✘בفـتــَـرِ ωــَــبـزُ عــــاشـــ ــقــآنـﮧ ے مـסּ (جملــات دکتــر شـریعتــی)

[First Star]

عشق خوابگاه است و در آنجا محراب است
عشق بستر است و در آنجا دریاست
عشق فراز بام است و در آنجا آسمان است
عشق آسمان است و در آنجا ملکوت است
عشق گرم شدن است و در آنجا گداختن است
عشق خواستن است و در آنجا ... نمی دانم چیست ؟ نمی دانم چه بگویم
؟ کلمات را آنجا راه نمی دهند که بروند و ببینند وبرگردند و برایت حکایت کنند ... ای انسان ! ای که جز با پیام وحی , جز با کلمه الله به آن خلوت زیبای غیبی راه نداری !

[First Star]

مگر نمی دانی بزرگ ترین دشمن آدمی فهم اوست.

پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی.

[First Star]

زِنـــدِگی دَر اَعماقِ عادَت ها


هیج فــَــرقی با مـَـرگ نـَــدارد

تــــو مـُـــردِه ای

فـَـقـَــط مـَـعنای مــَــرگ را نـِمی دانـــی

[First Star]

چه دشوار شده است دم زدن !

در این جا که هر درختی مرا قامت تفنگی است

و ...

" صدای هر گامی غم !

غم !"

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

چه آتشی !

چه آتشی !

اگر آب اقیانوس های عالم را بر آن می ریختند ،

زبانه هایش آرام نمی گرفت.

خیلی پیش رفتم …

خیلی …

مرگ و قدرت ،

شانه به شانه ام می آمدند

[Mᴏʙɪɴᴀ]

بهار من تویی
حالا چه فرقی می‌کند تقویم روی میز
اگر پایان پاییز است،
آغاز زمستان است،
یا هر چـیز.

[aCrimoniouSs]

همه ی رنگ ها با من اشنایند.
هر موجی که از سینه ی دریا بر میخیزد،
به سوی من پیش می آید
و برایم پیامی در ساحل می نهد و باز می گردد .
جاذبه ای مرموز، دل مرا به این سرزمین می کشاند.
هوا عطری به مشامم می ریخت که گویی
دیری نگذشته است که او از این جا گذشته است.
بوی گل صوفی در هوا پراکنده بود.
سکوت بود و سخن بود.
هنوز نقش وجودی نبود.
اما طرحِ "دوست داشتن" بر سینه ی عدم نقش شده بود.
گویی بندی نا مرئی،
پای دل مرا به اینجا بسته است.
دل مرا بااین سرزمین کاری است.

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

خدایا به من آرامشی ده تا بپذیرم
آنچه را که نمی توانم تغییر دهم،
دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را که
می توانم تغییر دهم،
بینشی ده تا تفاوت آن دو را بدانم،
و فهمی ده تا متوقع نباشم که دنیا
و مردم آن مطابق میل من رفتار کنند

[aCrimoniouSs]

گر تنهاترین تنها شوم ، باز خدا هست. او جانشین همه نداشتن های من است...

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

شمآ دآفـ اینـ و اونـ بآشـ
منـ ترجیحـ میدمـ پرنسسـ بآبآمـ بمونمـ

شریعتی چه جمله هایی گفته :|
شگفتا!

---

ذات خویش را می جویم و نمی یابم، من سایه ی اویم، او كجاست؟