تحقیقات جدید روی ادغام کهکشان ها و تولید ابر سیاه چاله ها

[Interstellar]

تیمی از منجمان با استفاده از دوربین گسترده ی تلسکوپ فضایی هابل بررسی بزرگی برای تحقیق در مورد رابطه ی بین کهکشان هایی که ادغام داشته اند و فعالیت ابرسیاهچاله های درون هسته ای آن ها انجام داده اند.
تیم تحقیقاتی مجموعه بزرگی از کهکشان هایی با مراکز درخشان را مطالعه کرده که درخشندگی این کهکشان ها ممکن است نتیجه ی حجم عظیمی از مواد گداخته دور هسته ی کهکشان که توسط ابرسیاهچاله مصرف میشوند باشد. بیشتر کهکشان ها احتمالا دارای یک ابر سیاهچاله میباشند اما فقط درصد کمی از آن ها در این حد زیاد درخشندگی دارند و تعداد کمی قدم فراتر گذاشته و جت های نسبیتی سیاهچاله ای را خلق کرده اند.

این جت های دوگانه پرسرعت پلاسما تقریبا با سرعت نور حرکت میکنند و در خلاف جهت هم در راستای زاویه دیسک های گازی دور سیاهچاله پخش میشوند. ماده ی داغ داخل جت های سیاهچاله ای منبع امواج رادیویی میباشند.
این جت ها را مارکو پیمبرگ از مرکز علمی فضا تلسکوپ آمریکا ( وابسته به دانشگاه جان هاپکینز آمریکا و ایفاف ایرا ایتالیا ) و تیم او قرار است تایید کنند که نتیجه ی ادغام کهکشانی میباشد .
تیم تحقیقاتی 5 گونه ی کهکشانی را برای نشانه های مرئی ادغام بررسی کردند. 2 گونه کهکشان دارای جت - 2 گونه کهکشان با مراکز درخشان اما بدون جت-و تعدادی کهکشان غیر فعال
مارکو : " کهکشان هایی که میزبان جت های سیاهچاله ای میباشند مقدار زیادی از تابش طول موج رادیویی را از خود ساطع میکنند."
"با استفاده از دوربین دابلیو اف سی 3 هابل ما کشف کرده ایم که تقریبا تمام کهکشان ها با مقدار زیادی تابش رادیویی که نشانه ای حضور جت ها میباشد با فرایند ادغام کهکشانی در ارتباط هستند. اما این فقط کهکشان های دارای جت نیستند که شواهدی از ادغام را نشان میدهند. ما به این نتیجه رسیده ایم که بیشتر برخوردهای ادغامی منجر به تشکیل کهکشان های سنگین با هسته های فعال نمیشوند"
رابرت گیل دستیار مدیر رصد خانه نجومی دی بلوگنای ایتالیا : " تقریبا 40 درصد کهکشان های دیگری که ما مشاهده کرده ایم پدیده ی ادغام را تجربه کرده اند اما هنوز در تولید تابش های رادیویی و جت های ناشی از ادغام با همتایان خود دچار شکست شده اند."
اگرچه اکنون واضح است که ادغام های کهکشانی تقریبا برای تشکیل یک کهکشان حاوی ابر سیاهچاله با جت ها ضروری میباشد
تیم تحقیقاتی دریافته اند که احتمالا بایستی شرایط دیگری هم برای بررسی وجود داشته باشد.
آن ها محاسبه کرده اند که برخورد یک کهکشان با دیگری تولید یک ابرسیاهچاله با جت های سیاهچاله ای میکند زمانی که سیاهچاله مرکزی سریعتر حرکت میکند- احتمالا به این خاطر که با یک سیاهچاله هم جرم خود مواجه شده است. در حالی که انرژی اضافه خارج شده از چرخش سیاهچاله به جت ها قدرت میدهد.
کالین نورمن : " 2 راه وجود دارد که در آن ها ادغام ها میتوانند در مرکز سیاهچاله ها اثر بگذارند. اولی افزایش در مقدار گازی است که به سمت مرکز کهکشان در حرکت است هم به سیاهچاله و هم به دیسک گازی اطراف آن جرم اضافه میکند.
اما این فرایند بایستی سیاهچاله را در تمام ادغام های کهکشانی تحت تاثیر قرار دهد. اما با این حال تمام کهکشان های ادغام شده دارای سیاهچاله موفق به تولید جت های سیاهچاله ای نمیشوند.
بنابراین توضیح کافی در مورد این که این جت ها دقیقا چگونه ایجاد میشوند وجود ندارد.
راه دیگر این است که ادغام بین دو کهکشان سنگین موجب ادغام 2 سیاهچاله با جرم های مشابه میشود.
میتوان گفت که یک برخورد خاص بین دو سیاهچاله منجر به تشکیل یک ابر سیاهچاله میشود که در نهایت جت های سیاهچاله ای را تولید میکند.
مشاهدات آینده با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و ای اس او آتاکاما بررسی های گسترده ای را در مورد این فرایند پیچیده و قدرتمند انجام خواهد داد.