30-06-2016، 10:08
جنبش اجتماعی "حق رای" در بریتانیا که در اواخر قرن نوزدهم میلادی به راه افتاده بود در آغاز قرن بیستم به یک جنبش اجتماعی فراگیر تبدیل شد تا آنجا که بسیاری از زنان فعال در آن مورد خشونت قرار گرفته و به بند و حبس کشیده شدند.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، "سافراجت" یا جنبش "حق رای" یک جنبش اجتماعی بود که در اواخر قرن نوزدهم در بریتانیا با اقدامات مسالمت آمیز به دنبال حقوق اجتماعی زنان بود اما رفته رفته با مقاومت حکومت در دهه های بعدی رو به اقدامات خشونت آمیز آورد.
این جنبش پس از آن شکل گرفت که در سال 1867 گروهی از زنان دادخواستی به مجلس ارائه کردند و درخواست کردند قانون انتخابات برای حضور زنان در انتخابات تغییر کند. این درخواست گرچه با مخالفت شدید نمایندگان پارلمان مواجه شد اما باعث شد زنان معترض "جامعه ملی حق رأی" یا همان "سافراجت" را تشکیل دهند.
سافراجتها تا پایان قرن نوزدهم برای دادن حق رأی به زنان بیش از چهل دادخواست به پارلمان بریتانیا ارائه دادند کههیچ یک به نتیجه نرسید. در آغاز قرن جدید اما این جنبش رو به تظاهرات و اجتماع خیابانی آورد و در زوئن سال 1908 بزرگترین راهپیمایی خود را با بیش از پانصد هزار طرفدار برگزار کرد.
سافراجتها در پی این راهپیمایی به نمایندگان مجلس حمله کردند، با حمله به زمینهای بازی گلف مسابقات گلف لندن را تعطیل کردند، در خیابانها، مراکز خرید و بخصوص خیابان "آکسفورد" لندن که مرکز تجارت بود شیشههای فروشگاهها را شکستند و به نوعی اعتراض مسالمت آمیز خود را وارد مرحله تازه ای کردند.
گفته میشود سافراجتها به دلیل مخالفت دربار با حق رای، خود را با زنجیر به میلههای کاخ باکینگهام بستند و تظاهرات در مقابل قصر ملکه برگزار کردند و حتی نخست وزیر وقت، که مخالفت درخواست آنها بود را نیز چندین بار مورد سوءقصد قرار دادند. آنها چند کلیسا را نیز به دلیل مخالفت با حق رای زنان به آتش کشیدند.
این اقدامات باعث شد دولت به شدت در مقابل آنها بایستد و شمار زیادی از آنها را به جرم قانون شکنی و خرابکاری دستگیر و روانه زندان کند.
درگیری دولت و زنان به شدت ادامه داشت تا اینکه جنگ جهانی اول همه چیز را عوض کرد؛ سافراجت ها بی درنگ در کنار دولت قرار گرفتند و اعلام کردند برای کمک به جبهه های جنگ حاضراند به منطقه اعزام شوند. آنها در پشت جبهه ها در کارخانه اسلحه سازی شروع به کار کردند، به عنوان پرستار به منطقه اعزام شدند و به هر شکل ممکن سعی کردند به ارتش کمک کنند. این اتفاق باعث شد دولت انگلیس پس از جنگ جهانی اول در مقابل خواست آنها تسلیم شود و در سال 1918 حق زنان برای شرکت در انتخابات را به رسمیت بشناسد. در نهایت نیز به سال 1921، حدود یک سوم زنان بریتانیا برای نخستین بار در انتخابات ملی این کشور شرکت کردند.
عکس هایی که در زیر می بینید مربوط به سال های 1908 تا 1914 یعنی اوج مبارزات زنان سافراجت در لندن برای حق رای است؛ در این زمان راهپیمایی و تجمع های اعتراضی زنان به شدت از سوی دولت زیر نظر قرار گرفته و با آنها برخورد می شد. شمار زیادی از فعالان و رهبران این جنبش نیز توسط دولت بازداشت و روانه زندان میشدند.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، "سافراجت" یا جنبش "حق رای" یک جنبش اجتماعی بود که در اواخر قرن نوزدهم در بریتانیا با اقدامات مسالمت آمیز به دنبال حقوق اجتماعی زنان بود اما رفته رفته با مقاومت حکومت در دهه های بعدی رو به اقدامات خشونت آمیز آورد.
این جنبش پس از آن شکل گرفت که در سال 1867 گروهی از زنان دادخواستی به مجلس ارائه کردند و درخواست کردند قانون انتخابات برای حضور زنان در انتخابات تغییر کند. این درخواست گرچه با مخالفت شدید نمایندگان پارلمان مواجه شد اما باعث شد زنان معترض "جامعه ملی حق رأی" یا همان "سافراجت" را تشکیل دهند.
سافراجتها تا پایان قرن نوزدهم برای دادن حق رأی به زنان بیش از چهل دادخواست به پارلمان بریتانیا ارائه دادند کههیچ یک به نتیجه نرسید. در آغاز قرن جدید اما این جنبش رو به تظاهرات و اجتماع خیابانی آورد و در زوئن سال 1908 بزرگترین راهپیمایی خود را با بیش از پانصد هزار طرفدار برگزار کرد.
سافراجتها در پی این راهپیمایی به نمایندگان مجلس حمله کردند، با حمله به زمینهای بازی گلف مسابقات گلف لندن را تعطیل کردند، در خیابانها، مراکز خرید و بخصوص خیابان "آکسفورد" لندن که مرکز تجارت بود شیشههای فروشگاهها را شکستند و به نوعی اعتراض مسالمت آمیز خود را وارد مرحله تازه ای کردند.
گفته میشود سافراجتها به دلیل مخالفت دربار با حق رای، خود را با زنجیر به میلههای کاخ باکینگهام بستند و تظاهرات در مقابل قصر ملکه برگزار کردند و حتی نخست وزیر وقت، که مخالفت درخواست آنها بود را نیز چندین بار مورد سوءقصد قرار دادند. آنها چند کلیسا را نیز به دلیل مخالفت با حق رای زنان به آتش کشیدند.
این اقدامات باعث شد دولت به شدت در مقابل آنها بایستد و شمار زیادی از آنها را به جرم قانون شکنی و خرابکاری دستگیر و روانه زندان کند.
درگیری دولت و زنان به شدت ادامه داشت تا اینکه جنگ جهانی اول همه چیز را عوض کرد؛ سافراجت ها بی درنگ در کنار دولت قرار گرفتند و اعلام کردند برای کمک به جبهه های جنگ حاضراند به منطقه اعزام شوند. آنها در پشت جبهه ها در کارخانه اسلحه سازی شروع به کار کردند، به عنوان پرستار به منطقه اعزام شدند و به هر شکل ممکن سعی کردند به ارتش کمک کنند. این اتفاق باعث شد دولت انگلیس پس از جنگ جهانی اول در مقابل خواست آنها تسلیم شود و در سال 1918 حق زنان برای شرکت در انتخابات را به رسمیت بشناسد. در نهایت نیز به سال 1921، حدود یک سوم زنان بریتانیا برای نخستین بار در انتخابات ملی این کشور شرکت کردند.
عکس هایی که در زیر می بینید مربوط به سال های 1908 تا 1914 یعنی اوج مبارزات زنان سافراجت در لندن برای حق رای است؛ در این زمان راهپیمایی و تجمع های اعتراضی زنان به شدت از سوی دولت زیر نظر قرار گرفته و با آنها برخورد می شد. شمار زیادی از فعالان و رهبران این جنبش نیز توسط دولت بازداشت و روانه زندان میشدند.