10-09-2015، 15:05
اگر برای خدا میجنگید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش کنید
جمله معروف" مطبوعات ما جنگ را درشت مینویسد، درست نمینویسد" را بارها خوانده و شنیده ایم اما شاید کمتر کسی بداند گوینده این جمله پرمعنا، فرمانده لشگر 14 امام حسین (ع) باشد.
هنوز صدایش در گوش فرماندهان و همرزمانی که جانباز از جبهه ها بازگشتند، میپیچد. هنوز یادشان هست چقدر به بیت المال و کار خالصانه حساس بود.
آنهایی که روزهای فرمانده بودنش را دیده اند، می توانند شهادت دهند که چگونه بی غرور و متواضع از میان گردان و لشگر می گذشت. مانند یک دوست خیرخواه کنار لشگر می ایستاد و نسخه دردهای انسانی را برای همرزمان خود می پیچید.
جملات زیر گزیده ای از صحبت های حاج حسین خرازی با هم لشگریان خود در طول سال های رزم است.
* ما لشگر امام حسینیم، حسین وار هم باید بجنگیم، اگر بخواهیم قبر شش گوشه امام حسین (ع) را در آغوش بگیریم کلامی و دعایی جز این نباید داشته باشیم: «اللهم اجعل محیای محیا
محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد».
اگر در پیروزیها خودمان را دخیل بدانیم این حجاب است برای ما، این شاید انکار خداست.
اگر برای خدا جنگ میکنید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش کنید. گزارش را نگه دارید برای قیامت. اگر کار برای خداست گفتنش برای چه؟
در مشکلات است که انسانها آزمایش میشوند. صبر پیشه کنید که دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم.
هر چه که میکشیم و هر چه که بر سرمان میآید از نافرمانی خداست و همه ریشه در عدم رعایت حلال و حرام خدا دارد.
سهلانگاری و سستی در اعمال عبادی تاثیر نامطلوبی در پیروزیها دارد.
همه ما مکلفیم و وظیفه داریم با وجود همه نارساییها بنا به فرمان رهبری، جنگ را به همین شدت و با منتهای قدرت ادامه بدهیم زیرا ما بنا بر احساس وظیفه شرعی میجنگیم نه به قصد پیروزی تنها.
مطبوعات ما جنگ را درشت مینویسد، درست نمینویسد.
مسأله من تنها جنگ است و در همانجا هم مسأله من حل میشود.
همواره سعیمان این باشد که خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داریم و شهدا را به عنوان یک الگو در نظر داشته باشیم که شهدا راهشان راه انبیاست و پاسداران واقعی هستند که در این راه شهید شدند.
هنوز صدایش در گوش فرماندهان و همرزمانی که جانباز از جبهه ها بازگشتند، میپیچد. هنوز یادشان هست چقدر به بیت المال و کار خالصانه حساس بود.
آنهایی که روزهای فرمانده بودنش را دیده اند، می توانند شهادت دهند که چگونه بی غرور و متواضع از میان گردان و لشگر می گذشت. مانند یک دوست خیرخواه کنار لشگر می ایستاد و نسخه دردهای انسانی را برای همرزمان خود می پیچید.
جملات زیر گزیده ای از صحبت های حاج حسین خرازی با هم لشگریان خود در طول سال های رزم است.
* ما لشگر امام حسینیم، حسین وار هم باید بجنگیم، اگر بخواهیم قبر شش گوشه امام حسین (ع) را در آغوش بگیریم کلامی و دعایی جز این نباید داشته باشیم: «اللهم اجعل محیای محیا
محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد».
اگر در پیروزیها خودمان را دخیل بدانیم این حجاب است برای ما، این شاید انکار خداست.
اگر برای خدا جنگ میکنید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش کنید. گزارش را نگه دارید برای قیامت. اگر کار برای خداست گفتنش برای چه؟
در مشکلات است که انسانها آزمایش میشوند. صبر پیشه کنید که دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم.
هر چه که میکشیم و هر چه که بر سرمان میآید از نافرمانی خداست و همه ریشه در عدم رعایت حلال و حرام خدا دارد.
سهلانگاری و سستی در اعمال عبادی تاثیر نامطلوبی در پیروزیها دارد.
همه ما مکلفیم و وظیفه داریم با وجود همه نارساییها بنا به فرمان رهبری، جنگ را به همین شدت و با منتهای قدرت ادامه بدهیم زیرا ما بنا بر احساس وظیفه شرعی میجنگیم نه به قصد پیروزی تنها.
مطبوعات ما جنگ را درشت مینویسد، درست نمینویسد.
مسأله من تنها جنگ است و در همانجا هم مسأله من حل میشود.
همواره سعیمان این باشد که خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داریم و شهدا را به عنوان یک الگو در نظر داشته باشیم که شهدا راهشان راه انبیاست و پاسداران واقعی هستند که در این راه شهید شدند.