محمدرضا پهلوي عامل اصلي مفاسد مالي در كشور

[~ERFAN~]

شاه به زعم خود بودجه كشور را تقرير ميكرد، برداشتها و حيف و ميلهاي او از خزانه عمومي باورنكردني است. يكي از اين هزينههاي عجيب، مخارجي بود كه او به معشوقههاي خود ميداد، وي براي مسكوت ماندن قضيه روابط نامشروع خود، رشوههاي كلاني به زنان بسياري ميپرداخت؛ بيشتر اين رشوهها جواهرات قيمتي بودند كه تنها با يك اشاره از خزانه پرداخته ميشدند.18 همچنين خريد كاخها، ملك، زمين و اتومبيل، سرمايهگذاري در خارج از كشور، سفرهاي خارجي و... همه از ثروت عمومي و خزانه مملكتي هزينه ميگرديد.
شخص شاه در بسياري از معاملات انجام شده با شركتهاي اسلحهسازي امريكايي رشوه ميگرفت. اين شركتها براي جلب توجه وي به منظور خريد از آنها، رشوههاي كلاني ميپرداختند: «خود شاه تنها در يك معامله با شركتهاي اسلحهسازي امريكايي حدود 5/3 ميليارد دلار رشوه گرفته بود.»19 در بررسي پروندههاي مربوط به فروش جنگافزار و تسليحات به ايران موارد بسياري در اينخصوص وجود دارد كه نه تنها دولتهاي به قدرت رسيده، بلكه اعضاي خاندان سلطنتي و شخص شاه از شركتهاي مربوط رشوههاي كلاني دريافت ميكردند.20 با اين وجود شاه بارها ادعاي مبارزه با فساد را داشت و بر خشكاندن ريشه رشوهخواري و مفاسد در ايران تاكيد ميكرد حتي در اصل نوزدهم انقلاب سفيد، مبارزه با فساد مالي را گنجانده بود و گاهي اوقات اصل «از كجا آوردهاي» را در مجلس يا دولت بر سر زبانها ميانداخت، هر چند مردم ميدانستند عامل اصلي خود اوست و شرط اول مبارزه، پاكسازي دربار ميباشد. خوشگذرانيها، مجالس عيش و نوش و نحوه برپايي جشنهاي 2500 ساله، همگي ادعاي دروغين شاه را نمايان ميكردند. شاه براي تبليغات رييسجمهوري امريكا --- براي آنكه بعدها حامي او باشد --- مخارج هنگفتي پرداخت ميكرد كه تمام اين هزينهها از بودجه عمومي و خزانه پرداخت ميگرديد. جالب اينجاست كه اگر شخص مورد نظر، رييسجمهور نميشد، تا مدتها روابط خصمانهاي وجود داشت مگر اينكه امتيازات و رشوههاي خاصي از سوي شاه و دولت ايران داده ميشد تا روابط به حال عادي بازگردد. نمونهاي از اين مساله در سال 1355 اتفاق افتاد كه دلارهاي نفتي بسياري از ايران براي ستاد انتخاباتي رييسجمهور امريكا هزينه شد.21