بازی آنلاین
آپلود عکس
15-02-2016، 19:43
برای رسیدن به نینجاها باید از سامورایی ها گذشت. چون در عین اینکه به شدت در مقابل یکدیگر قرار می گرفتند، اما اگر سامورایی نبود، احتمالا نینجایی هم وجود نداشت. اگر سامورایی ها ارتش و سپاه ژاپن در قرون وسطا بودند با کلی مرام و مسلک مخصوص به خودشان، نینجاها هم گروهی جاسوس متخصص در امور مخفی کاری و رزمی بودند که تربیت شده بودند تا سامورایی ها را بکشند.
سامورایی های یک طبقه اجتماعی بودند؛ آن هم یک طبقه اجتماعی بالا که شرافتشان را از همه چیز مهمتر و بالاتر می دانستند. آیین بودا و ذن و کمی هم آیین کنفسیوس و شیندو از مکتب های فکری تاثیرگذار بر آنها بود. سامورایی ها از همان ابتدا می آموختند که راه یک جنگجو راه پرافتخاری است. که او نسبت به حاکمش متعهد است و تا لحظه مرگ باید وفادار باشد. یک سامورایی قرن سیزدهم میلادی به اسم هوجو شیگتوکی می نویسد: «وقتی کسی در دربار حاکمی خدمت می کند دیگر به 100 نفر یا 1000 نفر از مردم فکر نمی کند، بلکه فقط به حاکمش می اندیشد!»
مرگ برای امپراتور و حاکم برای همه آنها یک افتخار بود، در حدی که از دست دادن فرصت مردن برایشان نوعی ننگ محسوب می شد.
بخش زیادی از فرهنگ و هنر ژاپن از فرهنگ سامورایی ها سرچشمه می گیرد. (بله این دوستا شمشیرکش هنرمند هم بوده اند حتی!) مثل مراسم چای، نقاشی با جوهر، باغ های سنگی و شعر. خود سامورایی ها هم این فرهنگ را از چین گرفته بودند. (با اینحال هنوز هم اشتباه گرفتن یک چینی با یک ژاپنی و برعکس می تواند آنها را به شدت عصبانی کند!)
یک مرد سامورایی حتما باید با زنی از خانواده سامورایی ازدواج می کرد. آن هم نه اینکه خودش برود انتخابش کندها، نه! یکی از سامورایی هایی که مقامی بالاتر داشت، ترتیبش را می داد. این برای سامورایی های رتبه بالا واجب و برای سامورایی های رده پایین مستحب بود. زنان سامورایی نیز وظیفه داشتند از خانه نگهداری کنند. البته این وظیفه کمی فراتر از خانه داری معمولی بود. آنها ملزم بودند در مواقع لازم برای محافظت از خانه بجنگند. آنها طرز مبارزه با ناجیانتا یا کایکن (که هر دو از سلاح های ژاپنی هستند) را می آموختند تا در صورت لزوم از خودشان، خانه و بچه ها دفاع کنند.
اما سروکله نینجاها از کی و کجا پیدا شد؟ تلاش نینجاها برای مخفی و مرموز بودن باعث شده تا اطلاعات دقیقی از چگونگی به وجودآمدنشان در دست نباشد. افسانه ها می گویند که آنها از نسل هیولایی نیمه انسانی و نیمه کلاغ اند و مهارت های فرا انسانی را هم به آنها نسبت می دهند: مثل راه رفتن روی آب و کنترل عناصر طبیعی.
اما تاریخ می گوید نینجاها از دل طبقات پایین تر ژاپن پدید آمدند و جاسوسانی بودند که برای کشتن سامورایی ها استخدام می شدند. خود هنر رزمی نینجوتسو که به نینجاها اختصاص داشت و امروز یک رشته رزمی محبوب است، به دو نفر نسبت داده می شود؛ یکی دایسوکه توگاکوره که یک سامورایی خلع شده بود و بعدها اسمش را روی توگاکوره ریو (مدرسه توگاکوره) گذاشتند و دیگری راهبی چینی به اسم کاین دوشی. البته در زمان آنها چیزی به اسم نینجوتسویی که امروز می شناسیم، وجود نداشت. هر چه بود، مهارت های پنهان کاری و پنهان شدن برای جاسوسی بود و مبارزه برای بقا.
آنچه نینجاها را از سامورایی ها متمایز می کرد و برتری شان می بخشید، نحوه برخوردشان با هدف بود. برای یک نینجا هیچ چیز مهمتر از انجام یک ماموریت نبود. حالا به هر شکل یا با استفاده از هر روشی که می خواهد باشد. می خواهد گول بزند، از پشت خنجر بزند، خلاصه هر کاری می خواهد بکند اما سامورایی ها فریب و جاسوسی را حقیر می شمردند و فنون جنگی ناکارآمدتری هم داشتند و از بس با خودشان و رسم و رسومشان درگیر بودند که بازی را می باختند.
در مورد سلاح نینجاها باید گفت جدا از سلاح هایی مختص خودشان، آنها از هر چیزی که می توانستند، به عنوان سلاح استفاده می کردند. شاید همین محک زدن های گاه و بی گاهشان باعث می شد که بهترین اسلحه ها را بشناسند و بسازند. دم دستی ترین سلاحشان همان کاتانا یا شمشیر سامورایی ها بود اما بیشتر آدم ها نینجاها را با کوساریگاما می شناسند. کوساریگاما اسلحه ای داس مانند است، اما تیغ تیزش قوس ندارد و کوتاه است. یک زنجیر هم به آن وصل است. نینجا زنجیر را دور سرش می چرخاند و آن را دور شمشیر یا سپر حریف می انداخت یا شاید هم دور دست یا پایش. وقتی حریف خلع سلاح می شد، با تیغ به او حمله می کرد.
کشمکش سامورایی ها و نینجاها به قدری شدید و عمیق بود که آدم باورش نمی شود هر دو گروه متعلق به یک ملت بوده اند. حضور آنها نه تنها در تاریخ کشور خودشان که در کل دنیا به قدری تاثیرگذار بود که با اینکه مدت هاست منقرض شده اند، هنوز هم هرجا بگویید سامورایی یا نینجا، محال است کسی نداند منظورتان چیست. فکر کنم به خواب هم چنین شهرتی را نمی دیدند یا شاید هم ...! از این چشم بادامی های ژاپنی هیچ چیز بعید نیست.
هنر رزمی نین جوتسو (نینجا) نین جوتسو در لغت به معنای هنر پنهانی است كه شیوه ای به وجود آمده برای دفاع از خویشتن و رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی برای غلبه بر دشمن .در مورد تاریخچه این سبك رزمیباید گفت: در قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد كشورژاپن شد و
موجب بوجود آمدن چالش بین دو مذهب بودیسم و«شینوئیسم» شد كه مذهب ملی آن دوران بود طرفداران مذهب بودیسم به روایتی همان پیشینیان نینجا بودند آنها دراوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون به جنگلها و كوهها سوزوكا رفتند و با مابوشی نام گرفتند مبدأنینجاها دو سرزمین كوگا و ایگا بوده با معروفترین خانواده های نینجا «هاتوری،فوجی بایاشی موموچی» است ؛ دوره كاماكورا یك دوره طلایی برای آنها بوده همچنین یكی از دشمنان قسم خورده نینجاها «ادانابوناگا» بوده است متولیانی كه برای ترویج این رشته تلاش كرده اند :«ماتامیتونودا،تاكاماتسو،ماساكی هاتسومی ،اتیسون هیرز،شوتوتانه مورا،برایان مك كارتی و…است نین جوتسوقدمت 800 ساله ریشه درتاریخ دارد . هرگز نمی تواند تنها با جابجایی تکیه از نام آن هنرهای رزمی نین جوتسو را برای تنها فروختن به مردم معرفی کرد. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید از کتاب نین جوتسو هنرنامرئی شدن و نین جوتسو در ایران تالیف کانچو فرجی استفاده کنید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
تاریخچه نینجوتسوی جهان:ninjaتقریبا در قرن ششم میلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین كسانیكه می خواستند بودیسم را بصورت یك مذهب رسمی درآورند و كسانیكه از (شینتوایسم) بعنوان مذهب ملی طرفداری می كردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون و كشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به كوهستانهای نزدیك كیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان كوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری كردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز تركیب كردند تا بتوانند با نیروهای نظامی كم خود در دل دشمنان ترس ایجاد كنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت.بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌های شدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتو جریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برای حمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرار آمیز ترکیب کردند.پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک با در پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنوان نیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند.بزرگ‌ترین تجمع نینجاها در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا قدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی ۴۰ هزار نفره را در برابر حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به در بردند.از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند.یكی از رهبران یامابوشی ها تلاش كرد كه بین پیروان بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید كه نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سركوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تكمیل فنون رزمی و جنگی خود كه بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می كردند بپردازند. در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریكهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند كه به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مكتبهای نینجا به 25 مكتب با تكنیك های خاص خود رسید. در اكثر این سالها دو ایالت (كوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد.نینجاخانواده های (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجا بودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است كه هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ كهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت 800 ساله ریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است كه مسئولیت پذیری را می طلبد. یك هنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است كه از جمله برخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایط روحی عالی و تمركز حواس میباشد . نینجاها یك سیستم و نظم خاص و دقیقی داشتند كه توسط یك رهبر كه به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به كسانی كه به نینجاها ماموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر كه ماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاه دستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی كردند بلكه چونین ها بعنوان واسطه بین جونین و جینین ها عمل می كردند و دستورات و پیامهای جونین را به جینین ها می رساندند.نینجوتسوجینین ها برای انجام ماموریت با طرز استفاده اغلب سلاحهای زمان خود آشنائی كامل داشتند و روانشناسی جامعه را بخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یك نینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (كه بسیار كم رخ می داد) مردم او را زجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانواده های نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب در مناطق ایگا و كوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) كه می خواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال 1581 ارتشی متشكل از 46 هزار نفر را به جنگ نینجاها كه 4 هزار نفر بودند، فرستاد.در این نبرد نابرابر اغلب نینجاها كشته و یا اسیر شدند و آن تعداد كه توانستند، به كوه ها فرار كرده و با مردم كوهستان به تكمیل فنون مخصوص خود و هر چه كاربردی تر كردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقل كردند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سوک ماساکی هاتسومی:متخصص استخوان و سی وچهارمین استاد بزرگ از خاندان تاگاكور نینجا است او رهبری 9 بوجین كان دوجو را در ژاپن به عهده دارد از جمله «مدرسه9 خدای شیطان ،خدای جنگجو،تالار روح مرد جنگی »نام برد ؛لقب اوسوك و جنگجوی بزرگ است كه توسط تاكاماتسو به او داده شده؛دكتر هاتسومی می‌گوید:«در مقایسه جودووكاراته،نین جوتسو عقاید تعصب انگیزی ندارد نین جوتسوهنر كامل و آزاد است كه مسئولیت پذیری را می طلبد .یك هنر جوی نین جوتسو برای پیروز شدن ،نیازمند روحی قوی و قلبی آزاد است ؛استاد تاكاماتسوشیثو نیز می‌گوید :«زندگی تغییر است »و ما در نین جوتسو،تحول را یك اصل می دانیم تحولی كه هنر را به كمال می رساند .ninjaسوك هاتسومی هر ساله برای پیشرفت و كاربد بیشتر هنر نین جوتسو مراسمها متعددی رابرنامه ریزی می كنند از جمله مراسمهای شی دوشی كای كه اكثریت شركت كنندگان آن خارجیان می باشند. این مطلب از کتاب خود استاد هاتسومی توسط کانچو فرجی ترجمه شده است که بصورت مختصر در این قسمت آ»ده است به منظور استفاده كسانی كه دانش نینجوتسو هستند و بر اساس تجربیات شخصی خودم به عنوان سی و چهارمین استاد هنر (رزمی) توگاكیور – ریو نینجا (Togakure ryuninja)،به رشته تحریر درآورده ام.من این عنوان سوك (Soke) یا رئیس خانواده را از (توشیت سوگو تا كاما تسو (Toshisugu Takamatsu) سی و سومین استاد این رشته به ارث برده ام. معلم من نوه (شین ریوكن ماسامی تسوتو (Shin ryuken Masami tsutodo) سی و دومین سوك (توگاكیور ریو) بود. ما پشتوانه ای از 8 قرن تاریخ و سنت را دارا می باشیم كه به موسس این سیستم دامی سوكی نی‌شینا (Daisuke Nishina) از اهالی دهكده (توگاكیور) باز میگردد. پس از شكست از سپاهیان هایك (Heike) ، دای سوگ از زادگاهش در ناگانو متواری شد و در منطقه دور افتاده ایگا (Iga0 سكونت گزید. در آنجا او نام دای سوك توگاكیو را برگزید و بعدها اعتبار تاسیس سیستم (توگاكیور ریو) ی نینجوتسو، به او اختصاص یافت. شجره اساتید این سبك به شرح ذیل می باشد:1- دایسو كه توگاكوره 2- شیما كوسانتا میناموتونو كانسادا 3- گورو توگاكوره 4- كوسانتا توگاكوره 5- كیسانتا كوگا 6- توموهارو كانكو 7- ریوههو توگاكور 8- گاكون توگاكوره 9- كوسكی كیدو 10- تنریو ایگا 11- ریهی یوئنو (Ueno) 12- سنری یوئنو 13- مانجیرو یوئنو 14- سابورو ایزوكا 15- گورو ساوادا 16- ایپی اوزارو 17- هاچیرو كیماتا 18- هیزائمون كاتائوكا 19- یوگنتا موری 20- گوبی تودا 21- سیئون كوبه 22- كوبی موموچی 23- تنزن تباری 24- سیریو نوبوتسونا تودا 25- فودو نوبوچیكا تودا 26- كانگورو نوبویاسوتودا 27- ایسابو رونوبوماسا تودا 28- شینبی ماساچیكا تودا 29- شینگورو ماسایوشی تودا 30- دایگورو چیكاهیده تودا 31- دایسابورو چیكاشیگه تودا 32- شینریوكن ماسامیتسو تودا 33- توشیتسو گو تاكاماتسو 34- ماساكی هاتسومی
در حالیكه برخی اعتقاد دارند كه اسرار نینجوتسو بتدریج و با رشد توكوگاوا شوگارنیت (Tokugava shogunate) در طول قرن هفدهم از میان رفته است و یا در زیر آوارهای جنگ جهانی دوم مدفون گردیده، استاد من می دانست كه حقایق و رموز هنر شنوبی همواره زنده خواهند ماند. ارزش و اهمیت خرد و حكمت معلم من و معلمین و اساتید آنها را می توان در تلاش و كوشش (توشیت سوگو تاكاماتسو) Toshitsugu Atakamatsu-s فقید در ارائه عصاره و ماهیت واقعی نینجوتسو، مشاهده نمود.جوهره اصلی كلیه هنرهای رزمی و استراتژی های نظامی در واقع حفاظت از خود و پیشگیری از خطر می باشد. نینجوتسو چكیده ای است از كلیه ایده ها و مفاهیم عینی حفاظت از خود كه از طریق تمرینات رزمی میسر میگردد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سامورایی های یک طبقه اجتماعی بودند؛ آن هم یک طبقه اجتماعی بالا که شرافتشان را از همه چیز مهمتر و بالاتر می دانستند. آیین بودا و ذن و کمی هم آیین کنفسیوس و شیندو از مکتب های فکری تاثیرگذار بر آنها بود. سامورایی ها از همان ابتدا می آموختند که راه یک جنگجو راه پرافتخاری است. که او نسبت به حاکمش متعهد است و تا لحظه مرگ باید وفادار باشد. یک سامورایی قرن سیزدهم میلادی به اسم هوجو شیگتوکی می نویسد: «وقتی کسی در دربار حاکمی خدمت می کند دیگر به 100 نفر یا 1000 نفر از مردم فکر نمی کند، بلکه فقط به حاکمش می اندیشد!»
مرگ برای امپراتور و حاکم برای همه آنها یک افتخار بود، در حدی که از دست دادن فرصت مردن برایشان نوعی ننگ محسوب می شد.
بخش زیادی از فرهنگ و هنر ژاپن از فرهنگ سامورایی ها سرچشمه می گیرد. (بله این دوستا شمشیرکش هنرمند هم بوده اند حتی!) مثل مراسم چای، نقاشی با جوهر، باغ های سنگی و شعر. خود سامورایی ها هم این فرهنگ را از چین گرفته بودند. (با اینحال هنوز هم اشتباه گرفتن یک چینی با یک ژاپنی و برعکس می تواند آنها را به شدت عصبانی کند!)
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
یک مرد سامورایی حتما باید با زنی از خانواده سامورایی ازدواج می کرد. آن هم نه اینکه خودش برود انتخابش کندها، نه! یکی از سامورایی هایی که مقامی بالاتر داشت، ترتیبش را می داد. این برای سامورایی های رتبه بالا واجب و برای سامورایی های رده پایین مستحب بود. زنان سامورایی نیز وظیفه داشتند از خانه نگهداری کنند. البته این وظیفه کمی فراتر از خانه داری معمولی بود. آنها ملزم بودند در مواقع لازم برای محافظت از خانه بجنگند. آنها طرز مبارزه با ناجیانتا یا کایکن (که هر دو از سلاح های ژاپنی هستند) را می آموختند تا در صورت لزوم از خودشان، خانه و بچه ها دفاع کنند.
اما سروکله نینجاها از کی و کجا پیدا شد؟ تلاش نینجاها برای مخفی و مرموز بودن باعث شده تا اطلاعات دقیقی از چگونگی به وجودآمدنشان در دست نباشد. افسانه ها می گویند که آنها از نسل هیولایی نیمه انسانی و نیمه کلاغ اند و مهارت های فرا انسانی را هم به آنها نسبت می دهند: مثل راه رفتن روی آب و کنترل عناصر طبیعی.
اما تاریخ می گوید نینجاها از دل طبقات پایین تر ژاپن پدید آمدند و جاسوسانی بودند که برای کشتن سامورایی ها استخدام می شدند. خود هنر رزمی نینجوتسو که به نینجاها اختصاص داشت و امروز یک رشته رزمی محبوب است، به دو نفر نسبت داده می شود؛ یکی دایسوکه توگاکوره که یک سامورایی خلع شده بود و بعدها اسمش را روی توگاکوره ریو (مدرسه توگاکوره) گذاشتند و دیگری راهبی چینی به اسم کاین دوشی. البته در زمان آنها چیزی به اسم نینجوتسویی که امروز می شناسیم، وجود نداشت. هر چه بود، مهارت های پنهان کاری و پنهان شدن برای جاسوسی بود و مبارزه برای بقا.
آنچه نینجاها را از سامورایی ها متمایز می کرد و برتری شان می بخشید، نحوه برخوردشان با هدف بود. برای یک نینجا هیچ چیز مهمتر از انجام یک ماموریت نبود. حالا به هر شکل یا با استفاده از هر روشی که می خواهد باشد. می خواهد گول بزند، از پشت خنجر بزند، خلاصه هر کاری می خواهد بکند اما سامورایی ها فریب و جاسوسی را حقیر می شمردند و فنون جنگی ناکارآمدتری هم داشتند و از بس با خودشان و رسم و رسومشان درگیر بودند که بازی را می باختند.
در مورد سلاح نینجاها باید گفت جدا از سلاح هایی مختص خودشان، آنها از هر چیزی که می توانستند، به عنوان سلاح استفاده می کردند. شاید همین محک زدن های گاه و بی گاهشان باعث می شد که بهترین اسلحه ها را بشناسند و بسازند. دم دستی ترین سلاحشان همان کاتانا یا شمشیر سامورایی ها بود اما بیشتر آدم ها نینجاها را با کوساریگاما می شناسند. کوساریگاما اسلحه ای داس مانند است، اما تیغ تیزش قوس ندارد و کوتاه است. یک زنجیر هم به آن وصل است. نینجا زنجیر را دور سرش می چرخاند و آن را دور شمشیر یا سپر حریف می انداخت یا شاید هم دور دست یا پایش. وقتی حریف خلع سلاح می شد، با تیغ به او حمله می کرد.
کشمکش سامورایی ها و نینجاها به قدری شدید و عمیق بود که آدم باورش نمی شود هر دو گروه متعلق به یک ملت بوده اند. حضور آنها نه تنها در تاریخ کشور خودشان که در کل دنیا به قدری تاثیرگذار بود که با اینکه مدت هاست منقرض شده اند، هنوز هم هرجا بگویید سامورایی یا نینجا، محال است کسی نداند منظورتان چیست. فکر کنم به خواب هم چنین شهرتی را نمی دیدند یا شاید هم ...! از این چشم بادامی های ژاپنی هیچ چیز بعید نیست.
هنر رزمی نین جوتسو (نینجا) نین جوتسو در لغت به معنای هنر پنهانی است كه شیوه ای به وجود آمده برای دفاع از خویشتن و رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی برای غلبه بر دشمن .در مورد تاریخچه این سبك رزمیباید گفت: در قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد كشورژاپن شد و
موجب بوجود آمدن چالش بین دو مذهب بودیسم و«شینوئیسم» شد كه مذهب ملی آن دوران بود طرفداران مذهب بودیسم به روایتی همان پیشینیان نینجا بودند آنها دراوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون به جنگلها و كوهها سوزوكا رفتند و با مابوشی نام گرفتند مبدأنینجاها دو سرزمین كوگا و ایگا بوده با معروفترین خانواده های نینجا «هاتوری،فوجی بایاشی موموچی» است ؛ دوره كاماكورا یك دوره طلایی برای آنها بوده همچنین یكی از دشمنان قسم خورده نینجاها «ادانابوناگا» بوده است متولیانی كه برای ترویج این رشته تلاش كرده اند :«ماتامیتونودا،تاكاماتسو،ماساكی هاتسومی ،اتیسون هیرز،شوتوتانه مورا،برایان مك كارتی و…است نین جوتسوقدمت 800 ساله ریشه درتاریخ دارد . هرگز نمی تواند تنها با جابجایی تکیه از نام آن هنرهای رزمی نین جوتسو را برای تنها فروختن به مردم معرفی کرد. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید از کتاب نین جوتسو هنرنامرئی شدن و نین جوتسو در ایران تالیف کانچو فرجی استفاده کنید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
تاریخچه نینجوتسوی جهان:ninjaتقریبا در قرن ششم میلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین كسانیكه می خواستند بودیسم را بصورت یك مذهب رسمی درآورند و كسانیكه از (شینتوایسم) بعنوان مذهب ملی طرفداری می كردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون و كشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به كوهستانهای نزدیك كیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان كوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری كردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز تركیب كردند تا بتوانند با نیروهای نظامی كم خود در دل دشمنان ترس ایجاد كنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت.بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌های شدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتو جریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برای حمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرار آمیز ترکیب کردند.پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک با در پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنوان نیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند.بزرگ‌ترین تجمع نینجاها در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا قدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی ۴۰ هزار نفره را در برابر حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به در بردند.از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند.یكی از رهبران یامابوشی ها تلاش كرد كه بین پیروان بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید كه نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سركوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تكمیل فنون رزمی و جنگی خود كه بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می كردند بپردازند. در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریكهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند كه به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مكتبهای نینجا به 25 مكتب با تكنیك های خاص خود رسید. در اكثر این سالها دو ایالت (كوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد.نینجاخانواده های (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجا بودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است كه هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ كهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت 800 ساله ریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است كه مسئولیت پذیری را می طلبد. یك هنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است كه از جمله برخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایط روحی عالی و تمركز حواس میباشد . نینجاها یك سیستم و نظم خاص و دقیقی داشتند كه توسط یك رهبر كه به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به كسانی كه به نینجاها ماموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر كه ماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاه دستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی كردند بلكه چونین ها بعنوان واسطه بین جونین و جینین ها عمل می كردند و دستورات و پیامهای جونین را به جینین ها می رساندند.نینجوتسوجینین ها برای انجام ماموریت با طرز استفاده اغلب سلاحهای زمان خود آشنائی كامل داشتند و روانشناسی جامعه را بخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یك نینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (كه بسیار كم رخ می داد) مردم او را زجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانواده های نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب در مناطق ایگا و كوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) كه می خواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال 1581 ارتشی متشكل از 46 هزار نفر را به جنگ نینجاها كه 4 هزار نفر بودند، فرستاد.در این نبرد نابرابر اغلب نینجاها كشته و یا اسیر شدند و آن تعداد كه توانستند، به كوه ها فرار كرده و با مردم كوهستان به تكمیل فنون مخصوص خود و هر چه كاربردی تر كردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقل كردند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سوک ماساکی هاتسومی:متخصص استخوان و سی وچهارمین استاد بزرگ از خاندان تاگاكور نینجا است او رهبری 9 بوجین كان دوجو را در ژاپن به عهده دارد از جمله «مدرسه9 خدای شیطان ،خدای جنگجو،تالار روح مرد جنگی »نام برد ؛لقب اوسوك و جنگجوی بزرگ است كه توسط تاكاماتسو به او داده شده؛دكتر هاتسومی می‌گوید:«در مقایسه جودووكاراته،نین جوتسو عقاید تعصب انگیزی ندارد نین جوتسوهنر كامل و آزاد است كه مسئولیت پذیری را می طلبد .یك هنر جوی نین جوتسو برای پیروز شدن ،نیازمند روحی قوی و قلبی آزاد است ؛استاد تاكاماتسوشیثو نیز می‌گوید :«زندگی تغییر است »و ما در نین جوتسو،تحول را یك اصل می دانیم تحولی كه هنر را به كمال می رساند .ninjaسوك هاتسومی هر ساله برای پیشرفت و كاربد بیشتر هنر نین جوتسو مراسمها متعددی رابرنامه ریزی می كنند از جمله مراسمهای شی دوشی كای كه اكثریت شركت كنندگان آن خارجیان می باشند. این مطلب از کتاب خود استاد هاتسومی توسط کانچو فرجی ترجمه شده است که بصورت مختصر در این قسمت آ»ده است به منظور استفاده كسانی كه دانش نینجوتسو هستند و بر اساس تجربیات شخصی خودم به عنوان سی و چهارمین استاد هنر (رزمی) توگاكیور – ریو نینجا (Togakure ryuninja)،به رشته تحریر درآورده ام.من این عنوان سوك (Soke) یا رئیس خانواده را از (توشیت سوگو تا كاما تسو (Toshisugu Takamatsu) سی و سومین استاد این رشته به ارث برده ام. معلم من نوه (شین ریوكن ماسامی تسوتو (Shin ryuken Masami tsutodo) سی و دومین سوك (توگاكیور ریو) بود. ما پشتوانه ای از 8 قرن تاریخ و سنت را دارا می باشیم كه به موسس این سیستم دامی سوكی نی‌شینا (Daisuke Nishina) از اهالی دهكده (توگاكیور) باز میگردد. پس از شكست از سپاهیان هایك (Heike) ، دای سوگ از زادگاهش در ناگانو متواری شد و در منطقه دور افتاده ایگا (Iga0 سكونت گزید. در آنجا او نام دای سوك توگاكیو را برگزید و بعدها اعتبار تاسیس سیستم (توگاكیور ریو) ی نینجوتسو، به او اختصاص یافت. شجره اساتید این سبك به شرح ذیل می باشد:1- دایسو كه توگاكوره 2- شیما كوسانتا میناموتونو كانسادا 3- گورو توگاكوره 4- كوسانتا توگاكوره 5- كیسانتا كوگا 6- توموهارو كانكو 7- ریوههو توگاكور 8- گاكون توگاكوره 9- كوسكی كیدو 10- تنریو ایگا 11- ریهی یوئنو (Ueno) 12- سنری یوئنو 13- مانجیرو یوئنو 14- سابورو ایزوكا 15- گورو ساوادا 16- ایپی اوزارو 17- هاچیرو كیماتا 18- هیزائمون كاتائوكا 19- یوگنتا موری 20- گوبی تودا 21- سیئون كوبه 22- كوبی موموچی 23- تنزن تباری 24- سیریو نوبوتسونا تودا 25- فودو نوبوچیكا تودا 26- كانگورو نوبویاسوتودا 27- ایسابو رونوبوماسا تودا 28- شینبی ماساچیكا تودا 29- شینگورو ماسایوشی تودا 30- دایگورو چیكاهیده تودا 31- دایسابورو چیكاشیگه تودا 32- شینریوكن ماسامیتسو تودا 33- توشیتسو گو تاكاماتسو 34- ماساكی هاتسومی
در حالیكه برخی اعتقاد دارند كه اسرار نینجوتسو بتدریج و با رشد توكوگاوا شوگارنیت (Tokugava shogunate) در طول قرن هفدهم از میان رفته است و یا در زیر آوارهای جنگ جهانی دوم مدفون گردیده، استاد من می دانست كه حقایق و رموز هنر شنوبی همواره زنده خواهند ماند. ارزش و اهمیت خرد و حكمت معلم من و معلمین و اساتید آنها را می توان در تلاش و كوشش (توشیت سوگو تاكاماتسو) Toshitsugu Atakamatsu-s فقید در ارائه عصاره و ماهیت واقعی نینجوتسو، مشاهده نمود.جوهره اصلی كلیه هنرهای رزمی و استراتژی های نظامی در واقع حفاظت از خود و پیشگیری از خطر می باشد. نینجوتسو چكیده ای است از كلیه ایده ها و مفاهیم عینی حفاظت از خود كه از طریق تمرینات رزمی میسر میگردد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
