پژوهشی جدید در خصوص مجسمه‌های جزیره ایستر

[ßяɪcε]

طبق یک پژوهش جدید ساکنان جزیرۀ ایستر احتمالا بر این باور بودند که مجسمه‌های غول‌پیکر به حاصلخیز شدنِ خاک کوهستان کمک می‌کنند. تجزیه و تحلیل دو مجسمه به همراه حکاکی‌های رویشان نشان می‌دهد ساکنانِ باستانی جزیره ایستر از آنها برای نقش مثبت در تولیدات کشاورزی استفاده می‌کردند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

مجسمه‌های بررسی شده در منطقه معدن مشهور در «رانو راراکو» قرار دارند. جزیره ایستر در ۳۵۱۲ کیلومتریِ ساحل غربی شیلی قرار دارد. بنا به دلایل نامعلوم، مردم «راپا نوی» مجسمه‌های بزرگی از جنس سنگ آتشفشانی را مورد حکاکی قرار میدادند.

به گزارش بیگ بنگ، دکتر «ان ون تیلبرگ» باستان شناس در موسسه‌باستان شناسی کاتسن در دانشگاه کالیفرنیا(لس آنجلس) و مدیر پروژۀ مجسمه‌های جزیره ایستر بیان کرد: «تجزیه و تحلیل‌های ما نشان داد که رانو راراکو علاوه بر اینکه مکانی برای حکاکی سنگ‌ها بود، محلی هم برای انجام کارهای کشاورزی پربازده به شمار می‌رفت. حفاری‌های باستان‌شناسی دیدگاه ما را از مجسمه‌های موآی ارتقاء بخشیده و این نکته را به ما یادآور شده که هیچ چیزی دقیقا آن چیزی که به نظر می‌رسد، نیست؛ فرقی هم نمی‌کند چقدر واضح و آشکار باشد.»

دکتر «سارا شروود» باستان شناس و متخصص خاک در دانشگاه سوانزی و یکی از اعضای پروژۀ مجسمه‌های جزیرۀ ایستر گفت: «اینطور به نظر می‌رسد که عمل حفاری و معدن‌کاری باعث افزایش حاصلخیزی خاک منطقه شده و تولید مواد غذایی را در اطراف این منطقه افزایش داده است. خاک‌های این منطقه غنی از رس هستند که در اثر هوازدگی سنگ بستر محلی ایجاد شده است. همچنین شواهد و قرائن نشان می‌دهد افراد بومی راپانوی دربارۀ اینکه چه محصولاتی کشت کنند، با دقت ِ خاصی اقدام می‌کردند؛ آنها با کشت محصولات متنوع در یک منطقه یکسان می‌توانستند حاصخیز بودنِ خاک را حفظ نمایند.»

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

بر اساس مطالعه جدید، خاک رانو راراکو غنی و بسیار حاصلخیز است. سنگ نبشته‌های پشت مجسمه موآی ۱۵۷ که در طول حفاری‌های معدن رانو راراکو کشف شدند.

محققان اظهار داشتند: «مجسمه‌های غول‌پیکری به نام موآی ۱۵۶ و ۱۵۷ دو نمونه از معدود مجسمه‌های موآی هستند که با سنگ نبشته‌های مختلف آراسته شده‌اند. این مجسمه‌ها وقتی کشف شدند، در حالت قائم بودند؛ یکی روی ستون و دیگری در حفره عمیقی قرار داشت. این نشان می‌دهد که این مجسمه‌ها به عمد در این دو جا گذاشته شده‌اند.»

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

این نمودار تاریخچۀ حفاری مجسمه موآی ۱۵۶، معدن رانو راراکو و راپانوی را نشان می‌دهد. خط قرمز نشان دهندۀ سطح برآوردی است در زمانیکه سنگ نبشته‌ها در پشت مجسمه طراحی شدند. این خط همچنین نقطه‌ای را نشان میدهد که در آن کار پردازش بر روی سنگ احتمالا به پایان رسید. خط سبز سطح زمینی را در زمان آغاز حفاری نشان می‌دهد.

دکتر ون تیلبرگ در پایان بیان کرد: «مطالعۀ ما بر این ایده خط بطلان می‌کِشد که همه مجسمه‌های سرِپا در رانو راراکو قرار بود از آن منطقه جابجا شده و به جای دیگری منتقل شوند. ما دریافتیم که این مجسمه‌های سرپا به این منظور در منطقه مورد نظرشان نگه داشته شدند تا ماهیت مقدسِ خود ِ معدن حفظ شود. موآی از نظر مردم محلی نقش بسیار بالایی در افزایش حاصلخیزیِ خاک داشت و موجب افزایش تولیدات کشاورزی می‌شده است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در Journal of Archeological Science منتشر شده است.

[طاها1381]

مفید بود. آفرین