بازی آنلاین
آپلود عکس
10-09-2014، 10:34
این روزها آمار اخبار منفی در تلویزیون رو به افزایش است، اما این اخبار منفی چه تاثیری بر روح و روان ما دارد؟
خیلی وقت است که می دانیم محتوای احساسی فیلم ها و برنامه های تلویزیونی می تواند بر سلامت روانی ما تاثیر بگذارد. این تاثیرات مستقیم بر روحیه ما اثر گذاشته و روحیه مان هم بر جنبه های مختلف تفکر و رفتار ما اثر می گذارد. اگر برنامه تلویزیونی تجربیات روحی منفی (مثل اضطراب، ناراحتی، عصبانیت و تنفر) عنوان کند، این تجربیات بر تعبیر شما از رویدادهای زندگی خودتان، نوع خاطراتی که به یاد می آورید و میزانی نگرانی تان برای مسائل روزمره زندگی اثر خواهد گذاشت.
اما چرا به این موضوع پرداختیم؟ همه شما می بینید که این روزها اخبار منفی در تلویزیون به نسبت ۳۰-۲۰ سال گذشته به شدت افزایش داشته است. به همین دلیل ابتدا به این می پردازیم که اخبار منفی چه هستند و بعد دلایل اینکه چرا نشان دادن آنها تا این اندازه متداول شده است خواهیم پرداخت. و در آخر طرقی که این اخبار منفی بر روحیه و به ویژه تمایل شما برای نگران شدن درمورد مشکلات شخصی خودتان اثر می گذارد را بررسی می کنیم.
در دنیا اتفاقات بد زیادی می افتد و شاید درست باشد که مردم از این اتفاقات آگاه شوند. این «اتفاقات بد» شامل جنایات، قحطی و گرسنگی، جنگ، خشونت، ناآرامی های سیاسی و بی عدالتی می شود. اما رسانه های خبری هم تمایل بسیار بیشتری برای احساسی کردن اخبار خود پیدا کرده اند و برای همین هر نتیجه منفی یک داستان را صرفنظر از کم بودن احتمال وقوع آن پررنگ می سازند و با احساسی کردن اثر یک داستان خبری، از هر موقعیتی برای ایجاد رعب و وحشت استفاده می کنند. ازآنجا که این روزها تلویزیون پوشش خبری ۲۴ ساعته دارد، دیگر روزهایی که نقش یک روزنامه نگار یا خبرنگار توصیف بیطرفانه اتفاقی که در جهان رخ داده است بود، گذشته است -- بخاطر وجود ماهواره دیگر ثبت تصویری آنی اتفاق مقدور شده است. بنابراین نقش روزنامه نگار تفسیر رویداد خبری شده است و از تفسیر تا احساسی جلوه دادن یک خبر مرز بسیار باریکی است. همانطور که باب فرانکلین، پروفسور روزنامه نگاری سالها پیش گفته است:
«سرگرمی جانشین ارائه اطلاعات شده است؛ علاقه فردی به منافع عمومی برتری جسته است؛ قضاوت دقیق جای خود را به احساسی گرایی داده است.»
این روزها برنامه های خبری مجبور به رقابت با برنامه های سرگرم کننده تلویزیون هستند تا بتوانند تماشاگران خود را بالا ببرند و اینکار را با پررنگ کردن موضوعات احساسی مثل جنایت، جنگ، قحطی و از این قبیل به قیمت از دست رفتن موضوعات مثبت تر انجام می دهند.
در سال ۱۹۹۷ با علم به اینکه موضوعات منفی احساسی در اخبار رو به افزایش است تحقیقی بر روی تاثیرات روانی تماشای موضوعات منفی اخبار انجام گرفت. سه برنامه خبری ۱۴ دقیقه ای ساخته شد. یکی صرفاً به بررسی موضوعات خبری منفی پرداخته، دیگری فقط موضوعات خبری مثبت را عنوان کرده (مثلاً افرادی که در مسابقاتی مثل لاتاری برنده می شوند، از بیماری نجات پیدا می کنند و امثال آن) و آخری به بررسی مسائلی پرداخته که از نظر احساسی خنثی بوده اند. سپس این برنامه ها برای سه گروه متفاوت از شرکت کنندگان پخش شد. همانطور که انتظار می رفت، آنها که برنامه خبری منفی را تماشا کرده بودند، پس از تماشای برنامه بسیار مضطرب تر و ناراحت تر از آنهایی شده بودند که تماشاگر برنامه مثبت یا خنثی بودند.
اما آنچه این تحقیق را جالب تر می کرد تاثیر این اخبار منفی بر نگرانی های افراد بود. از هر شرکت کننده خواسته شد که نگرانی اصلی خود را در آن لحظه بازگو کنند و سپس به آنها گفته شد که در یک مصاحبه به این نگرانی خود فکر کنند. محققان دریافتند که آنهایی که اخبار منفی را تماشا کرده بودند، زمان بسیار بیشتری را به فکر کردن و حرف زدن درمورد نگرانی خود صرف کردند و به مراتب بیشتر از نگرانی خود فاجعه ساختند. فاجعه ساختن زمانی اتفاق می افتد که آنقدر به یک نگرانی فکر می کنید که کم کم از قبل آن به نظرتان بدتر رسیده و از واقعیت اصلی خود بسیار ناراحت کننده تر می شود -- دقیقاً همان از کاه کوه ساختن!
بنابراین برنامه های خبری منفی نه تنها شما را ناراحت تر و مضطرب تر از قبل می کند، بلکه نگرانی ها و اضطراب های شخصی شما را نیز تشدید می کنند. تصور می شود که موضوعات خبری مثل جنگ، فقر و قحطی افراد را به فکر کردن به این موضوعات تحریک می کند اما تاثیر اخبار منفی بسیار گسترده تر از این است -- می تواند نگرانی های شخصی افراد را که حتی ممکن است بی ارتباط با موضوع خبر باشد تشدید کند. از اینرو بمباران کردن مردم با منفی گرایی احساسی شده تاثیرات روانی واقعی دارند. باتوجه به این مسئله آیا بهتر نیست برنامه ریزان برنامه های تلویزیونی این تاثیرات را برای تهیه و تولید برنامه های خود که حاوی موضوعات و محتوای منفی است، در نظر بگیرند؟
خیلی وقت است که می دانیم محتوای احساسی فیلم ها و برنامه های تلویزیونی می تواند بر سلامت روانی ما تاثیر بگذارد. این تاثیرات مستقیم بر روحیه ما اثر گذاشته و روحیه مان هم بر جنبه های مختلف تفکر و رفتار ما اثر می گذارد. اگر برنامه تلویزیونی تجربیات روحی منفی (مثل اضطراب، ناراحتی، عصبانیت و تنفر) عنوان کند، این تجربیات بر تعبیر شما از رویدادهای زندگی خودتان، نوع خاطراتی که به یاد می آورید و میزانی نگرانی تان برای مسائل روزمره زندگی اثر خواهد گذاشت.
اما چرا به این موضوع پرداختیم؟ همه شما می بینید که این روزها اخبار منفی در تلویزیون به نسبت ۳۰-۲۰ سال گذشته به شدت افزایش داشته است. به همین دلیل ابتدا به این می پردازیم که اخبار منفی چه هستند و بعد دلایل اینکه چرا نشان دادن آنها تا این اندازه متداول شده است خواهیم پرداخت. و در آخر طرقی که این اخبار منفی بر روحیه و به ویژه تمایل شما برای نگران شدن درمورد مشکلات شخصی خودتان اثر می گذارد را بررسی می کنیم.
در دنیا اتفاقات بد زیادی می افتد و شاید درست باشد که مردم از این اتفاقات آگاه شوند. این «اتفاقات بد» شامل جنایات، قحطی و گرسنگی، جنگ، خشونت، ناآرامی های سیاسی و بی عدالتی می شود. اما رسانه های خبری هم تمایل بسیار بیشتری برای احساسی کردن اخبار خود پیدا کرده اند و برای همین هر نتیجه منفی یک داستان را صرفنظر از کم بودن احتمال وقوع آن پررنگ می سازند و با احساسی کردن اثر یک داستان خبری، از هر موقعیتی برای ایجاد رعب و وحشت استفاده می کنند. ازآنجا که این روزها تلویزیون پوشش خبری ۲۴ ساعته دارد، دیگر روزهایی که نقش یک روزنامه نگار یا خبرنگار توصیف بیطرفانه اتفاقی که در جهان رخ داده است بود، گذشته است -- بخاطر وجود ماهواره دیگر ثبت تصویری آنی اتفاق مقدور شده است. بنابراین نقش روزنامه نگار تفسیر رویداد خبری شده است و از تفسیر تا احساسی جلوه دادن یک خبر مرز بسیار باریکی است. همانطور که باب فرانکلین، پروفسور روزنامه نگاری سالها پیش گفته است:
«سرگرمی جانشین ارائه اطلاعات شده است؛ علاقه فردی به منافع عمومی برتری جسته است؛ قضاوت دقیق جای خود را به احساسی گرایی داده است.»
این روزها برنامه های خبری مجبور به رقابت با برنامه های سرگرم کننده تلویزیون هستند تا بتوانند تماشاگران خود را بالا ببرند و اینکار را با پررنگ کردن موضوعات احساسی مثل جنایت، جنگ، قحطی و از این قبیل به قیمت از دست رفتن موضوعات مثبت تر انجام می دهند.
در سال ۱۹۹۷ با علم به اینکه موضوعات منفی احساسی در اخبار رو به افزایش است تحقیقی بر روی تاثیرات روانی تماشای موضوعات منفی اخبار انجام گرفت. سه برنامه خبری ۱۴ دقیقه ای ساخته شد. یکی صرفاً به بررسی موضوعات خبری منفی پرداخته، دیگری فقط موضوعات خبری مثبت را عنوان کرده (مثلاً افرادی که در مسابقاتی مثل لاتاری برنده می شوند، از بیماری نجات پیدا می کنند و امثال آن) و آخری به بررسی مسائلی پرداخته که از نظر احساسی خنثی بوده اند. سپس این برنامه ها برای سه گروه متفاوت از شرکت کنندگان پخش شد. همانطور که انتظار می رفت، آنها که برنامه خبری منفی را تماشا کرده بودند، پس از تماشای برنامه بسیار مضطرب تر و ناراحت تر از آنهایی شده بودند که تماشاگر برنامه مثبت یا خنثی بودند.
اما آنچه این تحقیق را جالب تر می کرد تاثیر این اخبار منفی بر نگرانی های افراد بود. از هر شرکت کننده خواسته شد که نگرانی اصلی خود را در آن لحظه بازگو کنند و سپس به آنها گفته شد که در یک مصاحبه به این نگرانی خود فکر کنند. محققان دریافتند که آنهایی که اخبار منفی را تماشا کرده بودند، زمان بسیار بیشتری را به فکر کردن و حرف زدن درمورد نگرانی خود صرف کردند و به مراتب بیشتر از نگرانی خود فاجعه ساختند. فاجعه ساختن زمانی اتفاق می افتد که آنقدر به یک نگرانی فکر می کنید که کم کم از قبل آن به نظرتان بدتر رسیده و از واقعیت اصلی خود بسیار ناراحت کننده تر می شود -- دقیقاً همان از کاه کوه ساختن!
بنابراین برنامه های خبری منفی نه تنها شما را ناراحت تر و مضطرب تر از قبل می کند، بلکه نگرانی ها و اضطراب های شخصی شما را نیز تشدید می کنند. تصور می شود که موضوعات خبری مثل جنگ، فقر و قحطی افراد را به فکر کردن به این موضوعات تحریک می کند اما تاثیر اخبار منفی بسیار گسترده تر از این است -- می تواند نگرانی های شخصی افراد را که حتی ممکن است بی ارتباط با موضوع خبر باشد تشدید کند. از اینرو بمباران کردن مردم با منفی گرایی احساسی شده تاثیرات روانی واقعی دارند. باتوجه به این مسئله آیا بهتر نیست برنامه ریزان برنامه های تلویزیونی این تاثیرات را برای تهیه و تولید برنامه های خود که حاوی موضوعات و محتوای منفی است، در نظر بگیرند؟
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
