08-02-2014، 14:10
درود...
کیفر گناهان بزرگ و کوچک متفاوت بود، برخی گنهکاران را به شیوه ویژه ای سر می بریدند، یا بند از بند قطع میکردند ، یا که به چهار میخ می کشیدند و زنده زنده پوست میکندند یا استخوانهای فرد را می شکستند ، یا که به هزاران ، صدها و دهها تازیانه می بستند ... بسیاری از گناهان کفاره ای اینچنین داشت با اینهمه بسیاری از گناهان توبه پذیر را فرد میتوانست بخرد. از اینرو روحانیون ثروتمندترین قشر در ایران باستان محسوب میشدند آب آزماینده :
در دوران تاریخی و حاکمیت مطلق دین ، افراد متهم و گناهکار را که منکر گناه یا جرم خویش بودند با "آب آزماینده" می ازمودند. آب ازماینده محلولی آمیخته به سوده گوگرد و یا برادۀ زر بود که به متهم یا گناهکار منکر جرم یا گناه خویش می خوراندند. اگر این محلول (اب ازماینده) زود دفع می شد نشانه بی گناهی متهم بود و اگر این اب دیر دفع می شد و در شکم می ماند او را گناهکار میدانستند : ((( اگر در این جهان خاکی گناه کسی شناخته شد ، اما خود او منکر آن باشد و به مهر دورغ گوید و بر خلاف رشن ( مهر ده هزار و ده هزار چشم و رشن از خدایان اند که قدرت مزدا به انها تفویض شده دراینده در این باره بطور مبسوط ناگفته هایی بیان میشود) سخن بر زبان راند ، باید آب سوگند زرمنده آزماینده بنوشد. اگر کسی اب سوگند زرمنده بنوشد و از دروغ خود آگاه باشد و به مهر دروغ گوید و پیمان شکند و برخلاف رشن سخن بر زبان راند سزای او هفت صد تازیانه چرمین و هفت صد تازیانه دوال است ))) ن.ک: ویسپرد ۱۵۱ ،۱۵۲،۱۵۳، ۱۵۴ ----> وندیداد ۴/ ۵۱ ، ۵۲، ۵۳ ، ۵۴، ۵۵+وندیداد۱/ ۴۶۵/۴/۵۴، ۵۵.
کیفر گناهان بزرگ و کوچک متفاوت بود، برخی گنهکاران را به شیوه ویژه ای سر می بریدند، یا بند از بند قطع میکردند ، یا که به چهار میخ می کشیدند و زنده زنده پوست میکندند یا استخوانهای فرد را می شکستند ، یا که به هزاران ، صدها و دهها تازیانه می بستند ... بسیاری از گناهان کفاره ای اینچنین داشت با اینهمه بسیاری از گناهان توبه پذیر را فرد میتوانست بخرد. از اینرو روحانیون ثروتمندترین قشر در ایران باستان محسوب میشدند آب آزماینده :
در دوران تاریخی و حاکمیت مطلق دین ، افراد متهم و گناهکار را که منکر گناه یا جرم خویش بودند با "آب آزماینده" می ازمودند. آب ازماینده محلولی آمیخته به سوده گوگرد و یا برادۀ زر بود که به متهم یا گناهکار منکر جرم یا گناه خویش می خوراندند. اگر این محلول (اب ازماینده) زود دفع می شد نشانه بی گناهی متهم بود و اگر این اب دیر دفع می شد و در شکم می ماند او را گناهکار میدانستند : ((( اگر در این جهان خاکی گناه کسی شناخته شد ، اما خود او منکر آن باشد و به مهر دورغ گوید و بر خلاف رشن ( مهر ده هزار و ده هزار چشم و رشن از خدایان اند که قدرت مزدا به انها تفویض شده دراینده در این باره بطور مبسوط ناگفته هایی بیان میشود) سخن بر زبان راند ، باید آب سوگند زرمنده آزماینده بنوشد. اگر کسی اب سوگند زرمنده بنوشد و از دروغ خود آگاه باشد و به مهر دروغ گوید و پیمان شکند و برخلاف رشن سخن بر زبان راند سزای او هفت صد تازیانه چرمین و هفت صد تازیانه دوال است ))) ن.ک: ویسپرد ۱۵۱ ،۱۵۲،۱۵۳، ۱۵۴ ----> وندیداد ۴/ ۵۱ ، ۵۲، ۵۳ ، ۵۴، ۵۵+وندیداد۱/ ۴۶۵/۴/۵۴، ۵۵.