31-05-2015، 19:19
ویژگی حیرت انگیز چنین سیاهچاله ایی این است که سقوط به درون سیاهچاله ی کر، منجر به مرگ نخواهد شد.در عوض از درون پل انیشتین ـ روزن به جهان موازی دیگری مکیده خواهید شد.
سیاهچاله های چرخان:
سال 1963 زمانی بود که ریاضیدان نیوزیلندی، «روی کِر» موفق شد راه حل دقیقی برای معادلات انیشتین بیابد.
شاید بتوان گفت راه حلی که کر یافت بهترین و واقع بینانه ترین توصیف از یک ستاره ی در حال مرگ بود.
یک سیاهچاله ی چرخان:
زمانی که ستاره ایی به مرگ خود نزدیک شده و تحت تاثیر نیروی گرانش می رمبد،مطابق اصل بقاء اندازه حرکت زاویه ایی،به ناچار سریع تر می چرخد.این همان دلیلی است که به موجب آن کهکشان های در حال چرخش به شکل فرفره دیده می شوند و اینکه چرا اسکست بازان زمانی که دست های خود را جمع می کنند،سریع تر می چرخند.
یک ستاره ی در حال چرخش می تواند در خود فروپاشیده و به حلقه ایی از نوترون تبدیل شود.این حلقه می تواند پایدار باقی بماند،زیرا نیروی گریز از مرکز رو به بیرون،نیروی گرانش به سمت داخل را خنثی می کند.
ویژگی حیرت انگیز چنین سیاهچاله ایی این است که سقوط به درون سیاهچاله ی کر، منجر به مرگ نخواهد شد.در عوض از درون پل انیشتین ـ روزن به جهان موازی دیگری مکیده خواهد شد.
کر زمانی که این پاسخ را یافت به یکی از همکارانش چنین گفت:
«اگر از درون این حلقه ی جادویی عبور کنی آنا در جهان کاملا متفاوتی خواهی بود که در آن طول و جرم مقادیر منفی خواهند داشت»
اگر مجبور باشید از درون افق درون افق رویداد حلقه ی کر عبور کنید، با اینکه گرانش آن قدر زیاد نخواهد بود که منجر به مرگ شما شود، اما به اندازه ایی هست که جلوی بازگشت شما را از این سفر بگیرد.
در حقیقت سیاهچاله ی کر دارای دو افق رویداد است.برخی معتقدند که برای بازگشت از این سفر،ممکن از به حلقه ی کر ثانویه ای نیاز باشد که جهان موازی را به جهان ما متصل کند.
از برخی جهات می توان سیاهچاله ی کر را با آسانسور یک آسمان خراش مقایسه کرد.آسانسور بیانگر پل انیشتن ـ روزن است که طبقات مختلف را به هم ارتباط می دهد به طوری که هر طبقه یک جهان متفاوت است.اما این آسانسور هرگز نمی تواند به سکت پایین حرکت کند.
هر بار که شما طبقه یا جهانی را ترک می کنید بازگشتی در کار نخواهد بود،زیرا شما از یک افق رویداد عبور کرده اید.
فیزیکدانان در مورد اینکه یک حلقه ی کر تا چه اندازه می تواند پایدار باشد با هم اختلاف نظر دارند.
برخی محاسبات بیان می دارند که اگر کسی سعی در عبور از حلقه داشته باشد، حضور خود شخص، منجر به ناپایداری سیاهچاله و بسته شدن درگاه می شود.
به عنوان مثال اگر یک پرتو نوری بخواهد از درون یک سیاهچاله ی کر بگذرد،هنگام سقوط به مرکز،انرژی فوق العاده زیادی دریافت می کند و دچار انتقال به آبی می شود.یعنی فرکانس و انرژی آن افزایش می یابد.
به این ترتیب زمانی که به افق نزدیک می شود چنان پر انرژی خواهد بود که مسافران پل انیشتین ـ روزن را به کام مرگ فرو خواهد برد.
به علاوه این پرتو نور میدان گرانشی خود را ایجاد خواهد کرد که به علت تداخل با سیاهچاله ی اصلی،شاید درگاه را تخریب کند.
به عبارت دیگر، با اینکه برخی از فیزیکدانان تصور می کنند سیاهچاله ی کر بهترین توصیف را برای سیاهچاله ها ارائه داده و در واقع امکان پیوند جهان های موازی را فراهم می آورد، ولی هنوز آشکار نیست که ورود به پل انیشتین ـ روزن تا چه حد امن و این درگاه تا چه حد پایدار خواهد بود
سیاهچاله های چرخان:
سال 1963 زمانی بود که ریاضیدان نیوزیلندی، «روی کِر» موفق شد راه حل دقیقی برای معادلات انیشتین بیابد.
شاید بتوان گفت راه حلی که کر یافت بهترین و واقع بینانه ترین توصیف از یک ستاره ی در حال مرگ بود.
یک سیاهچاله ی چرخان:
زمانی که ستاره ایی به مرگ خود نزدیک شده و تحت تاثیر نیروی گرانش می رمبد،مطابق اصل بقاء اندازه حرکت زاویه ایی،به ناچار سریع تر می چرخد.این همان دلیلی است که به موجب آن کهکشان های در حال چرخش به شکل فرفره دیده می شوند و اینکه چرا اسکست بازان زمانی که دست های خود را جمع می کنند،سریع تر می چرخند.
یک ستاره ی در حال چرخش می تواند در خود فروپاشیده و به حلقه ایی از نوترون تبدیل شود.این حلقه می تواند پایدار باقی بماند،زیرا نیروی گریز از مرکز رو به بیرون،نیروی گرانش به سمت داخل را خنثی می کند.
ویژگی حیرت انگیز چنین سیاهچاله ایی این است که سقوط به درون سیاهچاله ی کر، منجر به مرگ نخواهد شد.در عوض از درون پل انیشتین ـ روزن به جهان موازی دیگری مکیده خواهد شد.
کر زمانی که این پاسخ را یافت به یکی از همکارانش چنین گفت:
«اگر از درون این حلقه ی جادویی عبور کنی آنا در جهان کاملا متفاوتی خواهی بود که در آن طول و جرم مقادیر منفی خواهند داشت»
اگر مجبور باشید از درون افق درون افق رویداد حلقه ی کر عبور کنید، با اینکه گرانش آن قدر زیاد نخواهد بود که منجر به مرگ شما شود، اما به اندازه ایی هست که جلوی بازگشت شما را از این سفر بگیرد.
در حقیقت سیاهچاله ی کر دارای دو افق رویداد است.برخی معتقدند که برای بازگشت از این سفر،ممکن از به حلقه ی کر ثانویه ای نیاز باشد که جهان موازی را به جهان ما متصل کند.
از برخی جهات می توان سیاهچاله ی کر را با آسانسور یک آسمان خراش مقایسه کرد.آسانسور بیانگر پل انیشتن ـ روزن است که طبقات مختلف را به هم ارتباط می دهد به طوری که هر طبقه یک جهان متفاوت است.اما این آسانسور هرگز نمی تواند به سکت پایین حرکت کند.
هر بار که شما طبقه یا جهانی را ترک می کنید بازگشتی در کار نخواهد بود،زیرا شما از یک افق رویداد عبور کرده اید.
فیزیکدانان در مورد اینکه یک حلقه ی کر تا چه اندازه می تواند پایدار باشد با هم اختلاف نظر دارند.
برخی محاسبات بیان می دارند که اگر کسی سعی در عبور از حلقه داشته باشد، حضور خود شخص، منجر به ناپایداری سیاهچاله و بسته شدن درگاه می شود.
به عنوان مثال اگر یک پرتو نوری بخواهد از درون یک سیاهچاله ی کر بگذرد،هنگام سقوط به مرکز،انرژی فوق العاده زیادی دریافت می کند و دچار انتقال به آبی می شود.یعنی فرکانس و انرژی آن افزایش می یابد.
به این ترتیب زمانی که به افق نزدیک می شود چنان پر انرژی خواهد بود که مسافران پل انیشتین ـ روزن را به کام مرگ فرو خواهد برد.
به علاوه این پرتو نور میدان گرانشی خود را ایجاد خواهد کرد که به علت تداخل با سیاهچاله ی اصلی،شاید درگاه را تخریب کند.
به عبارت دیگر، با اینکه برخی از فیزیکدانان تصور می کنند سیاهچاله ی کر بهترین توصیف را برای سیاهچاله ها ارائه داده و در واقع امکان پیوند جهان های موازی را فراهم می آورد، ولی هنوز آشکار نیست که ورود به پل انیشتین ـ روزن تا چه حد امن و این درگاه تا چه حد پایدار خواهد بود