دل نوشته های من...

[یه دخمل مهربون...]

سلاماومدم که باهاتون حرف بزنم.امیدوارم منو درک کنید و چرت و پرت واسم ننویسید...

خب...............
همیشه آرزوم بوده توی لحظاتی که بارون میاد با یکی از دوستای صمیمیم توی فلش خور به هم پیام خصوصی بدیم



شاید خونواده داشته باشم ولی هیچ وقت دوستی نداشتم...دل همشون سرد بوده...واسه همین از همشون چشم پوشی کردم.........


یه جاده یکطرفه در پیش گرفتم.........جاده ای که ازش بر نگردم
یکیتون باهام دوست صمیمی بشید که غصه نخورم

شاید زبونم تلخ باشه ولی توی دلم هیچی نیست
دختری ام صافو بی کینه که تو خلوت خودش همش نگرانه
به برگای پاییزی نگاه میکنه و از صدای قرچ و قروچش کیف میکنه
دلش واسه اون روزایی که کفشاشو در می آورد و توی چمنا می چرخید تنگ میشه
دلش واسه شبای پر ستاره که توی پشت بوم میشست و پاپ کرن میخورد؛شهاب ها رو میدید و آرزو میکرد تنگ میشه
دلش واسه همه چیز تنگ میشه....









فقط و فقط یه دوست صمیمی میخواد که تا آخر خط باهاش بمونه


محض اطلاع هم بگم سپاس هم نمیخوام.همینکخ خبر بدید باهام دوست میشید از هزار تا سپاس ارزشمند تره...

---

دیگه روانیم کردین.چرا کسی جواب نمیده؟