خلافت عثمان

[~ERFAN~]

عمر پس از زخمی شدن و در لحظات آخر زندگی، برای انتخاب خلیفه بعد از خود، شش نفر را به حضور طلبید و موضوع خلافت را به صورت شورا میان آنها محدود نمود.
این شش نفر عبارت بودند از: علی (ع)، طلحه، زبیر، عبد الرحمن ابن عوف، عثمان و سعد وقاص؛ آن گاه ابوطلحه انصاری را با پنجاه نفر از انصار دستور داد که پشت در خانه ای که در آن جا اعضای شورا بحث و گفت و گو می کنند ایستاده و منتظر اقدامات آنها باشد. اگر پس از خاتمۀ سه روز، پنج نفر به انتخاب یکی از آن شش تن موافق شدند و یکی مخالفت کرد، گردن نفر مخالف را بزنند و اگر چهار نفر از آنها به یک نفر رأی موافق دهند و دو نفر مخالفت کنند سر آن دو نفر را با شمشیر جدا کنند و اگر برای انتخاب یکی از آنان هر دو طرف ( موافق و مخالف ) مساوی شدند نظر آن سه نفر که عبد الرحمن بن عوف جزو آنها است صائب بوده و سه نفر دیگر را در صورت مخالفت گردن بزنند و اگر پس از خاتمۀ سه روز، رأی آنها به چیزی تعلق نگرفت و همه با یک دیگر مخالفت کردند، هر شش تن را گردن بزنند و سپس مسلمین برای خود خلیفه ای انتخاب نمایند.دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
[۱]
عمر علت انتخاب شش تن عضو شورا را چنین اظهار نمود، چون رسول خدا (ص) موقع رحلت از این شش نفر راضی بود من هم خلافت را میان آنها به صورت شورا قرار می دهم که یکی را از میان خود برای این کار انتخاب کنند.
پس از سه روز از قتل عمر هر شش نفر در منزل عایشه جمع شده و به بحث پرداختند. در این میان طلحه حق رأی خود را به عثمان واگذار کرد و زبیر نیز رأی خود را به علی (ع) داد و سعدوقاص هم حق رأی خود را به عبد الرحمن واگذار نمود.
عبدالرحمن مردم را در مسجد پیغمبر (ص) جمع نمود تا در حضور مهاجر و انصار رأی خود را اعلام کند. او اول به طرف علی (ع) رفت و برای حضرت شرط گذاشت که طبق دستور خدا و سنت پیغمبر و روش شیخین حکومت کند ولی حضرت علی (ع) شرط او را نپذیرفت و فرمود : من به دستور الهی و سنت پیغمبر و روش خودم که همان رضای خدا و سنت پیغمبر است، رفتار می کنم نه به روش دیگران. سپس همان جمله را به عثمان گفت و او قبول کرد و بانگ زد: سوگند می خورم که جز طریق شیخین به راهی نروم و از روش آنها منحرف نشوم. عبدالرحمن دست بیعت به دست عثمان داد و او را به خلافت تبریک گفت و بنی امیه هم دسته دسته بیعت کردند.
عثمان پس از خلافت ، دارایی بیت المال را میان خویشاوندان خود به مصرف رسانید و حکام و فرمانداران را بدون توجه به صلاحیت آنان از خاندان خویش انتخاب نمود. مردم شهرستان ها از دست حکام عثمان به ستوه آمده و چندین بار شکایت آنها را به اصحاب پیغمبر اکرم (ص) و حتی به خود عثمان نمودند ولی این شکایت ها مؤثر نبود. سرانجام مردم و اصحاب پیامبراکرم (ص) خشمگین شده و تصمیم گرفتند که اول او را نصیحت کنند و سپس اگر مؤثر واقع نشد او را برکنار نمایند، چون به سخن آنان ترتیب اثر نداد، شورش و انقلاب بر ضد حکومت وی به وجود آمد و منجر به قتل او در سال ۳۵ هجری قمری شد و بعد از آن مردم با علی (ع) به عنوان خلیفه بیعت کردند.دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
[۲]