07-02-2014، 22:33
سکههای عصر صفوی از طلا، نقره و مس بود. سکههای زمان شاه عباس “عباسی” نامیده میشد. این سکهها نخست از جنس نقره بود. هر پنجاهعباسی را یک “تومان” میگفتند، که دههزار دینار قیمت داشت. در این دوره مسکوک طلا وجود نداشت. فقط سکههای طلا را که “شاهنشاه” نام داشت،
هنگام جلوس شاه بر تخت سلطنت و در جشن نوروز ضرب میکردند. این سکهها در میان مردم رواج نداشت و آن را اشرافی نیز میگفتند. علت این نامگذازی بهای زیاد آنها بود.
سکههای رایج این دوره “غزبیگی” یا “غازبیگی” برابر پنجدینار یا یکدهم شاهی؛ “بیستی” معادل بیستدینار یا دوپنجم شاهی؛ “پول سیاه” یا “قراپول” معادل بیستوپنج دینار یا نیمشاهی؛
“شاهی” معادل پنجاه دینار؛ و “عباسی” معادل دویست دینار یا چهارشای بود. تا انتخاب ریال به منزلهی واحد پول در ایران، در سال ۱۳۰۸ شمسی و حتی سالها بعد از آن، از این واحدهای پولی استفاده میشد.
پس از صفویه نیز از این مسکوکات استفاده میکردند. در دورهی نادشاه واحد پولی به نام “نادری” وجود داشت، که ارزش آن دهشاهی بود.
هنگام جلوس شاه بر تخت سلطنت و در جشن نوروز ضرب میکردند. این سکهها در میان مردم رواج نداشت و آن را اشرافی نیز میگفتند. علت این نامگذازی بهای زیاد آنها بود.
سکههای رایج این دوره “غزبیگی” یا “غازبیگی” برابر پنجدینار یا یکدهم شاهی؛ “بیستی” معادل بیستدینار یا دوپنجم شاهی؛ “پول سیاه” یا “قراپول” معادل بیستوپنج دینار یا نیمشاهی؛
“شاهی” معادل پنجاه دینار؛ و “عباسی” معادل دویست دینار یا چهارشای بود. تا انتخاب ریال به منزلهی واحد پول در ایران، در سال ۱۳۰۸ شمسی و حتی سالها بعد از آن، از این واحدهای پولی استفاده میشد.
پس از صفویه نیز از این مسکوکات استفاده میکردند. در دورهی نادشاه واحد پولی به نام “نادری” وجود داشت، که ارزش آن دهشاهی بود.