برجسته کردن هویت اسلامی

[ابراهیم هادی]

برجسته کردن هویت اسلامی








وظیفه حاکمیت

در دیداری که چندی قبل مقام معظم رهبری با مسؤولان نظام و کارگزاران گذشته و حال داشتند با توجه به این که این سال هم به نام مبارک پیامبر اعظم صلی اللّه علیه و آله و سلّم نامگذاری شده مطالب بسیار مهمی را بیان فرمودند که نباید از دید مسؤولان در دولت و مجلس و قوه قضائیه و وزیران و مدیران دور بماند. این مقال توصیه های معظم له را از زاویه شعائر اسلامی و هویت دینی در چهره جامعه مورد توجّه قرار می دهد. ایشان در بخشی از سخنان خود فرمودند: وظیفه دولت است هویت اسلامی را در دید جهانیان برجسته کنند، الگو به دیگران بدهند، فضیلت های اخلاقی را رشد دهند.

یکی از وظائف مهم حکومت اسلامی سالم سازی فضای اجتماعی و دفاع از ارزشهای دینی است، چرا که فضای اجتماعی و سلامت آن از یکسو هویت اسلامی را در نگاه دیگران برجسته می نماید و از سوی دیگر زمینه رشد و پویائی فرهنگ و اخلاق را فراهم می سازد. از اینرو دو اصل «امر به معروف ونهی از منکر» در اسلام به عنوان یک فریضه بنیادین عنوان شده و قرآن کریم به صراحت وظیفه دولت را اجرائی کردن امر به معروف و نهی از منکر دانسته و می فرماید: «الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلواة و اتوالزکات و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر...» آنانکه اگر در زمین قدرت و حاکمیت دادیم نماز را بپادارند و زکات را به نیازمندان برسانند و به نیکی ها فرمان دهند و از منکرات جلوگیری کنند.

در این آیه کریمه به چهار وظیفه حکومت تصریح شده است:

1ـ اقامه نماز.

اقامه نماز فراتر از نماز خواندن شخص حاکم است. این یک وظیفه شخصی اوست که هر فرد مسلمان بدان مکلف است. وقتی قرآن از اقامه نماز به عنوان یک وظیفه حکومتی سخن می گوید، ترویج نماز و اشاعه

فرهنگ عبودیت را در گستره جامعه منظور نظر دارد. احیای این فریضه دینی از سوی حاکمیت به فراهم ساختن شرائط برگزاری نماز و ترویج آن در کشور اسلامی و مساجد و مدارس و دانشگاه ها و دوائر دولتی و اعلام اوقات نماز بوسیله اذان و دعوت به حضور در مصلّاها و نماز خانه ها و کمک به برگزاری هرچه با شکوه تر آن است و بدون تردید مراقبت اوقات نماز و تعطیل کارهای جاری اداره و بازار و شتافتن به نماز و متجلّی ساختن نیایش جمعی از مظاهر آن است.

برای یک کشور اسلامی بویژه کشوری مانند ایران زیبنده نیست که در اوقات نماز مردم به مشاغل دیگر پرداخته و چانه زنی بر سر مادیات آنان را از ذکر خدا و حضور در مساجد و معابد باز دارد و مع الأسف ما گرفتار چنین وضعی هستیم و ستاد اقامه نماز نیز با همه تأکید و اهتمامی که به امر نماز داشته و دارد نتوانسته تعطیلی بازار را در شهرهائی چون قم و تهران و مشهد واصفهان و سایر شهرهای بزرگ و کوچک یک رسم جاری کند و مؤمنان نیز توجه به این موضوع نداشته و دستورالعمل جدی از سوی دولت در این خصوص داده نشده که بنظر می رسد در این سهل انگاری باید تجدید نظر شود و تحولی در احیای این شعار بزرگ اسلامی پدید آید.

یکی از مظاهر تجلّی فرهنگ دینی همان حضور جمعی مسلمین در میعادگاه عبودیت است که در نماز جمعه بحمد اللّه اجرائی شد اما در روزهای دیگر بدان شکل جای آن خالی است. این برای ما زیبنده نیست که بازار ابوسفیان در مکه وقت نماز بسته باشد اما بازار تهران و قم و اصفهان و مشهد در کشور ما سرگرم کاسبی و خرید و فروش باشد! بیائیم برای این امر فکر اساسی کنیم و عزمی جدی بکار گیریم و هویت اسلامی را در نگاه جهانیان بهتر به نمایش بگذاریم. در این وظیفه دولت و ملّت همه مسؤولیت دارند تا چه اندازه به آن توجه کنند؟

جنبه بازدارندگی نماز

نماز علاوه بر آنکه فریضه دینی و تجلّی بندگی و تسلیم در برابر پروردگار و شعار باشکوه اسلام است در اصلاح جامعه و تهذیب نفوس تأثیر جدی واساسی دارد که قرآن کریم به بیان آن پرداخته است: «انّ الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر و لذکر اللّه اکبر» نماز از فحشاء و منکر باز می دارد اما ذکر خدا بالاتر و برتر است. نماز برای یاد خدا است و این یک توجه قلبی است که اگر نماز از آن تهی شد قالبی است بدون روح و لذا قرآن کریم فلسفه و هدف از برگزاری نماز را ذکر خدا و یاد معبود دانسته است.

«اقم الصلوة لذکری» بطور خلاصه همانگونه که در بعد تربیتی نماز تشریح شده این فریضه عمومی روح حاکم بر جامعه اسلامی را که همان خداباوری و خدامحوری و خداپرستی است، متجلّی می سازد که در پرتو آن فرد و جامعه تهذیب و تربیت می گردند.

حال چگونه می توان مسؤولیت حکومت اسلامی را در احیای امر نماز و اقامه و گسترش آن نادیده گرفت واز ابزارهای حکومتی در احیای فرهنگ نماز غفلت ورزید در حالی که قرآن آن را از وظائف حکومت اسلامی برشمرده و قصور و تقصیر از آن در پیشگاه خدا پاسخ دارد و مسؤولین کشوری باید در برابر آن پاسخگو باشند.

احیای این فریضه از مدارس ابتدائی گرفته تا فضای دانشگاه باید محور تعلیم و تربیت باشد چه در آموزش آن و چه در عمل به آن و برای آن امتیازی به دانش و دانشجویان داده شود چنانکه اگر در آموزش و فهم قرآن و سایر مسائل دینی و شعائر اسلامی این سیاست اتخاذ گردد جامعه در برابر هجوم فرهنگ بیگانه بیمه خواهد شد و فرهنگ زیربنای مستحکمی خواهد داشت.

همیشه این سؤال مطرح است که چرا فرهنگ ما طی سالهای بعد از انقلاب نتوانسته نقش خود را بطور کامل ایفا کند و فارغ التحصیلان ما آنگونه که باید با معارف اسلامی و شعائر دینی و فرهنگ قرآنی آشنائی ندارند؟ و نتیجه آن می شود که در سیمای بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان مشاهده می کنیم؟ شاید این نونهالان بی تقصیر باشند و قصور نهادهای فرهنگی یا بی توجهی پدران و مادران در اینجا نقش آفرین باشد که عوامل تبلیغاتی بیگانه و رسانه ها و ماهواره ها بر بحران افزوده است و حاکمیت باید برای جبران آن دست به یک انقلاب فرهنگی بزند و به نسل آینده بی توجه نباشد.

البته در این میان نباید از روح مذهبی و فرهنگ دینی در میان بسیاری از دانشجویان و دانش آموزان و برنامه های حج و عمره و زیارت و اعتکاف و مسابقات قرآنی غفلت ورزیم و تلاش دست اندرکاران را نادیده بگیریم که این سرمایه معنوی مایه امیدواری است و باید آن را تقویت کرد و توسعه داد و در ترویج فرهنگ و معارف اسلامی بیشتر سرمایه گذاری کرد. وزارتخانه هائی چون آموزش و پروش و علوم و تحقیقات و ارشاد اسلامی در صف اول این مسؤولیت قرار دارند که در این مجال پیش آمده برای حکومت اسلامی تضییع فرصت ها جز خسارت و ندامت ثمره ای

نخواهد داشت تفصیل بیشتر این بحث را به مجالی دیگر موکول می کنیم و به بیان بخش های دیگر آیه می پردازیم.

2ـ زکات از سرمایه های ملی

از دیگر وظائف حاکمیت که آیه کریمه فوق بدان پرداخته دادن زکات است حکومت اسلامی با در دست داشتن منابع اقتصادی و ثروتهای ملی و انفال عمومی باید در رساندن خدمات به آحاد ملت و مبارزه با فقر و محرومیت اهتمام ورزد از اینجا معلوم می شود که زکات دادن حکومت فراتر از دادن گندم و جو و دیگر کالاهائی است که در باب زکات بیان شده، چرا که این وظیفه هر فرد مسلمان واجد شرائطی است که از محصولات و تولیدات (کشاورزی و دامداری و طلا و نقره) سهمی برای نیازمندان طبق موازین فقهی اختصاص دهد. وقتی قرآن از دادن زکات به عنوان وظیفه دولت اسلامی سخن می گوید، قاعدتاً ناظر به منابع ملی و انفال و درآمدهای عمومی است که آحاد ملت در آن سهم دارند.

امروز سرمایه های ملی چون نفت و گاز یکی از بارزترین منابعی است که همه مردم باید از آن استفاده کنند و همانگونه که امروز گفته می شود مردم نفت را سرسفره های خود ببینند! منظور از سفره ها تنها سفره آب و نان نیست بلکه مسکن و بهداشت و درمان و مسائل رفاهی و معیشتی و مادی و معنوی مردم را شامل است. اما چگونه می توان به این آرمان رسید و این وعده های دولت را عملی کرد؟ آیا با این سیستم توزیع و فروش بنزین عدالت موعود قابل دسترسی است؟

امروزه بنزین از آب زلال ارزانتر است! بنزین را دولت از خارج هر لیتر پانصد تومان خریداری می کند و بدون هیچ ضابطه داده

می شود و دود آن به چشم اقشار محروم می رود...

بطور مثال: در تهران و شهرهای بزرگ خانواده های 4 ـ 5 نفره هستد که 4 تا 5 اتومبیل دارند. این خانواده ها که تعدادشان کم نیست هر ماه حداقل ششصد تا هشتصد لیتر بنزین مصرف می کنند و هر ماه 250 تا 350 هزار تومان یارانه می گیرند! یعنی دولت این مبلغ را از جیب مردم گرفته به جیب مصرف کنندگان پولدار و مرفه می ریزد! هنگامی عدالت اجرا می شود که معادل این مبلغ را به آن کشاورز روستائی و آن کارگر و معلم و پرستار و اقشار کم درآمد بدهد. سخن گفتن از عدالت آسان است اما عمل کردن به آن مشکل. دولت هنگامی در اجرای عدالت موفق است که افزون بر این، جلوی گرانی های نامعقول را بگیرد، زمین را از چنگال زمین خوارانی که با استفاده از قانون ظالمانه فروش یا مزایده روبه شهرکها و روستاها آورده و حق فرزندان روستائی را با خرید زمین و احتکار آن به عنوان تجارت می برند، بیرون بکشد، زمین خدا را به بندگان نیازمند خدا جهت کشاورزی و تهیه مسکن واگذار کند. خلاصه آنکه ادامه وضع موجود با شعارهای رئیس جمهور محترم همخوانی ندارد و باید برای آن چاره ای اندیشید که عدالت و خدمت در قالب شعار نماند.

3 ـ و 4ـ امر به معروف و نهی از منکر

اما بحث امر به معروف و نهی از منکر به عنوان وظیفه دولت اسلامی. مقصود از دولت، تنها قوه مجریه نیست بلکه همه ارکان نظام را از صدر و ذیل شامل می گردد. بیائیم به داوری بنشینیم حاکمیت چقدر در اقامه معروف و مخصوصاً نهی از منکر موفق بوده است!؟ آیا اینهمه منکرات آشکار و فساد ویرانگر که حجم پرونده هایش در دادسراها گواهی می دهد و نمودار آن در جامعه رنج می دهد، چه برخوردی شده است؟ کدامیک از احکام اسلام و حدود الهی در برابر اینهمه سرقت و مروجان فحشا و دلالان ناموس و عوامل قاچاق سوخت و مواد مخدر و تولیدی ها و فروشگاه های لباس های مبتذل و پوشش های خلاف شرع زنان خیابانی در ملأ عام برخورد شده است؟ صدها کتاب ضد اخلاق و ضد دین چاپ و منتشر می شود و در نمایشگاه کتاب زیر نظر مسؤولان به نمایش گذاشته می شود، به مقدسات توهین می شود و کسی جلوگیر نیست! ده ها فیلم سینمائی با لطائف هنری به ارزشهای اخلاقی و هنجارهای اجتماعی بی حرمتی می کنند و کسی مانع نیست.

دختران و زنان بازشت ترین هیأت و باکشف حجاب به خیابان ها و میادین و تفریحگاه ها و بعضی دانشگاه ها می آیند و در اماکن دولتی ظاهر می شوند و برخورد قانونی با آنان صورت نمی پذیرد و حتی همان اقدام نیروی انتظامی در تذکر و کنترل و نظارت بر خلاف انتظار مورد ایراد برخی دولتمردان قرار می گیرد که نتیجه آن گستاخ تر شدن این زنان مبتذل پوش بوده و مردم به ما می گویند پس این دولت اصولگرا که چشم امید به سوی آن بود در باب فرهنگ و لباس و کتاب و فیلم و سینما و غیره چه کرده است؟!

در دولت گذشته مردم شاهد تساهل و تسامح و چراغ سبز به هنجارشکنان بودند که این چراغ سبز هنوز روشن است و آقایان بی تفاوت از کنار آن می گذرند. اینها است که موجب سستی باورها و ناامیدی ها می شود و حاکمیت در همه شاخه هایش بویژه دولت نباید از کنار آن بی تفاوت بگذرد.

امید مردم این بود که با هماهنگی که میان سه قوه وجود دارد بهتر عمل شود، تحوّل و انقلابی در فرهنگ و عملکرد بوجود آید که متأسفانه اثری از آن دیده نمی شود و این خطرناک است. راستی ما چه پاسخی در برابر تضییع امر به معروف و نهی از منکر داریم؟! امروزه مجموعه قدرت در اختیار اصولگرایان است هرچند در بدنه نظام و مدیریت های میانی موارد نامطلوبی احتمالاً وجود داشته باشد با این حال قانون الهی و مصوبات مجلس های گذشته و حال در برخورد با هنجار شکنی ها به اجرا در نمی آید. نتیجه این می شود که ملاحظه می کنیم، شیوع مواد مخدر، کشف حجاب و تظاهر به فسق، شیوع رشوه در دستگاه های قضائی و اداری و خودسری متخلّفان در حقوق ملی و گرانی و گرانفروشی و افزایش های بی رویه تعرفه ها بوسیله برخی از ارکان دولت و زیرمیزی حتی در بخش درمان و دارو و زمین خواری و رانت و غیره...

پس آن شعارهائی که می گفت: مفسدان اقتصادی را افشا می کنیم، تیغ عدالت فاصله های ساختگی را بر می دارد، ارزشهای دینی به جامعه برمی گردد، چه شد؟!

بنظر اینجانب دولتمردان ما از مردم عقب افتاده اند و باید خود را به قافله ملت برسانند، این مردم که با تمام وجود نسبت به مسؤولان در هر شهر و روستا ابراز احساسات می کنند و با اجتماعات میلیونی به آنان خوش آمد می گویند از آنها انتظاراتی دارند که اگر برآورده نشود و وعده ها در قالب الفاظ بماند عواقب نامطلوبی خواهد داشت. ابراز علاقه این ملت به مسؤولان همراه با انتظارات است، انتظارات در مسائل مادی و معنوی و فرهنگی و بهداشت و مسکن و اشتغال و اصلاح فرهنگ اجتماعی و تحقق به آرمانهائی که به پای آن عزیزان و فرزندانشان را قربانی کردند. آقایان مسؤولین! زمان بسیار حساس و وقت تنگ و زمان به سرعت می گذرد. جای درنگ نیست، بیائید همه دست در دست یکدیگر نهاده و با جبران کاستی ها و تقصیرها دَینِ خود را به ملت ادا کنیم با تمام توان به یاری اسلام بشتابیم، ناهنجاریهائی که با سکوت ما رشد کرد و مفاسدی که زیرنگاه بعض مسؤولین نظام و سکوت آنها گسترش یافت با امر و نهی و قانون و اجرا و اقامه حدود الهی از میان برداریم که اینست وظیفه مقرر قرآنی و قانونی و پیروی از سنت پیامبر اعظم صلی اللّه علیه و آله وسلّم.

[لرد سیاه]

من یه توصیه دارم
متن هاتون خیلی طولانی هست من فقط نصف متن های شمارو می خونم 
جوونا حوصله ندارن

[ابراهیم هادی]

جوونا این متن ها رو هم مثل کتاب درسی تون بدونید ضررنداره