 500 درجه سلسیوس دارد. پس از این مرحله نیز هسته زمین که ابعادی برابر ماه داشته و کاملا جامد است قرار گرفته و بر اساس بعضی از مطالعات، هسته درونیتری نیز در داخل این بخش وجود دارد.
درصورتی که فردی به درون این تونل بپرد، اگر حرارت اعماق زمین نادیده گرفته شده و زمین توپی سرد، یکپارچه و سنگی درنظر گرفته شود و مقاومت هوا نیز در نظر گرفته نشود، میتوان شانسی را برای زنده ماندن در این سفر تصور کرد. در سطح زمین کشش گرانشی بر روی انسانها مجذور 9.8 متر بر ثانیه است. این به آن معنی است که در صورتی که انسانی در نزدیکی سطح زمین به درون تونلی که راه به مرکز زمین دارد سقوط کند، در هر ثانیه 9.8 متر بر ثانیه به سرعت او افزوده خواهد شد.
گرانش تابعی از جرم است و جرم خصوصیتی از ماده است. بر روی سطح زمین، تمامی ماده سازنده زمین در زیر پای انسان قرار دارد اما زمانی که انسان به درون این تونل سقوط کند، ماده هرچه بیشتر و بیشتر او را در بر خواهد گرفت و گرانش خود را بر روی بدن انسان وارد خواهد آورد. این کششهای افقی یکدیگر را موازنه خواهند کرد اما افزایش میزان مادهای که همزمان با سقوط در بالای سر فرد قرار میگیرد، نسبت به حجم رو به کاهش مادهای که در زیر پای فرد قرار دارد، نیروی متضاد قویای را ایجاد خواهد کرد.
در مرکز زمین شتاب مبتنی بر جاذبه انسان صفر خواهد بود زیرا تمامی جرم زمین انسان را احاطه کرده است و در این صورت انسان دچار بیوزنی خواهد شد. البته برای رسیدن به آن سوی زمین نباید اینجا متوقف شد، سرعت فرد در نیمه راه رسیدن به هسته زمین به 24 هزار کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و سرعت وی 21 دقیقه پس از پریدن به درون این تونل به 29 هزار کیلومتر بر ساعت خواهد رسید. پس از اینکه فرد از سوی دیگر تونل خارج شد، در نیمه زمین و آسمان معلق خواهد ماند و در صورتی که فردی او را نگه ندارد، طی فرایندی بیانتها، به حرکت رفت و برگشت در این مسیر ادامه خواهد داد.