آثار و فضایل تلاوت قرآن

[bOoOoOy]

قرآن کریم کتاب ارزشمندی است که آیات آن راهگشای بشر در زندگی دنیا و آخرت است و آثاری دارد که اگر خواننده از آن مطلع گردد لاجرم تلاوت روزانه قرآن را پیشه خود خواهد ساخت. از این رو سعی کردیم به بخشی از این آثار اشاره کنیم. باروری ایمان، تخفیف گناهان، درمان بیماری های روحی و روانی، عمر با برکت، استجابت دعا، رفع غم و اندوه، پیمودن درجات کمال و ترقی از جمله پاداش های تلاوت قرآن است.

کفاره گناهان

انسان در زندگی گاه دچار گناه و لغزش های کوچک و بزرگ می شود که برخی از آنان کفاره دارد، تلاوت قرآن کفاره گناهان است. قرآن بخوان که خواندن قرآن کفاره گناهان، سپر آتش و امان از عذاب الهی است. (وسایل الشیعه، ج۴، ص ۸۳۹)

بارور شدن ایمان

امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده: تلاوت قرآن، مایه باروری ایمان است (غررالحکم و دررالکلم ص ۲۶۳)؛ یکی از راه های موثر در رشد و باروری ایمان در هر فرد قرائت قرآن است.

گفت وگو با خداوند

برای انسان مومن و با ایمان چه چیزی می تواند زیباتر از سخن گفتن با خداوند باشد و چه واسطه ای و هم کلامی بهتر، که آن قرائت قرآن است. پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمود: هرکه دوست دارد با خدایش سخن بگوید قرآن بخواند. (کنزالعمال، ج ۲۱ ص۵۱۰، ح ۲۲۵۷)

منور شدن منازل

خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید؛ خانه ای که زیاد در آن قرآن تلاوت شود خیر و برکتش فزونی یابد ، به اهلش فراخی رسد و نورش به اهل آسمان روشنایی دهد؛ بدان سان که ستاره های آسمان به اهل زمین، روشنایی دهند. (اصول کافی، ج ۲، ص ۶۱۰)چه بسیار افرادی هستند که در زندگی خود نورانیت آشکاری با تلاوت قرآن احساس کرده اند و روزی و برکت خود را مدیون قرآن هستند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خانه هایتان را با تلاوت قرآن نورانی کنید و آن ها را همچون یهود و نصارا ـ که نماز و عبادت را در خانه ها تعطیل کرده، تنها در کنیسه و کلیسا انجام می دهند ـ به گورستان تبدیل نکنید. هنگامی که در خانه ای زیاد قرآن خوانده شود، خیر و برکت آن فزونی یابد و اهل خانه مدت ها از آن لذت خواهند برد و همانگونه که ستارگان برای زمینیان می درخشند، [این خانه] نیز برای آسمانیان می درخشد.»(بحارالانوار، ج ۸۹، ص ۲۰۴)

زدودن زنگار از قلب

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمود: قلوب شما همانند آهن، زنگار می گیرد. پرسیدند جلا دهنده آن چیست؟ فرمود: تلاوت قرآن. (کنز العمال، ج ۲، ص ۲۴۱، ح ۳۹۲۴)قلب انسان در مراحل مختلف زندگی دچار زنگارهایی می شود و اگر برای جلا دادن آن اندیشه ای نداشته باشیم ، هلاکت به سراغمان می آید که یکی از بهترین راه ها برای پاک کردن زنگارها قرائت قرآن است.

قرار گرفتن در شعاع نور نبوت

کسی که قرآن بخواند شعاع نور نبوت او را فرا می گیرد با این تفاوت که به او وحی نمی شود. (اصول کافی، ج ۲، ص ۶۱۰) انسان هایی که قلب پاک و رستگاری دارند و خود را از هرگونه گناه و آلودگی دور می دارند ، هنگام قرائت قرآن پاداش های فراوانی نصیبشان می شود.

قدرت عظیم

قرآن نیروی عظیمی است برای کسی که آن را دوست بدارد و بنا و ساختمان محکمی است که پایه های آن منهدم نمی گردد .قرآن قدرتی است که پیروان و یارانش شکست ناپذیرند و دریایی که اعماقش را نمی توان درک نمود.

قرآن تنها سنگر و پناهگاه

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: وقتی فتنه ها همانند پاره های شب تار به شما روی آورند بر شما باد به قرآن ؛ زیرا قرآن شفیعی است که از دیگران شفاعت می کند و شاهدی است که خدای تعالی آن را تصدیق می کند و هر کس او را جلوی خود قرار دهد او را به بهشت می برد و هر کس او را پشت سر خود قرار دهد او را به جهنم سوق می دهد و او بهترین راهنما به بهترین راههاست و هر کس از قرآن گفت، راست گفت و مومن شد و هر کس به قرآن حکم کند عدالت کرده و هر کس به قرآن تمسک کند اجر برده است. (آداب راز و نیاز به درگاه بی نیاز (ترجمه عدة الداعی)، ۲۴۳)

سعادت مندی

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «اگر زندگی سعادتمندان و مرگ شهدا و نجات در روز جزا و امنیت در روز هراس و نور در روز ظلمت و سایبان در روز حرارتِ شدید و سیراب شدن در روز عطش و ارزش و سنگینی در روز سبکی اعمال را می خواهی، پس قرآن را مطالعه کن، چرا که قرآن یادآور خدای رحمان و حافظ از شیطان و عامل برتری در ترازوی اعمال است».(میزان الحکمه، ج ۸، ص ۷۴)

استجابت دعا

امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود: «هر کس قرآن بخواند ـ بلافاصله یا با کمی تأخیر ـ دعایش مستجاب خواهد شد». (بحارالانوار، ج ۸۹، ص ۲۰۴ ) سکونی از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدند: بهترین مردم کیانند؟ فرمود: آن کس که قرائت قرآن را آغاز کند و آن را به پایان برساند. چنین کسی نزد خدا یک دعای مستجاب خواهد داشت. (ثواب الأعمال، ترجمه انصاری،۱۹۹)