دلنوشته های ارش

[امــــــیـــــــر راد]

گاهی آدم رو کسی خیلی حساب باز میکنه
طرف بهش میگه حیالت راحت    بسپار به عهده من      غمت نباشه           درستش میکنم
بعد آدم میره دنبال کارش   به پشتوانه طرف
بعد طرف دست خالی میاد
آدم دلش میگیره    میگه تو که گفتی خیالت راحت       پس چی شد؟!!
طرف شروع میکنه به کلی توجیه و اینا     وسعی میکنه دل طرفو به دست بیاره
هی میگه قسمت نبوده     و هرچی ازدست بدی بهتر از اونو بدست میاری
آدم هم کمی آروم میشه و میره دنبال زندگیش  وحرف طرف همیشه تو گوششه که آره بهتر ازاونی که میخواستی نصیبت شده           حتما این برات بهتر ازهمه اونائی باشه که تو فکرشو میکردی
مدتی میگذره
آدم باهمین فکرا زندگیشو سپری میکنه 
ولی
بعد ازمدتی میشینه با خودش خلوت میکنه و به این نتیجه میرسه که:
کلاه گشادی سرش رفته


هرروز پشت شیشه میشینم میگم خدا چرا هر بار نگاه اسمونت کردم خوردم زمین مگه اسمونت چجوری هست که هربار نگاهش کردم خوردم زمین انقدر خوردم که دیگه اسمم هم یادم رفت.

راست میگن تو دنیا فقط خودت یا خدا یا فقط عشقت.
 
دیگه بغض گلو برام یه عادت هست.که هیچ وقت نمی شکنه بشه اشک.

گــاهـی از نـــردبان میــروی بــالا میــروی تــا دســـتان خـدا را بـــگیــری قــافــل از ایـــنکه خـدا پـــایین ایـــستاده و نـــردبان را مـــحکــم گـــرفته کــه تــو نیفتـــی...

همیشه دوست داشتم ابــــــــــر باشم!
چون ابر آنقدر شهامت دارد که هر وقت دلش میگیرد،
جلوی همه گریه میکند....