بازی آنلاین
آپلود عکس
28-08-2014، 21:03
(آخرین ویرایش در این ارسال: 29-08-2014، 18:00، توسط Son of anarchy.)
گنبد آهنی (به عبری: כִּפַּת בַּרְזֶל) نوعی سامانهٔ موشکی سطح‌به‌هوای متحرک است که در اسرائیل طراحی و تولید شده‌است. این سامانه که به صورت شبانه‌روزی و در هر شرایط آب‌وهوایی فعالیت می‌کند قادر است تا راکت‌ها و گلوله‌های خمپاره و توپ را در فاصله ۴ تا ۷۰ کیلومتر هدف قرار دهد.
سیستم گنبد آهنی از یک رادار چندمنظوره، یک مرکز مدیریت و فرمان و یک یا چند واحد پرتاب موشک (هریک با ۲۰ لانچر شلیک موشک تامیر) تشکیل می‌شود. رادار این سیستم قادر است تا محل اصابت راکت دشمن را پیش‌بینی کرده و به منظور صرفه‌جویی در هزینه راکت‌هایی را که محل برخورد آن‌ها در مناطق خالی از سکنه است، نادیده بگیرد. هزینه هر موشک رهگیر حدود ۵۰ هزار دلار است و معمولاً دو موشک به سوی راکتی که قرار است شکار شود شلیک می‌شوند. طراحی گنبد آهنی از سال ۲۰۰۷ در شرکت رافائل آغاز شد. این سیستم در مارس ۲۰۱۱ به ارتش اسرائیل پیوست و در ۷ آوریل ۲۰۱۱ برای نخستین بار یک راکت گراد را که از غزه به سوی اسرائیل شلیک شده بود، رهگیری و منهدم کرد.
به گفته مارک تامپسون، کارشناس امور نظامی برنده جایزه پولیتزر، گنبد آهنین یکی از معدود جنگ‌افزارهاییست که شرکت و کشور سازنده‌اش می‌توانند به آن و تکنولوژی که برای طراحی آن در اختیار دارند، افتخار کنند. مقامات اسرائیلی مدعی هستند که در جریان حملات راکتی سال ۲۰۱۲ حماس به اسرائیل حدود ۹۰ درصد راکت‌ها با موفقیت توسط این سیستم شکار شدند، که این در طول تاریخ برای یک سیستم ضدهوایی بی‌سابقه بوده‌است. هرچند تایید این ارقام غیرممکن است اما فقدان تلفات در اسرائیل نشان می‌دهد که گنبد آهنین موثرترین و امتحان‌پس‌داده‌ترین سپر موشکی است که دنیا تاکنون به خود دیده‌است.
با این که کارایی این سیستم مورد تحسین ناظران قرار گرفته است، مقامات اسرائیلی اعلام کرده‌اند که گنبد آهنین قادر به حفاظت کامل از کشور در صورت راکت‌باران شدید و مستمر دشمن نیست و همچنین قدرت رهگیری گلوله‌های دارای برد بسیار کوتاه را (به دلیل زمان کوتاه پرواز آن‌ها) ندارد.
دلایل و تاریخچه طراحی
حزب‌الله لبنان از دهه ۱۹۹۰ شلیک راکت‌های کاتیوشا به شهرها و دیگر مراکز جمعیتی شمال اسرائیل را آغاز کرده و به این ترتیب به یک تهدید جدی امنیتی برای این کشور تبدیل شده‌است. اسرائیلی‌ها از آن زمان به فکر طراحی یک سیستم دفاع موشکی کوتاه‌برد افتادند که بتواند راکت‌های کوچکی را که در ارتفاع بسیار پایین پرواز می‌کنند، در مدت زمان کوتاه پرواز آن‌ها و با هزینه‌ای قابل قبول سرنگون کند، هرچند مقامات نظامی آمریکا ادر آن زمان به آن‌ها هشدار داده بودند که چنین پروژه‌ای محکوم به شکست خواهد بود.
انتخاب دانیل گلد به عنوان رئیس «شورای تحقیق و توسعه» نیروهای دفاعی اسرائیل باعث شد تا ایده ساخت این سیستم دفاع هوایی فرصت به واقعیت پیوستن را پیدا کند. گلد حامی سرسخت این پروژه بود و حتی برای تامین مالی این پروژه مقررات مربوط به قراردادهای پیمان‌کاری وزارت دفاع اسرائیل را دور زد و سیاست‌مداران بانفوذ کشور را به حمایت از آن ترغیب کرد.
حزب‌الله لبنان در جنگ سال ۲۰۰۶ حدود ۴ هزار راکت توپخانه‌ای، که بیشتر آن‌ها از انواع کوتاه‌برد کاتیوشا بودند، را به سوی شمال اسرائیل شلیک کرد. این حملات جان ۴۴ شهروند غیرنظامی اسرائیل را گرفت و ۲۵ هزار نفر را وادار به ترک خانه و کاشانه خود کرد.
از سوی دیگر جنوب اسرائیل نیز از سوی نوار غزه مورد حملات مداوم راکتی و خمپاره‌ای، از سوی گروه‌های مبارز فلسطینی به خصوص حماس، قرار گرفته‌است. بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ بیش از ۴ هزار راکت و ۴ هزار خمپاره به سوی مراکز جمعیتی جنوب اسرائیل شلیک شده است. بیشتر آن‌ها راکت‌های دست‌ساز قسام هستند که با استفاده از پرتابگرهای تکی بی‌ام-۲۱ گراد که به طور قاچاق وارد غزه می‌شوند، شلیک می‌شوند این پرتابگرها در مقایسه با روش‌های ساده‌تر پرتاب راکت را به برد بیشتری می‌رسانند. به این ترتیب حدود یک میلیون اسرائیلی در شمال و یک میلیون نفر در جنوب زیر سایه این حملات مداوم زندگی می‌کنند.
یش از آغاز طراحی گنبد آهنین مقامات دفاعی اسرائیل به تحقیق و آزمایش بر روی سیستم‌های دیگری برای مقابله با راکت‌های توپخانه‌ای و گلوله‌های توپ و خمپاره مشغول بودند. یکی از آن‌ها پروژه مشترک آمریکا و اسرائیل به نام سیستم لیزری نتیلوس بود که با اشعه لیزر راکت‌ها را در هوا منفجر می‌کرد. پروژه ساخت این سلاح لیزری که اهداف خود را با اشعه لیزر نابود می‌کرد، در سال ۲۰۰۵ در حالی که ۳۰۰ میلیون دلار هزینه برداشته بود، به دلیل اندازه بسیار بزرگ، هزینه بالا و عملکرد ضعیف، متوقف شد. در فوریه ۲۰۰۷ وزیر دفاع اسرائیل، امیر پرتز، انتخاب گنبد آهنین را به عنوان راه حل اسرائیلی برای مقابله با تهدیدات راکتی کوتاه‌برد اعلام کرد .
شرکت صنایع دفاعی رافائل در مناقصه ساخت این سیستم شرکت آمریکایی لاکهید مارتین را شکست داد و قرار شد در همکاری نزدیک با نیروهای دفاعی اسرائیل گنبد آهنین را طراحی کرده و وظیفه ساخت واحد فرمان این سیستم هم به شرکت نرم‌افزاری ام‌پرست واگذار شد. گنبد آهنی در طول کمتر از چهار سال از روی کاغذ به یک سیستم آماده نبرد تبدیل شد. این مدت برای ساخت سلاحی که هیچ جنگ‌افزار مشابهی برای اقتباس و الگوگیری از آن وجود نداشته است، به طرز عجیبی کوتاه است.
تاریخچه عملیاتی
در سال ۲۰۱۱ سه آتشبار گنبد آهنی در شهرهای اشدود، اشکلون و بئرشبع مستقر شدند و تا سال ۲۰۱۳ در مجموع ۹ آتشبار در نقاط مختلف کشور مستقر شده‌اند. هر آتشبار به طور تقریبی ۱۵۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد. ۳۳ راکت در سال ۲۰۱۱ توسط این سیستم منهدم شد که به معنای نرخ موفقیت ۷۵ درصدی این سیستم بود. برخی از اشتباهات این سیستم به دلیل یک اشکال فنی در رادار آن بود که مورد اصلاح قرار گرفت و در جریان حملات راکتی سال ۲۰۱۲ به اسرائیل بیش از ۹۰ درصد راکت‌های با موفقیت توسط این سیستم شکار شدند.
اولین واحد این سپرموشکی در ماه مارس ۲۰۱۱ در منطقه بئرشبع، که در ۴۰ کیلومتری مرز اسرائیل با غزه واقع است، مستقر شد. یک ماه بعد این سیستم با سرنگون کردن یک راکت گراد که از غزه شلیک شده بود، برای اولین بار به طور واقعی مورد امتحان قرار گرفت.
مشخصات و عملکرد
یک آتشبار در نزدیکی سدروت
سیستم پدافندی گنبد آهنین برای مقابله با راکت‌های کوتاه‌برد و گلوله‌های توپ و خمپاره طراحی شده و همچنین از قابلیت رهگیری و انهدام هواپیماهای دشمن، که در ارتفاع حداکثر ۱۰ هزار متری از سطح زمین پرواز می‌کنند، برخوردار است و می‌تواند به عنوان یکی از لایه‌های دفاع هوایی ضد هواپیمای اسرائیل که از سیستم‌های موشکی بهینه شده پاتریوت در خط اول و هاوک در خط دوم تشکیل می‌شود، از آسمان این کشور حفاظت کند.[۸] در کنار این‌ها سیستم دفاع موشکی ختس (پیکان) وظیفه مقابله با موشکهای بالستیک میان‌برد (مانند موشکهای شهاب) را بر عهده دارد.
برد موثر سیستم گنبد آهنین در مسافت‌های ۴ تا ۷۰ کیلومتری است اما رافائل قصد دارد آن را تا ۲۵۰ کیلومتر افزایش دهد.[۹] به گفته سازندگان این سیستم موشکی، گنبد آهنین قابلیت فعالیت در شب و شرایط نامساعد آب‌وهوایی را هم دارد و می‌تواند به طور همزمان به چندین تهدید پاسخ دهد. این سیستم از سه بخش اصلی تشکیل می‌شود:
رادار ردیابی و پیگیری: این سامانه راداری ساخت شرکت التا از شرکت‌های تابع صنایع هوافضای اسرائیل است. این رادار ELM-2084 نام دارد و قادر است راکت را پیدا کرده و مسیر حرکت آن را دنبال کند.
سیستم مدیریت نبرد و کنترل سلاح: مرکز فرمان گنبد آهنین را یک شرکت نرم‌افزاری اسرائیلی به نام سامانه‌های ام‌پرست به سفارش رافائل ساخته‌است. این واحد بر اساس داده‌هایی که از رادار به آن می‌رسد مشخص می‌کند که آیا موشک در یک مرکز جمعیتی فرود خواهد آمد یا خیر. فقط در صورتی که اینچنین باشد موشکهای رهگیر به سوی هدف شلیک خواهند شد.
واحد پرتاب موشک: این واحد از پرتابگرهایی تشکیل می‌شود که موشک تامیر را شلیک می‌کنند. موشک تامیر که در صنایع دفاعی رافائل ساخته می‌شود به حسگرهای الکترو-اپتیک مجهز است و چند باله برای افزایش مانورپذیری دارد.
هزینه
آمریکا از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار برای تولید این سیستم به اسرائیل کمک مالی کرده‌است. مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب کمک ۶۸۰ میلیون دلاری در بودجه سال ۲۰۱۳ کشور خواستار شده که در ازای آن تکنولوژی این سیستم در اختیار آمریکا گذاشته شود و در صورت نیاز به تولید مشترک آن نیز اقدام شود. به همان شیوه‌ای که در مورد موشک ضدبالستیک ختس و موشک سطح‌به‌هوای در حال طراحی فلاخن داوود اقدام شده و تکنولوژی آن‌ها به ایالات متحده منتقل شده‌است.
پروژه گنبد آهنین در طول پنج سال نخست در مجموع حدود ۵۵ میلیون دلار هزینه داشته‌است. مقامات اسرائیل معتقدند در مجموع ۱۳ سکوی عملیاتی از این سیستم دفاع هوایی کشور را به طور رضایتبخشی تامین می‌کنند.
هزینه برپا کردن هر سکوی عملیاتی گنبد آهنین، ۵۰ میلیون دلار است. تا کنون ۵ سکوی عملیاتی مستقر شده‌اند، اما مقامات اسرائیل در نظر دارند که تا پایان سال ۲۰۱۳ هشت سکوی دیگر را نیز اضافه کنند. هزینه ساخت هریک از موشکهای رهگیر تامیر حدوداً ۶۰ هزار دلار است. در حالی که هزینهٔ یک راکت قسام ۸۰۰ دلار است.
رئوون پداتزور تحلیلگر نظامی، خلبان سابق، و پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه تل‌آویو، با مقایسهٔ هزینهٔ هر موشک رهگیر تامیر با هر موشک قسام، این سامانه را از لحاظ صرفهٔ اقتصادی مورد نقد قرار داده‌است و می‌گوید شلیک تعداد زیادی قسام می‌تواند از لحاظ اقتصادی اسرائیل را تهدید کند
مقامات رسمی در پاسخ به این انتقاد معتقدند که این سیستم جلوی حملات راکتی بالقوه کشنده‌ای را می‌گیرد که می‌توانند کشور را به سوی جنگی سوق دهند که هر روز آن ۳۸۰ میلیون دلار هزینه دارد.
صادرات احتمالی
رهگیری یک راکت توسط گنبد آهنین در بالای یک منطقه پرجمعیت
ناتو
اورشلیم‌پست در سال ۲۰۱۰ گزارش داد که اسرائیل با برخی کشورهای اروپایی در مورد فروش این موشک برای حفاظت از پایگاه‌های ناتو در عراق و افغانستان وارد مذاکره شده‌است.
کره جنوبی
کوان اوه-بونگ در صفر سال ۲۰۱۱ به اسرایل نسبت به خرید این سیستم، به منظور مقابله با خطر موشکهای بالستیک، راکت‌ها و توپخانه کره شمالی، ابراز علاقه کرد.
ایالات متحده آمریکا
در ۱۶ اوت ۲۰۱۱ کمپانی موشک‌سازی ریتیون اعلام کرد که با صنایع دفاعی رافائل برای بازاریابی این سیستم در آمریکا همکاری خواهد کرد. ریتیون معتقد است گنبد آهنین سلاح مناسبی برای پایگاه‌های واقع در محل نبرد آمریکا است و می‌تواند با سیستم‌های موجود دفاع هوایی هماهنگ شود.
در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۱ اورشلیم‌پست گزارش داد که نیروی زمینی آمریکا نسبت به خرید این موشک برای پایگاه‌های خود در عراق و افغانستان ابراز علاقه کرده‌است..
هند
اکونومیک تایمز در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۲ گزارش داد که مقامات دفاعی هند در حال بررسی احتمال تجهیز ارتش هند به یک نسخه بومی از این سیستم هستند. چند ماه قبل از آن نیز دانشمندان سازمان تحقیق و توسعه دفاعی این کشور پیشنهاد کرده بوده‌اند که برنامه مشترکی با اسرائیل برای طراحی یک نسخه هندی از گنبد آهنین در نظر گرفته شود. به اعتقاد آن‌ها نیازهای دفاع موشکی کوتاه‌برد اسرائیل از برخی جهات با نیازهای هندی‌های مشابهت دارد. یکی از تهدیداتی که هند از ناحیه پاکستان احساس می‌کند استفاده از موشکهای بالستیک صحنه نبرد نصر برای پرتاب بمب‌های اتمی است و شاید گنبد آهنین بتواند بازدارندگی موثری را از این ناحیه ایجاد کند.
جستجو در ویکی‌انبار در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گنبد آهنی موجود است.
سنگاپور
برخی منابع فروش این سیستم به سنگاپور را تأیید کرده‌اند
سیستم گنبد آهنی از یک رادار چندمنظوره، یک مرکز مدیریت و فرمان و یک یا چند واحد پرتاب موشک (هریک با ۲۰ لانچر شلیک موشک تامیر) تشکیل می‌شود. رادار این سیستم قادر است تا محل اصابت راکت دشمن را پیش‌بینی کرده و به منظور صرفه‌جویی در هزینه راکت‌هایی را که محل برخورد آن‌ها در مناطق خالی از سکنه است، نادیده بگیرد. هزینه هر موشک رهگیر حدود ۵۰ هزار دلار است و معمولاً دو موشک به سوی راکتی که قرار است شکار شود شلیک می‌شوند. طراحی گنبد آهنی از سال ۲۰۰۷ در شرکت رافائل آغاز شد. این سیستم در مارس ۲۰۱۱ به ارتش اسرائیل پیوست و در ۷ آوریل ۲۰۱۱ برای نخستین بار یک راکت گراد را که از غزه به سوی اسرائیل شلیک شده بود، رهگیری و منهدم کرد.
به گفته مارک تامپسون، کارشناس امور نظامی برنده جایزه پولیتزر، گنبد آهنین یکی از معدود جنگ‌افزارهاییست که شرکت و کشور سازنده‌اش می‌توانند به آن و تکنولوژی که برای طراحی آن در اختیار دارند، افتخار کنند. مقامات اسرائیلی مدعی هستند که در جریان حملات راکتی سال ۲۰۱۲ حماس به اسرائیل حدود ۹۰ درصد راکت‌ها با موفقیت توسط این سیستم شکار شدند، که این در طول تاریخ برای یک سیستم ضدهوایی بی‌سابقه بوده‌است. هرچند تایید این ارقام غیرممکن است اما فقدان تلفات در اسرائیل نشان می‌دهد که گنبد آهنین موثرترین و امتحان‌پس‌داده‌ترین سپر موشکی است که دنیا تاکنون به خود دیده‌است.
با این که کارایی این سیستم مورد تحسین ناظران قرار گرفته است، مقامات اسرائیلی اعلام کرده‌اند که گنبد آهنین قادر به حفاظت کامل از کشور در صورت راکت‌باران شدید و مستمر دشمن نیست و همچنین قدرت رهگیری گلوله‌های دارای برد بسیار کوتاه را (به دلیل زمان کوتاه پرواز آن‌ها) ندارد.
دلایل و تاریخچه طراحی
حزب‌الله لبنان از دهه ۱۹۹۰ شلیک راکت‌های کاتیوشا به شهرها و دیگر مراکز جمعیتی شمال اسرائیل را آغاز کرده و به این ترتیب به یک تهدید جدی امنیتی برای این کشور تبدیل شده‌است. اسرائیلی‌ها از آن زمان به فکر طراحی یک سیستم دفاع موشکی کوتاه‌برد افتادند که بتواند راکت‌های کوچکی را که در ارتفاع بسیار پایین پرواز می‌کنند، در مدت زمان کوتاه پرواز آن‌ها و با هزینه‌ای قابل قبول سرنگون کند، هرچند مقامات نظامی آمریکا ادر آن زمان به آن‌ها هشدار داده بودند که چنین پروژه‌ای محکوم به شکست خواهد بود.
انتخاب دانیل گلد به عنوان رئیس «شورای تحقیق و توسعه» نیروهای دفاعی اسرائیل باعث شد تا ایده ساخت این سیستم دفاع هوایی فرصت به واقعیت پیوستن را پیدا کند. گلد حامی سرسخت این پروژه بود و حتی برای تامین مالی این پروژه مقررات مربوط به قراردادهای پیمان‌کاری وزارت دفاع اسرائیل را دور زد و سیاست‌مداران بانفوذ کشور را به حمایت از آن ترغیب کرد.
حزب‌الله لبنان در جنگ سال ۲۰۰۶ حدود ۴ هزار راکت توپخانه‌ای، که بیشتر آن‌ها از انواع کوتاه‌برد کاتیوشا بودند، را به سوی شمال اسرائیل شلیک کرد. این حملات جان ۴۴ شهروند غیرنظامی اسرائیل را گرفت و ۲۵ هزار نفر را وادار به ترک خانه و کاشانه خود کرد.
از سوی دیگر جنوب اسرائیل نیز از سوی نوار غزه مورد حملات مداوم راکتی و خمپاره‌ای، از سوی گروه‌های مبارز فلسطینی به خصوص حماس، قرار گرفته‌است. بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ بیش از ۴ هزار راکت و ۴ هزار خمپاره به سوی مراکز جمعیتی جنوب اسرائیل شلیک شده است. بیشتر آن‌ها راکت‌های دست‌ساز قسام هستند که با استفاده از پرتابگرهای تکی بی‌ام-۲۱ گراد که به طور قاچاق وارد غزه می‌شوند، شلیک می‌شوند این پرتابگرها در مقایسه با روش‌های ساده‌تر پرتاب راکت را به برد بیشتری می‌رسانند. به این ترتیب حدود یک میلیون اسرائیلی در شمال و یک میلیون نفر در جنوب زیر سایه این حملات مداوم زندگی می‌کنند.
یش از آغاز طراحی گنبد آهنین مقامات دفاعی اسرائیل به تحقیق و آزمایش بر روی سیستم‌های دیگری برای مقابله با راکت‌های توپخانه‌ای و گلوله‌های توپ و خمپاره مشغول بودند. یکی از آن‌ها پروژه مشترک آمریکا و اسرائیل به نام سیستم لیزری نتیلوس بود که با اشعه لیزر راکت‌ها را در هوا منفجر می‌کرد. پروژه ساخت این سلاح لیزری که اهداف خود را با اشعه لیزر نابود می‌کرد، در سال ۲۰۰۵ در حالی که ۳۰۰ میلیون دلار هزینه برداشته بود، به دلیل اندازه بسیار بزرگ، هزینه بالا و عملکرد ضعیف، متوقف شد. در فوریه ۲۰۰۷ وزیر دفاع اسرائیل، امیر پرتز، انتخاب گنبد آهنین را به عنوان راه حل اسرائیلی برای مقابله با تهدیدات راکتی کوتاه‌برد اعلام کرد .
شرکت صنایع دفاعی رافائل در مناقصه ساخت این سیستم شرکت آمریکایی لاکهید مارتین را شکست داد و قرار شد در همکاری نزدیک با نیروهای دفاعی اسرائیل گنبد آهنین را طراحی کرده و وظیفه ساخت واحد فرمان این سیستم هم به شرکت نرم‌افزاری ام‌پرست واگذار شد. گنبد آهنی در طول کمتر از چهار سال از روی کاغذ به یک سیستم آماده نبرد تبدیل شد. این مدت برای ساخت سلاحی که هیچ جنگ‌افزار مشابهی برای اقتباس و الگوگیری از آن وجود نداشته است، به طرز عجیبی کوتاه است.
تاریخچه عملیاتی
در سال ۲۰۱۱ سه آتشبار گنبد آهنی در شهرهای اشدود، اشکلون و بئرشبع مستقر شدند و تا سال ۲۰۱۳ در مجموع ۹ آتشبار در نقاط مختلف کشور مستقر شده‌اند. هر آتشبار به طور تقریبی ۱۵۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد. ۳۳ راکت در سال ۲۰۱۱ توسط این سیستم منهدم شد که به معنای نرخ موفقیت ۷۵ درصدی این سیستم بود. برخی از اشتباهات این سیستم به دلیل یک اشکال فنی در رادار آن بود که مورد اصلاح قرار گرفت و در جریان حملات راکتی سال ۲۰۱۲ به اسرائیل بیش از ۹۰ درصد راکت‌های با موفقیت توسط این سیستم شکار شدند.
اولین واحد این سپرموشکی در ماه مارس ۲۰۱۱ در منطقه بئرشبع، که در ۴۰ کیلومتری مرز اسرائیل با غزه واقع است، مستقر شد. یک ماه بعد این سیستم با سرنگون کردن یک راکت گراد که از غزه شلیک شده بود، برای اولین بار به طور واقعی مورد امتحان قرار گرفت.
مشخصات و عملکرد
یک آتشبار در نزدیکی سدروت
سیستم پدافندی گنبد آهنین برای مقابله با راکت‌های کوتاه‌برد و گلوله‌های توپ و خمپاره طراحی شده و همچنین از قابلیت رهگیری و انهدام هواپیماهای دشمن، که در ارتفاع حداکثر ۱۰ هزار متری از سطح زمین پرواز می‌کنند، برخوردار است و می‌تواند به عنوان یکی از لایه‌های دفاع هوایی ضد هواپیمای اسرائیل که از سیستم‌های موشکی بهینه شده پاتریوت در خط اول و هاوک در خط دوم تشکیل می‌شود، از آسمان این کشور حفاظت کند.[۸] در کنار این‌ها سیستم دفاع موشکی ختس (پیکان) وظیفه مقابله با موشکهای بالستیک میان‌برد (مانند موشکهای شهاب) را بر عهده دارد.
برد موثر سیستم گنبد آهنین در مسافت‌های ۴ تا ۷۰ کیلومتری است اما رافائل قصد دارد آن را تا ۲۵۰ کیلومتر افزایش دهد.[۹] به گفته سازندگان این سیستم موشکی، گنبد آهنین قابلیت فعالیت در شب و شرایط نامساعد آب‌وهوایی را هم دارد و می‌تواند به طور همزمان به چندین تهدید پاسخ دهد. این سیستم از سه بخش اصلی تشکیل می‌شود:
رادار ردیابی و پیگیری: این سامانه راداری ساخت شرکت التا از شرکت‌های تابع صنایع هوافضای اسرائیل است. این رادار ELM-2084 نام دارد و قادر است راکت را پیدا کرده و مسیر حرکت آن را دنبال کند.
سیستم مدیریت نبرد و کنترل سلاح: مرکز فرمان گنبد آهنین را یک شرکت نرم‌افزاری اسرائیلی به نام سامانه‌های ام‌پرست به سفارش رافائل ساخته‌است. این واحد بر اساس داده‌هایی که از رادار به آن می‌رسد مشخص می‌کند که آیا موشک در یک مرکز جمعیتی فرود خواهد آمد یا خیر. فقط در صورتی که اینچنین باشد موشکهای رهگیر به سوی هدف شلیک خواهند شد.
واحد پرتاب موشک: این واحد از پرتابگرهایی تشکیل می‌شود که موشک تامیر را شلیک می‌کنند. موشک تامیر که در صنایع دفاعی رافائل ساخته می‌شود به حسگرهای الکترو-اپتیک مجهز است و چند باله برای افزایش مانورپذیری دارد.
هزینه
آمریکا از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار برای تولید این سیستم به اسرائیل کمک مالی کرده‌است. مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب کمک ۶۸۰ میلیون دلاری در بودجه سال ۲۰۱۳ کشور خواستار شده که در ازای آن تکنولوژی این سیستم در اختیار آمریکا گذاشته شود و در صورت نیاز به تولید مشترک آن نیز اقدام شود. به همان شیوه‌ای که در مورد موشک ضدبالستیک ختس و موشک سطح‌به‌هوای در حال طراحی فلاخن داوود اقدام شده و تکنولوژی آن‌ها به ایالات متحده منتقل شده‌است.
پروژه گنبد آهنین در طول پنج سال نخست در مجموع حدود ۵۵ میلیون دلار هزینه داشته‌است. مقامات اسرائیل معتقدند در مجموع ۱۳ سکوی عملیاتی از این سیستم دفاع هوایی کشور را به طور رضایتبخشی تامین می‌کنند.
هزینه برپا کردن هر سکوی عملیاتی گنبد آهنین، ۵۰ میلیون دلار است. تا کنون ۵ سکوی عملیاتی مستقر شده‌اند، اما مقامات اسرائیل در نظر دارند که تا پایان سال ۲۰۱۳ هشت سکوی دیگر را نیز اضافه کنند. هزینه ساخت هریک از موشکهای رهگیر تامیر حدوداً ۶۰ هزار دلار است. در حالی که هزینهٔ یک راکت قسام ۸۰۰ دلار است.
رئوون پداتزور تحلیلگر نظامی، خلبان سابق، و پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه تل‌آویو، با مقایسهٔ هزینهٔ هر موشک رهگیر تامیر با هر موشک قسام، این سامانه را از لحاظ صرفهٔ اقتصادی مورد نقد قرار داده‌است و می‌گوید شلیک تعداد زیادی قسام می‌تواند از لحاظ اقتصادی اسرائیل را تهدید کند
مقامات رسمی در پاسخ به این انتقاد معتقدند که این سیستم جلوی حملات راکتی بالقوه کشنده‌ای را می‌گیرد که می‌توانند کشور را به سوی جنگی سوق دهند که هر روز آن ۳۸۰ میلیون دلار هزینه دارد.
صادرات احتمالی
رهگیری یک راکت توسط گنبد آهنین در بالای یک منطقه پرجمعیت
ناتو
اورشلیم‌پست در سال ۲۰۱۰ گزارش داد که اسرائیل با برخی کشورهای اروپایی در مورد فروش این موشک برای حفاظت از پایگاه‌های ناتو در عراق و افغانستان وارد مذاکره شده‌است.
کره جنوبی
کوان اوه-بونگ در صفر سال ۲۰۱۱ به اسرایل نسبت به خرید این سیستم، به منظور مقابله با خطر موشکهای بالستیک، راکت‌ها و توپخانه کره شمالی، ابراز علاقه کرد.
ایالات متحده آمریکا
در ۱۶ اوت ۲۰۱۱ کمپانی موشک‌سازی ریتیون اعلام کرد که با صنایع دفاعی رافائل برای بازاریابی این سیستم در آمریکا همکاری خواهد کرد. ریتیون معتقد است گنبد آهنین سلاح مناسبی برای پایگاه‌های واقع در محل نبرد آمریکا است و می‌تواند با سیستم‌های موجود دفاع هوایی هماهنگ شود.
در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۱ اورشلیم‌پست گزارش داد که نیروی زمینی آمریکا نسبت به خرید این موشک برای پایگاه‌های خود در عراق و افغانستان ابراز علاقه کرده‌است..
هند
اکونومیک تایمز در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۲ گزارش داد که مقامات دفاعی هند در حال بررسی احتمال تجهیز ارتش هند به یک نسخه بومی از این سیستم هستند. چند ماه قبل از آن نیز دانشمندان سازمان تحقیق و توسعه دفاعی این کشور پیشنهاد کرده بوده‌اند که برنامه مشترکی با اسرائیل برای طراحی یک نسخه هندی از گنبد آهنین در نظر گرفته شود. به اعتقاد آن‌ها نیازهای دفاع موشکی کوتاه‌برد اسرائیل از برخی جهات با نیازهای هندی‌های مشابهت دارد. یکی از تهدیداتی که هند از ناحیه پاکستان احساس می‌کند استفاده از موشکهای بالستیک صحنه نبرد نصر برای پرتاب بمب‌های اتمی است و شاید گنبد آهنین بتواند بازدارندگی موثری را از این ناحیه ایجاد کند.
جستجو در ویکی‌انبار در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گنبد آهنی موجود است.
سنگاپور
برخی منابع فروش این سیستم به سنگاپور را تأیید کرده‌اند
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
