مطالبی درباره ی هوانیروز ایران

[928]

هوانیروز (مخفف هواپیمایی نیروی زمینی) از زیرمجموعه‌های نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در وظیفه جابه‌جایی و پشتیبانی نیروهای زمینی را به عهده دارد.

تاریخچه rding
هسته اولیه هوانیروز در سال ۱۳۴۱ پایه گذاری گردید. در این سال ۱۰ نفر از افسران فنی و خلبانی از بین داوطلبان برگزیده و به منظور فراگیری و آموزش به ایالات متحده اعزام شدند. پس از آن تا سال ۱۳۴۲ به ترتیب هر ۴ ماه ۶ نفر برای آموزش اعزام می‌شدند. در آغاز سال ۱۳۴۱ هواپیمایی نیروی زمینی ارتش با شش فروند هواپیمای یک موتوره سسنا 180(U-17)و شش خلبان در شهر اصفهان تشکیل شد. شمار وسایل پرندهٔ این نیرو تا سال ۱۳۴۵ به ۳۰ فروند رسید. پس از آن هوانیروز که یک گردان هوایی بود به یک گردان هواپیمایی و یک گروهان نگهداری تقسیم شد. تا اینکه در سال ۱۳۴۵ ۱۷ فروند هلیکوپتر H-43 نیز به گردان افزوده و در سال ۱۳۴۸ گردان هواپیمایی به هنگ هواپیمایی که محل آن در اصفهان بود تبدیل شد. برای تکمیل و تجهیز آن شماری هلیکوپتر آگوستا- بل ۲۰۵ و ۲۰۶ به ایتالیا سفارش داده شد و همزمان با آن نیروهای مورد نیاز برای گذراندن دوره خلبانی و فنی به آن کشور اعزام شدند. در سال ۱۳۵۰ گروهی از مستشاران آمریکایی به ایران آمدند و پس از بازدید و ارزیابی مناطق گوناگون ایران از دیدگاه موقعیت جغرافیایی وسعت سرزمینی و شرایط اقلیمی تصمیم گرفته شد که هواپیمایی نیروی زمینی به سه گروه رزمی یک گروه پشتیبانی عمومی و یک مرگز آموزش خلبانی و فنی گسترش یابد. در چاچوب اجرای این طرح شماری هلیکوپتر کبرا و بل ۲۱۴ از کشور آمریکا خریداری شد. اندک اندک گروههای کرمانشاه مسجد سلیمان کرمان گروه پشتیبانی عمومی اصفهان و مرکز آموزش(پایگاه وطن پور) به ترتیب در شهرهای یاد شده پایه گذاری گردید.

پس از سال ۱۳۵۰ شمار بسیاری از متخصصان آمریکایی برای آموزشهای نخستین در مرکز آموزش اصفهان و در پایگاههای تکمیل شده همانند کرمانشاه مشغول به کار شدند و تصمیم گرفته شد که گروههای هوانیروز یاد شده به سرعت تشکیل و تا سال ۱۳۵۷ عملیاتی گردد ولی به علل گوناگون تاریخ پایان این طرح برای سال ۱۳۶۰ برنامه ریزی شده بود که با وقوع انقلاب انقلاب اسلامی ایران به فراموشی سپرده شد.

اهداف اولیه هوانیروز
به دنبال اندیشه گسترش هوانیروز و مجهز نمودن هواپیمایی نیروی زمینی به سه گروه رزمی و یک گروه آن با نمونه‌های گوناگون وسایل پرنده در آغاز در سال ۱۳۵۰ بررسیهای لازم انجام شد. نتیجه این بررسیها آن بود که هوانیروز نیروی زمینی بتواند:

۱-در منطقهٔ هر سپاه دو گردان پیاده را جا به جا کند.
۲-عملیات یگانهای زمینی را پشتیبانی کند.
۳-فراهم آوری تدارکات و تخلیه مجروحان را از راه هوا انجام دهد.
برپایهٔ این اندیشه نیروی کنونی هوانیروز به شرح زیر تکمیل گردید:

قرارگاه فرماندهی در تهران :nea:
گروه پشتیبانی عمومی در اصفهان
گروه رزمی پشتیبانی شمارهٔ ۱ در کرمانشاه
گروه رزمی پشتیبانی مستقیم شمارهٔ ۲ در مسجد سلیمان
گروه رزمی پشتیبانی مستقیم شماره ۳ در کرمان
گردان هواپیمایی پشتیبانی فرماندهی در تهران
یگان پشتیبانی در تهران
مرکز آموزش خلبانی و فنی در اصفهان
گروهان عملیات و مخابرات در تهران
شرکت پنها(شرکت پشتیبانی و نوسازی هلیکوپترهای ایران)وابسته به صنایع دفاع
تجهیزات
بالگرد میل می۱۷
بالگرد بل ۲۰۶
بالگرد بل ۲۱۲
بالگرد بل ۲۱۴
بالگرد یواچ-۱
بالگرد سیکورسکی سی‌اچ-۵۳
بالگرد سی‌اچ-۴۷ شنوک
هواپیمای ایلیوشین-۷۶
هواپیمای سی-۱۳۰
بالگرد یواچ-۱ ایروکوای

نشان هوانیروز در دوران سلطنت دودمان پهلوی.


ماموریت کلی هوانیروز :tnp:
هدایت آنتش توپخانه و خمپاره
فرماندهی و کنترل
دیده بانی
شناسایی با آتش
به تاخیر انداختن تحرک دشمن
همراهی هلیکوپتر نفربر
همراهی ستونهای نظامی
تامین حفاظت جناحها در درون میدان نبرد
جابه جایی نیروها و تجهیزات
تخلیهء مجروحان
پشتیبانی آتش از آسمان
تصویربرداری هوایی
روشن کردن میدان نبرد
عملیات انداد رسانی
عملیات ویژه
آموزش خلبانی و فنی در مرکز آموزش شهیذ منصور وطنپور اصفهان

ماموریتهای تاکتیکی و پشتیبانی
تک هوایی ضد یگانهای دشمن
عملیات هجوم هوایی
عملیات پوششی
شناسایی
پهلوداری
عملیات تاخیری
پشتیبانی آتش
تقویت
عملیات نفوذی
عملیات ویژه
نیروبری
تخلیه و بازیافت
فراهم آوری تدارکات و تجهیزات
فرماندهان :493:
سرلشکر عباس قندهاری
سرلشکر منوچهر خسروداد
سرتیپ کیومرث ثقفی (از ۲۹ بهمن ۱۳۵۷)
سرهنگ علی سعدینام
سرهنگ شالچی
سرتیپ دوم مجید عقیقی روان
محمدحسین جلالی
سرتیپ دوم محمد انصاری
سرتیپ دوم صفایی‌نژاد
سرتیپ دوم کیومرث احدی
سرتیپ دوم هوشنگ یاری