من نه منم.......(شعر)

[Mᴏsᴇs]

خواجه مگو که من منم ، من نه منم نه من منم

گر تو تویی و من منم ، من نه منم نه من منم

عا شق زار او منم بی دل و یار او منم

باغ و بهار او منم من نه منم نه من منم

یار و نگار او منم غنچه و خار او منم

... بر سر دار او منم من نه منم نه من منم

لاله عذار او منم چاره ی کار او منم

حسن و جوار او منم من نه منم نه من منم

باغ شدم ز ورد او داغ شدم ز گرد او

زاغ شدم ز درد او من نه منم نه من منم

"آب گذشت از سرم بخت برفت از برم"

"ماه بریخت اخترم من نه منم نه من منم"

لاف زدم ز جام او گام شدم ز گام او

عشق چو گفت نام او من نه منم نه من منم

روح مرا حیات از او ذات مرا صفات از او

فقر مرا ذکات از او من نه منم نه من منم

جان مرا جمال از او نفس مرا جلال از او

عشق مرا کمال از او من نه منم نه من منم

غرق شدم ز روح او بحر شدم ز نوح او

تا برسد فتوح او من نه منم نه من منم

دولت شید او منم باز سپید او منم

راه امید او منم من نه منم نه من منم

گفت برو تو شمس دین هیچ مگو از ان و این

تا شودت گمان یقین من نه منم نه من منم

[دریا1379]

من که نفیمیدم این کی بود اخرش
نه
 نه من منم بود
نه
من نه منم بود
سرم درد گرفت