18-06-2017، 18:39
حرومیت سه بازیکن تیم والیبال زیر ۲۳ سال زنان غیرقانونی است و فدراسیون والیبال در صدور این حکم تخلف کرده است؛ این توضیح رضا جاودانی، عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال درباره این حکم است.
به گزارش سایت نود روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت:
کمیته انضباطی فدراسیون والیبال، سه بازیکن تیم زنان را به جرم ایجاد حاشیههای نامناسب در مسابقات قهرمانی آسیا به سه، دو و یک سال محروم کرده است. بعد از صدور این رأی، بسیاری در دفاع از این بازیکنان، حکم کمیته انضباطی را متناسب با جرمی که بازیکنان مرتکب شدهاند، ندانستند و از فدراسیون خواستند تجدیدنظر کند اما دیروز فریبا صادقی، نایبرئیس فدراسیون در امور زنان با قاطعیت اعلام کرد که گذشتی در کار نیست:تا به امروز در رابطه با این قضایا گذشت شده است اما از این روز به بعد، تصمیماتی جدی دراینباره میگیریم.»
او به معترضان هم حمله کرد: سبکی و سنگینی حکم را چه کسی مشخص میکند؟ کمیته انضباطی رئیس دارد و رئیس نیز یک فرد قانونمند و قاضی است و با توجه به میزان سهلانگاری و اشتباه ملیپوشان، حکم را صادر کرده است.» تا دیروز، فدراسیون والیبال، تعریف مشخصی برای حاشیههای نامناسبی که این سه بازیکن در تایلند ایجاد کرده بودند، نداده بود. صادقی در کنار حملههای تند به منتقدان، توضیحی هم درباره تخلفی که این بازیکنان مرتکب شدهاند، داد: «درگیریهای لفظی شدید و ادامهدار بودن این درگیریها در طول روزهای مسابقات، توجهنکردن به تذکرات سرپرست و سرمربی در رابطه با قطع حاشیهها، امتناع از بازی و عملکرد فنی ضعیف که موجب شد تیم نتیجه ضعیفی در رقابتها بهدست بیاورد از دلایل بررسی وضعیت این سه ملیپوش در کمیته انضباطی بود.
علی فرخی، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون والیبال هم از این حکم دفاع کرده است: احکام صادر شده، تصمیم اعضای کمیته انضباطی حاضر در جلسه بوده است و از دید اعضا، احکام سنگین نیست. فرخی در پاسخ به این سؤال که نظیر این اتفاقات (امتناع از بازی) بارها در والیبال مردان اتفاق افتاده و چرا این رأی سنگین فقط برای زنان صادر شده است، گفته: چنین مورد مشابه درگیری در بین مردان نداشتهایم.
روز گذشته بعد از انتشار این صحبتها "وقایعاتفاقیه" با رضا جاودانی، تماس تلفنی گرفت تا سبک و سنگینی این حکم از نظر او که هم عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال است و هم از وکلای متخصص در ورزش، مشخص شود. جاودانی فرصت خواست تا بعد از مطالعه آییننامه انضباطی فدراسیون والیبال، اظهارنظر کند اما جالب است که بعد از چند دقیقه مشخص شد که فدراسیون والیبال، آییننامه انضباطی ندارد و در صدور این حکم، مرتکب خلاف شده است:
اگر فدراسیون والیبال آییننامه داشت، حتما در سایت منتشر میکرد. احتمالا این فدراسیون با آییننامه مسابقات ورزشی سازمان تربیت بدنی که مصوبه شورایعالی سازمان تربیت بدنی در تاریخ ۲۶/۲/۱۳۷۴ است، کار میکند. این آییننامه از نظر قانونی نسخ شده زیرا سازمان تربیت بدنی وجود ندارد که بشود به آییننامه آن استناد کرد. بااینحال، داشتن یک قانون، بهتر از بیقانونی است.
جاودانی براساس اطلاعاتی که از صدور این حکم در خبرگزاریها منتشر شده، اظهارنظر میکند:
من از محتوای پرونده خبر ندارم ولی براساس اطلاعاتی که هست و طبق این آییننامه، صحبت میکنم. در ماده «هفت» این آییننامه آمده که ارتکاب به بعضی از اعمال تخلف است و ۱۴ مورد از این اعمال را نام برده است. بندهایی درباره عدم اجرای دستورات است، ایجاد درگیری، درگیری با بازیکن خودی و غیرخودی و... دارد. در بند «هشت» هم توضیح داده شده که تبعات این اعمال، محرومیت از شرکت در مسابقات ورزشی بوده که این محرومیت موقتی است. یک محرومیت از مسابقات دائمی هم وجود دارد. این محرومیتها، کلی و سنگین است و به نظر میرسد کمیته انضباطی فدراسیون والیبال براساس همین قوانین حکم صادر کردهاند.
اما ایراد اصلیای که جاودانی به این حکم و البته خود فدراسیون میگیرد، چیز دیگری است:
تخلف اصلی را خود فدراسیون والیبال مرتکب شده است. طبق ماده «۱۳» این آییننامه، کمیته انضباطی فدراسیونها موظفند؛ موظفند یعنی به آنها تکلیف شده که با همکاری معاونت فنی و امور ورزشی، تا ۳۰ روز بعد از تاریخ ابلاغ این آییننامه، نسبت به تهیه و تدوین دستورالعمل انضباطی مربوط، با توجه به مقررات فدراسیون بینالمللی مربوط و با توجه به مقررات کمیته بینالمللی المپیک اقدام کنند و برای تأیید و تصویب به سازمان تربیت بدنی ارائه بدهند. فدراسیون والیبال، این کار را انجام نداده است.
جاودانی ایراد دیگری هم به رأیهای صادره کمیته انضباطی میگیرد:
مشخص نیست که این حکمها براساس چه مفادی صادر شده. وقتی حکمی صادر میشود دقیقا باید مشخص شود براساس کدام ماده و کدام مفاد آییننامه است.
بیشترین حکم محرومیت برای این دختران، سه سال است: «سه سال یعنی یکسوم عمر ورزشی یک ورزشکار. یک ورزشکار در نهایت بتواند ۱۰ سال در ورزش قهرمانی باشد و با این حکم ناعادلانه، یکسوم از این عمر را از او میگیریم.» جاودانی کلمه «ناعادلانه» را بابت مشخصنبودن مقررات بهکار میبرد و از محمدرضا داورزنی، سرپرست فدراسیون و معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش میخواهد که شخصا وارد این موضوع شود.
سابقه حکمهایی هم که در ورزش ایران صادر شدهاند، تأیید میکنند محرومیت این سه دختر، سنگینترین حکمی است که در تاریخ ورزش ایران صادر شده. جاودانی با توجه به آییننامه انضباطی فدراسیون فوتبال میگوید: «قوانین در فوتبال مفصل است و برای رفتارهای زننده در این حد، یک یا دو جلسه محرومیت یا جریمه نقدی دارد. آییننامه، دستکمیته انضباطی را باز گذشته تا با توجه به جرم، سابقه ورزشکار و اینکه جرم کجا اتفاق افتاده، تصمیم گرفته شود.»
جاودانی توضیحات کمیته انضباطی فدراسیون والیبال درباره تمارض بازیکن به بیماری را هم قبول ندارد:
بازیکن گفته بیمار است و بازی نکرده ولی وقتی اعضای تیم به هتل برگشتهاند، اثری از بیماری ندیدهاند و تشخیص تمارض دادهاند؛ این نوع قضاوت درست نیست. پزشک تیم است که باید تشخیص میداد این بازیکن بیمار است یا نیست. اگر تیم با خودش پزشک نبرده و افراد متفرقه برده که باید به تیم تبریک گفت یا اگر پزشک برده و پزشک بازیکن را معاینه نکرده باید به پزشک تبریک گفت و اگر پزشک بوده و معاینه کرده و تشخیص داده بازیکن بیمار نیست، باید به بازیکن تبریک گفت. من نمیگویم نباید با بازیکن خاطی برخورد شود ولی نوع برخورد مهم است. در فوتبال وقتی یک تیم در مسابقه حاضر نمیشود، باخت فنی میخورد و جریمه نقدی میشود یا نهایتا به یک دسته پایینتر میرود. سعی ما این است که برخورد انضباطی باشد تا حقوقی و کیفری؛ دزد که نمیگیریم.
جاودانی تأکید دارد که حکم سه سال برای حاضر نشدن در یک بازی یا مشکلات انضباطی دیگر، سنگینترین حکم است. او این حکم را با حکمی که برای پیام صادقیان صادر شد، مقایسه میکند: «پیام صادقیان وقتی در لیگ سیزدهم نتوانست اعصابش را کنترل کند و با دست به سینه داور زد، ۶ ماه محروم شد و این سنگینترین حکمی بود که در فوتبال صادر شد.» شاید این توضیحات جاودانی، برای کسانی که از رأی کمیته انضباطی فدراسیون والیبال دفاع میکنند، قانعکننده باشد.
به گزارش سایت نود روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت:
کمیته انضباطی فدراسیون والیبال، سه بازیکن تیم زنان را به جرم ایجاد حاشیههای نامناسب در مسابقات قهرمانی آسیا به سه، دو و یک سال محروم کرده است. بعد از صدور این رأی، بسیاری در دفاع از این بازیکنان، حکم کمیته انضباطی را متناسب با جرمی که بازیکنان مرتکب شدهاند، ندانستند و از فدراسیون خواستند تجدیدنظر کند اما دیروز فریبا صادقی، نایبرئیس فدراسیون در امور زنان با قاطعیت اعلام کرد که گذشتی در کار نیست:تا به امروز در رابطه با این قضایا گذشت شده است اما از این روز به بعد، تصمیماتی جدی دراینباره میگیریم.»
او به معترضان هم حمله کرد: سبکی و سنگینی حکم را چه کسی مشخص میکند؟ کمیته انضباطی رئیس دارد و رئیس نیز یک فرد قانونمند و قاضی است و با توجه به میزان سهلانگاری و اشتباه ملیپوشان، حکم را صادر کرده است.» تا دیروز، فدراسیون والیبال، تعریف مشخصی برای حاشیههای نامناسبی که این سه بازیکن در تایلند ایجاد کرده بودند، نداده بود. صادقی در کنار حملههای تند به منتقدان، توضیحی هم درباره تخلفی که این بازیکنان مرتکب شدهاند، داد: «درگیریهای لفظی شدید و ادامهدار بودن این درگیریها در طول روزهای مسابقات، توجهنکردن به تذکرات سرپرست و سرمربی در رابطه با قطع حاشیهها، امتناع از بازی و عملکرد فنی ضعیف که موجب شد تیم نتیجه ضعیفی در رقابتها بهدست بیاورد از دلایل بررسی وضعیت این سه ملیپوش در کمیته انضباطی بود.
علی فرخی، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون والیبال هم از این حکم دفاع کرده است: احکام صادر شده، تصمیم اعضای کمیته انضباطی حاضر در جلسه بوده است و از دید اعضا، احکام سنگین نیست. فرخی در پاسخ به این سؤال که نظیر این اتفاقات (امتناع از بازی) بارها در والیبال مردان اتفاق افتاده و چرا این رأی سنگین فقط برای زنان صادر شده است، گفته: چنین مورد مشابه درگیری در بین مردان نداشتهایم.
روز گذشته بعد از انتشار این صحبتها "وقایعاتفاقیه" با رضا جاودانی، تماس تلفنی گرفت تا سبک و سنگینی این حکم از نظر او که هم عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال است و هم از وکلای متخصص در ورزش، مشخص شود. جاودانی فرصت خواست تا بعد از مطالعه آییننامه انضباطی فدراسیون والیبال، اظهارنظر کند اما جالب است که بعد از چند دقیقه مشخص شد که فدراسیون والیبال، آییننامه انضباطی ندارد و در صدور این حکم، مرتکب خلاف شده است:
اگر فدراسیون والیبال آییننامه داشت، حتما در سایت منتشر میکرد. احتمالا این فدراسیون با آییننامه مسابقات ورزشی سازمان تربیت بدنی که مصوبه شورایعالی سازمان تربیت بدنی در تاریخ ۲۶/۲/۱۳۷۴ است، کار میکند. این آییننامه از نظر قانونی نسخ شده زیرا سازمان تربیت بدنی وجود ندارد که بشود به آییننامه آن استناد کرد. بااینحال، داشتن یک قانون، بهتر از بیقانونی است.
جاودانی براساس اطلاعاتی که از صدور این حکم در خبرگزاریها منتشر شده، اظهارنظر میکند:
من از محتوای پرونده خبر ندارم ولی براساس اطلاعاتی که هست و طبق این آییننامه، صحبت میکنم. در ماده «هفت» این آییننامه آمده که ارتکاب به بعضی از اعمال تخلف است و ۱۴ مورد از این اعمال را نام برده است. بندهایی درباره عدم اجرای دستورات است، ایجاد درگیری، درگیری با بازیکن خودی و غیرخودی و... دارد. در بند «هشت» هم توضیح داده شده که تبعات این اعمال، محرومیت از شرکت در مسابقات ورزشی بوده که این محرومیت موقتی است. یک محرومیت از مسابقات دائمی هم وجود دارد. این محرومیتها، کلی و سنگین است و به نظر میرسد کمیته انضباطی فدراسیون والیبال براساس همین قوانین حکم صادر کردهاند.
اما ایراد اصلیای که جاودانی به این حکم و البته خود فدراسیون میگیرد، چیز دیگری است:
تخلف اصلی را خود فدراسیون والیبال مرتکب شده است. طبق ماده «۱۳» این آییننامه، کمیته انضباطی فدراسیونها موظفند؛ موظفند یعنی به آنها تکلیف شده که با همکاری معاونت فنی و امور ورزشی، تا ۳۰ روز بعد از تاریخ ابلاغ این آییننامه، نسبت به تهیه و تدوین دستورالعمل انضباطی مربوط، با توجه به مقررات فدراسیون بینالمللی مربوط و با توجه به مقررات کمیته بینالمللی المپیک اقدام کنند و برای تأیید و تصویب به سازمان تربیت بدنی ارائه بدهند. فدراسیون والیبال، این کار را انجام نداده است.
جاودانی ایراد دیگری هم به رأیهای صادره کمیته انضباطی میگیرد:
مشخص نیست که این حکمها براساس چه مفادی صادر شده. وقتی حکمی صادر میشود دقیقا باید مشخص شود براساس کدام ماده و کدام مفاد آییننامه است.
بیشترین حکم محرومیت برای این دختران، سه سال است: «سه سال یعنی یکسوم عمر ورزشی یک ورزشکار. یک ورزشکار در نهایت بتواند ۱۰ سال در ورزش قهرمانی باشد و با این حکم ناعادلانه، یکسوم از این عمر را از او میگیریم.» جاودانی کلمه «ناعادلانه» را بابت مشخصنبودن مقررات بهکار میبرد و از محمدرضا داورزنی، سرپرست فدراسیون و معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش میخواهد که شخصا وارد این موضوع شود.
سابقه حکمهایی هم که در ورزش ایران صادر شدهاند، تأیید میکنند محرومیت این سه دختر، سنگینترین حکمی است که در تاریخ ورزش ایران صادر شده. جاودانی با توجه به آییننامه انضباطی فدراسیون فوتبال میگوید: «قوانین در فوتبال مفصل است و برای رفتارهای زننده در این حد، یک یا دو جلسه محرومیت یا جریمه نقدی دارد. آییننامه، دستکمیته انضباطی را باز گذشته تا با توجه به جرم، سابقه ورزشکار و اینکه جرم کجا اتفاق افتاده، تصمیم گرفته شود.»
جاودانی توضیحات کمیته انضباطی فدراسیون والیبال درباره تمارض بازیکن به بیماری را هم قبول ندارد:
بازیکن گفته بیمار است و بازی نکرده ولی وقتی اعضای تیم به هتل برگشتهاند، اثری از بیماری ندیدهاند و تشخیص تمارض دادهاند؛ این نوع قضاوت درست نیست. پزشک تیم است که باید تشخیص میداد این بازیکن بیمار است یا نیست. اگر تیم با خودش پزشک نبرده و افراد متفرقه برده که باید به تیم تبریک گفت یا اگر پزشک برده و پزشک بازیکن را معاینه نکرده باید به پزشک تبریک گفت و اگر پزشک بوده و معاینه کرده و تشخیص داده بازیکن بیمار نیست، باید به بازیکن تبریک گفت. من نمیگویم نباید با بازیکن خاطی برخورد شود ولی نوع برخورد مهم است. در فوتبال وقتی یک تیم در مسابقه حاضر نمیشود، باخت فنی میخورد و جریمه نقدی میشود یا نهایتا به یک دسته پایینتر میرود. سعی ما این است که برخورد انضباطی باشد تا حقوقی و کیفری؛ دزد که نمیگیریم.
جاودانی تأکید دارد که حکم سه سال برای حاضر نشدن در یک بازی یا مشکلات انضباطی دیگر، سنگینترین حکم است. او این حکم را با حکمی که برای پیام صادقیان صادر شد، مقایسه میکند: «پیام صادقیان وقتی در لیگ سیزدهم نتوانست اعصابش را کنترل کند و با دست به سینه داور زد، ۶ ماه محروم شد و این سنگینترین حکمی بود که در فوتبال صادر شد.» شاید این توضیحات جاودانی، برای کسانی که از رأی کمیته انضباطی فدراسیون والیبال دفاع میکنند، قانعکننده باشد.