08-02-2014، 14:05
در آغازين روزهاي سال نو ميلادي و به منظور ترغيب گردشگران براي ديدن اماكنو مناطق باستاني سايت اينترنتي LiveScience اقدام به معرفي پايتختهاي تمدنهايباستاني جهان كرد. به گزارش فارس، اين شهرها كه تاحدودي در ميان زرق و برقهاي شهرت آثار مجاور خود گم شدهاند به ترتيب زير توصيفشدهاند.
رم:
اين شهر در زمان اقتدارامپراتوري روم در سال 117 ميلادي يكي از مشهورترين پايتختهاي جهان به شمار ميرفت. شهري كه با سالنهاي تئاتر و معابد خود هنوز هم عده كثيري از علاقمندان را به سويخود جلب ميكند.
آتن:
شهر فلسفه، رياضيات،دموكراسي و المپيك. پايتختي كه سالهاي زيادي را صرف كشمكشها و جنگهاي زميني ودريايي براي به دست آوردن قدرت در درياي اژه كرد و سرانجام در قرن پنجم قبل ازميلاد، به عنوان پايتخت مقتدرترين امپراتوري جهان نامگرفت.
قسطنطينه (استانبول):
اين شهر كهامروزه به دو قسمت آسيايي و اروپايي تشكيل شده پس از سقوط روم در قرن چهارم ميلاديو در قرون وسطي يكي از ثروتمندترين و بزرگترين شهرهاي جهان به شمار ميرفت شهري كهپايتخت امپراتوري بيزانس و سپس امپراتوري عثماني شد.
بابل:
خانه باغهاي معلق، مركز آغاز تمدن بشر، شهري كه حكومتهاي بسياريهمچون آشورها تا اسكندر مقدوني در پي آن براي دستيابي به موقعيتي استراتژيكيبودند. شهري كه بعدها به مدت هزاران سال پايتخت امپراتوريهاي بزرگ زمان خودشد.
كوزكو:
شهري در سلسله جبال كوههاي آندز،پايتخت اينكاها از اوايل سال 1400 تا پيش از ورود اروپاييان به قارهآمريكا.
تنوچتيتلان:
پايتخت امپراتوري آزتكها كه امروزه آن را مكزيكوسيتي مينامند. اين شهر در سال 1521 و در زماني كه نيروهاي اسپانيايي وارد آن شدند نزديك به 300 هزار نفر سكنه داشته است.
طبس:
اين شهر با آغاز سلطنت قديم، درحدود 4500 سال پيش پايتخت امپراتوري مصر گرديد تا مشهورترين آثار تاريخي همچون معابد كارناك و الاقصر و دره شاهان را در خود ايجادكند.
زيمباوه كبير:
شهري با مساحت 1800 جريببا بناهايي سنگي در جنوب شرقي زيمباوه امروزي اگر چه دوران شكوفايي آن به قرن هشتمميلادي ميرسد اما 600 سال پيش از آن محل زندگي اقوام متعددي بوده است. شهري كه دردرون سياه اروپا به تجارب با دنياي شرق ميپرداخته است.
ژيان:
پايتخت امپراتوريهاي باستان چين با قدمتي بيش از 3000 سال. خانه جنگجويان تراكوتا و مدفن پادشاهان امپراتوريهاي مقتدرچين.
كائوكيا:
تنها شهر در آمريكاي شمالي كه با گسترش جمعيت در قرن هجدهم همچنان آثار شهر نشيني باستان خود را حفظ كرده بود،شهري كه درسال 1100 ميلادي بيشترين جمعيت را در ميان ديگر سكونتگاه هاي شمال امريكا به خود ديده بود