چئولجونگ چوسان

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

او سومین و جوانترین پسر یی گوانگ (شاهزاده جئون گای-گان) و بانوی یئوم (اولین همسر صیغه‌ای یی گوانگ) بود که در جزیره گانگوا متولد شد.در ابتدا نام او یی وون-بئوم (이원범) بود، اما هنگامی که به سلطنت رسید نام او به یی بیون (이변) (یا سئونگ) تغییر یافت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

در سال ۱۸۴۱ و در دهمین سال فرمانروایی پادشاه هئونجونگ، با سوء استفاده از قضیه جانشینی پادشاه هئونجونگ (پادشاه هئونجونگ هیچ فرزند و جانشینی نداشت)، مین جین-یونگ (از جناح نورون)، لی وون دئوک، پارک سان سو و سایرین به‌طور پنهانی نقشه شورشی را برای بر تخت نشاندن یی وون گیونگ، نخستین فرزند پسر یی گوانگ و تنها فرزند قانونی و مشروع او، کشیدند. با این حال، نقشه شورش مین جین یونگ افشا شد سپس او به همراه یی وون گیونگ اعدام شد. با استناد به قانون نابودی (اعدام) نُه خویشاوند (طبق این قانون علاوه بر فرد مجرم اعضای خانواده وی نیز مجازات می‌شدند)، یی گیونگ ئونگ و یی وون بئوم از برادران ناتنی یی وون گیونگ، گناهکار شناخته شدند و به گانگوا تبعید شدند.
پیش زمینه
در آغاز قرن نوزدهم، قبیله آندونگ کیم که چند تن از زنان آن به ازدواج پادشاهان چوسان درآمده بودند و به مقام ملکه چوسان رسیده بودند، تقریباً تمام قدرت را به قبضه خود درآورده بودند. رکود اجتماعی ناشی از ناکارآمدی حکومت، زمینه را برای ایجاد ناآرامی فراهم کرد. فساد و اختلاس از خزانه داری و بهره‌برداری از معادن به شدت افزایش یافت و به ابعاد حیرت‌انگیزی رسید. شورش‌های پی در پی به همراه بلایای طبیعی اوضاع کشور را بدتر کرد.
تنها هدف قبیله آندونگ کیم حفظ نفوذ قبیله شان بود. کارزار خشن قبیله آندونگ کیم برای تسلط بر خاندان سلطنتی منجر به ایجاد وضعیتی شد که تقریباً همه اعضای خانواده سلطنتی از سئول فرار کردند. هنگامی که خانواده سلطنتی فرد باهوش و مناسبی برای نشستن بر تخت معرفی می‌کرد، آن فرد یا به خیانت متهم می‌شد یا اعدام می‌شد یا به تبعید فرستاده می‌شد، بنابراین هنگامی که هئونجونگ بدون داشتن جانشین درگذشت، هیچ فرد مناسبی برای رسیدن به تاج و تخت پیدا نشد.
سلطنت
چئولجونگ در سال ۱۸۴۹ و در سن ۱۹ سالگی پس از مرگ پادشاه هئونجونگ به سلطنت رسید. چئولجونگ از اقوام دور پادشاه هئونجونگ و از نوادگان پادشاه یئونگجو بود. او توسط ملکه دواگر سون-وون (بیوه پادشاه سانجو) به فرزندخواندگی پذیرفته شد و به او اجازه داد تا به تخت سلطنت بنشیند. چئولجونگ در جزیره گانگوا زندگی می‌کرد او به همراه خانواده اش و از زمان آزار و اذیت کاتولیک‌ها در سال ۱۸۰۱ به آنجا تبعید شده بودند
هنگامی که مأموران دولتی (که به منظور یافتن فردی از خاندان یی برای نشستن بر تخت فرمانروایی به جزیره گانگوا فرستاده شده بودند) به جزیره گانگوا رسیدند، آنها اعضای باقی مانده خاندان سلطنتی را که در فقر و بدبختی زندگی می‌کردند یافتند و از آن میان یی وون-بئوم ۱۹ ساله را پادشاه کشور در حال زوال چوسان اعلام کردند. اگرچه از زمان تأسیس سلسله چوسان پادشاهان این سلسله به تعلیم و تربیت فرزندان خود اهمیت ویژه ای می‌دادند، اما چئولجونگ حتی نتوانست حتی یک کلمه از پیام‌های تبریکی که به مناسبت بر تخت نشستن او برایش ارسال شده بود را بخواند.
برای قبیله آندونگ کیم، انتخاب چئولجونگ به عنوان پادشاه یک انتخاب ایده‌ آل بود. بی‌سوادی او باعث می‌شد که برای قبیله آندونگ کیم قابل کنترل باشد و به آسانی به خواسته‌های آنان تن در دهد. شاهد این امر آن است که در دوران ۱۳ ساله فرمانروایی چئولجونگ، او حتی تا آخرین روزهای زندگی‌اش شیوه صحیح راه رفتن و نحوه پوشیدن لباس‌های سلطنتی را نمی‌دانست، او حتی هنگام پوشیدن لباس‌های فاخر سلطنتی همانند یک ماهیگیر به نظر می‌رسید.
به عنوان بخشی از دخالت‌های قبیله آندونگ کیم در امور حکومتی، در سال ۱۸۵۱، این طایفه دختر کیم مون گیون را به عنوان همسر چئولجونگ انتخاب کرد، که پس از مرگ به عنوان ملکه چئورین شناخته می‌شود.
مرگ
چئولجونگ در شانزدهم ژانویه ۱۸۴۶ و در سن ۳۲ سالگی درگذشت (احتمالا او توسط قبیله آندونگ کیم که او را به تخت سلطنت رسانده بودند به قتل رسید)، او هیچ جانشینی نداشت (چئولجونگ یک پسر از یکی از زنان حرمسرای خود داشت اما به دلیل اینکه مادر آن پسر از زنان طبقه پایین بود نتوانست به عنوان جانشین انتخاب شود). پس از درگذشت چئولجونگ بار دیگر، جستجو برای یافتن فردی از میان خاندان یی برای نشستن بر تخت سلطنت آغاز شد.