وزیری که سه گروه به‌ دنبال تصاحب صندلی‌اش هستند

[Mαяѕє]

در هجوم اخبار در خصوص تغییرات در وزارت کشور، که با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس از اهمیت بالایی هم برخوردار است، زمزمه‌های تغییر در یک وزارت‌خانه دیگر هم آغاز شده و عده‌ای تلاششان را برای برکناری محمود گودرزی و جانشینی گزینه محبوبشان آغاز کرده‌اند.

چند وقتی است که صحبت از تغییرات در کابینه حسن روحانی شنیده می‌شود. گذشت بیش از دو سال از عمر دولت حسن روحانی و رسیدن عمر این دولت به نیمه در کنار در پیش بودن انتخابات مجلس، موجب شده تا خیلی‌ها سخن از ضرورت اصلاح و ترمیم کابینه حسن روحانی به میان بیاورند.

 

در این میان، اما تقاضا برای ایجاد تغییرات در وزارت کشور بیشتر از سایر جاها بوده و سمپات‌های حزبی و جناحی دولت با توجه به پاره‌ای اتفاقات، خصوصا در یک سال گذشته از حسن روحانی خواستار برکناری رحمانی‌فضلی شده‌اند؛ اما در هجوم اخبار در خصوص تغییرات در وزارت کشور ـ که با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس از اهمیت بالایی هم برخوردار است ـ زمزمه‌های تغییر در یک وزارت‌خانه دیگر هم آغاز شده و عده‌ای تلاششان را برای برکناری محمود گودرزی و جانشینی گزینه محبوبشان آغاز کرده‌اند.

با پیچیدن شایعه تغییرات در کابینه حسن روحانی، برخی جریان‌های اصلاح‌طلب نزدیک به دولت هم برای صندلی وزارت ورزش و جوانان دندان تیز کردند. این گروه که  محمود گودرزی و وزارت‌خانه‌اش را پاشنه آشیل دولت حسن روحانی ‌و عملکرد او را نقطه منفی در کارنامه دولت و میزان محبوبیت آن می‌دانند و با توجه به اینکه دو انتخابات مجلس و ریاست جمهوری در دوسال آینده در پیش است، نسخه‌هایی پیچیده‌اند تا در ساختمان خیابان سئول تغییراتی ایجاد کنند.

مهم‌ترین گروهی که به دنبال برکناری محمود گودرزی و تصاحب صندلی وزارت ورزش هستند، همین جریان‌های اصلاح‌طلب نزدیک به دولت‌اند. حسن روحانی با معرفی صالحی‌امیری و سلطانی‌فر به‌عنوان اولین گزینه‌اش به مجلس برای تصدی پست وزارت ورزش و جوانان، نشان داده بود که برای این وزارت‌خانه‌ برنامه‌های خاصی دارد، ولی صالحی امیری از صافی مجلس عبور نکرد تا سرانجام در یک ماراتن طولانی، محمود گودرزی از دانشگاه تهران به وزارت ورزش و جوانان بیاید؛ وزیری که حالا و بعد از دو سال گویا صندلی پر ماجرایش طمع خیلی‌ها را برانگیخته ‌تا با دستمایه قرار دادن اتفاقات دوران وزارت او به روحانی بقبولانند ‌زمان برای عوض کردن او مناسب است. هم دو سال دیگر به انتخابات بعدی مانده و در این دو سال می‌توان با یک وزیر جدید و انجام چند مانور تبلیغاتی، محوبیت از دست رفته را بازگرداند و هم از تبعات ریزش محبویتی که از چند وقت پیش ـ حداقل در حوزه ورزش کلید خورد ـ جلوگیری کرد.

این گروه با این استدلال‌ها به دنبال این هستند تا یک وزیر جدید از بدنه جریان اصلاحات را به بدنه دولت تزریق کنند. حتی شنیده‌ها حکایت از آن دارد که گزینه مورد نظرشان را هم انتخاب کرده‌اند و صدای پای مدیرانی از سال‌های دور و دوران اصلاحات به گوش می‌رسد. این گزینه‌ها شاید در حال حاضر مهم‌ترین و جدی‌ترین گزینه‌ها برای جانشینی محمود گودرزی هستند.

اما این‌ها تنها تحرکات برای ایجاد تغییرات در وزارت ورزش نیست. پس از پیچیدن شایعه امکان تغییرات در وزارت ورزش، گویا برخی مدیران وزارت ورزش هم گودرزی را کاملا رفتنی فرض کردند و به دنبال آوردن گزینه خود برای این وزارت‌خانه هستند؛ مدیرانی که در این میان از شکافی که میان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بود، استفاده کردند تا با رایزنی‌هایی پنهانی که انجام دادند، صندلی بهتری برای خودشان دست و پا کنند. این گروه هم البته تلاششان را برای دست‌یابی به صندلی وزارت انجام می‌دهند، ولی با توجه به مجموع شرایط، شانس چندانی برای رسیدن به آن ندارند. چه اینکه تلاش برای یکی کردن مدیریت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک با توجه به نوع مأموریت‌های این دو نهاد‌ کاملا تلاش بیهوده‌ای است.

در این میان هم گروه سومی وجود دا‌رد که از آن‌ها تنها در صفحات روزنامه‌ها یاد می‌شود. گروهی که به باند اصفهانی‌های ورزش معروفند و این روزها از آن‌ها زیاد سخن گفته می‌شود. در خصوص این گروه هم گفته می‌شود، ‌خیال رساندن یکی از دو گزینه مرتضی بانک یا محمود اسلامیان را به ساختمان خیابان سئول دارند؛ ادعایی که البته تکذیب شده، ولی هنوز ردی از آن در سرتیتر برخی اخبار دیده می‌شود.

با همه این مدعیان برخی معتقدند که سفر اخیر رئیس جمهور به تبریز و موضع‌گیری‌های وزیر در خصوص پرونده اتفاقات ورزشگاه یادگار امام، موجب شد تا گودرزی در  ‌معیت رئیس‌جمهور مورد حمایت تبریزی‌ها قرار بگیرد و همین مسأله، کنار گذاشتن او را کمی سخت کرده است.