بازی آنلاین
آپلود عکس
من شونزده سالم بود و بابک بیست سال ... علاقه روزای بچگی هنوز دست نخوره کنج خونه ی دلمون بود و هر روز بیشتر میشد !
همیشه تو رویاهام می دیدم که منو بابک به هم رسیدیم ...که باهم خوشبختیم .....
یه غروب پاییزی بود کنار پنجره اتاقم نشسته بودم و داشتم گریه میکردم ... آخه دلم گرفته بود ...
دیدم بابک هم کنار پنجره نشسته داره نگام میکنه ... تندی اشکامو پاک کردم روی یه کاغذ خیلی بزرگ واسم نوشت ...
چرا داری گریه میکنی ؟ براش نوشتم اخه ناراحتم !
گفت واسه چی ؟ گفتم نمیدونم ...
داشت جوابمو میداد که مامانم در اتاقو باز کرد سری پرده رو کشیدم و نشون دادم مثلا دارم درس میخونم .
مامانم که رفت دوباره رفتم کنار پنجره دیدم بابک نیست به جاش یه کاغذ زده بود به پنجره که روش نوشته بود ...
به خدا دوست دارم شیمای من !
هر روز بیشتر عاشقش میشدم ! وقتی به چشمای درشت و عسلی رنگش نگاه میکردم انگار جادوم میکرد ...
وقتی دوستم مهتاب فهمید خیلی تعجب کردو بهم گفت شیما تو واقعا عاشق شدی ؟
اخه من اصلا اهل این چیزا نبودم و سرم همیشه تو کار خودم بود ولی این دفعه....
روزوشبم شده بود بابک ... تو تموم لحظه هام به یادش بودم ... باهم بیرون میرفتیم .... سینما...پارک.....آخ که چه روزای قشنگی بودن !
تا اینکه ... یه روز بعد از ظهر که از مدرسه می اومدم خونه وقتی پامو گذاشتم داخل مامانم یه سیلی محکم بهم زد ...
افتادم روی مبل و دستمو گذاشتم رو صورتم! خیلی شوکه شده بودمو نمی دونستم چی باید بگم ... به هر زحمتی بود گفتم : مامان چی شده ...؟
مامانم دستمو گرفت و برد تو اتاقم داشتم از ترس سکته میکردم ...
مامانم تموم نامه های بابک و عکسامونو و هر چی که بهم کادو داده بود و دیده بود ...
دیگه نمی تونستم هیچی رو انکار کنم مامانم با عصبانیت سرم داد میزدو منم سرم و انداخته بودم پایین و اروم گریه میکردم ...
فردای اون روز مامانم اتاقمو عوض کرد ... دیگه حق بیرون رفتن از خونه رو نداشتم ....هیچ جوری نمی تونستم بابکو ببینم !
حتی مامانم خودش منو میرسوند مدرسه و خودش بد از اینکه شیفت بیمارستانش تموم میشد می اومد دنبالم زندگیم جهنم شده بود ...
دیگه حوصله هیچ چیزو هیچ کس و نداشتم و اصلا نمی تونستم درس بخونم خودمو تو اتاق حبس میکردم و همش گریه میکردم ...
از طریق مهتاب یه نامه فرستادم به بابک و گفتم باید فراموشم کنه ... با اینکه حرف دلم نبود اما ...
یه روز که رفتم مدرسه اصلا حال خوبی نداشتم ... سر جلسه امتحان بوديم ...
ناظم بالاي سر من بود من يهو ياد بابک افتادم و يه استرسي كه توي خودم بوجود اومد داشت منو ميكشت ...
داشتم خفه مي شدم ... نفسم بالا نميومد...
داشتم مي مردم ... يک حالت بديه ... زنده اي ولي زنده نيستي ... دو رو برتو مي بيني ... احساس مي کني نفست گير کرده و بايد کمکش کني تا بيرون بياد ...
اورژانس تهران اومد و بهم آرام بخش زدن و بردنم بيماريستان ... خوشحال بودم که دارم از حال مي رم ...
رو ملافه هاي کثافت بيمارستان دراز کشيده بودم ... آرامش مرگ ... ولي دوست داشتم تا ابد اونجا بمونم ...
باحالت خوش آرامبخش همش به بابک فكرميكردم .به اتفاقايي كه بينمون افتاده بود.
دوست داشتم قبل اينكه دوباره تو بغلش برم مثل همون اولين بار ((چه لحظه ي زيبايي بود خدااااااا.... ))
ساعت 9 شب سرو کله پدرم نه چندان سراسيمه پيدا شد ... ناظممون که تا اون موقع داشت براي همه خط و نشون مي کشيد با ديدن پدرم جيکش در نيومد...
دکتر هم اومد..يک پسر جوون بود به پدرم گفت : دخترتون خيلي اعصابش ناراحته !
صداي داد پدرم ميومد..تو جوجه به من ميگي دخترم چشه؟ اين حساسيته! معلوم نيست مدرکتو از کدوم دهاتي گرفتي ؟
بالاي سرش مي گي عصبيه؟ خوبه انقلاب شد شما يک کلمه اعصاب ياد گرفتين..مگه دختر من دختر معموليه عصبي بشه!!
داشتم دوباره بهم مي ريختم..دوباره..چنگ انداختم روسينه ام ... ناظممون ترسيد .
پدرم هراسون اومد تو بغلم کرد ...عزيزم من اينجام نترس ..اکيسژنو با حالت عصبي زدم کنار .. نمي دونم چند سال بود تو بغل پدرم نرفته بودم ..شايد چندين هزار سال ...
بدنش گرم بود ... گرم شايد اگه يکبار نشونم داد که برام اهميت قائله همون بار بود ... شايدم بيشتر که من نديدم.
ولي نمردم ... مثل هميشه تصميمات بعدي بدون سوال از من گرفته شد ...
پدرم تشخيص داده بود محيط دبيرستان برام آزار دهنده است و تازه به اين نتيجه رسيده بود که چرا اصلا برادرام اصرار به تعويض مدرسه داشتن ؟
چون آخر سال بود بايد بود مدرسه نرم ! و متفرقه امتحان بدم ... مشکلات تحصيلي هم با معلمهاي خصوصي صدرصد بهتر حل مي شد ...
فقط مي موند تنها موندن من ... که اونهم با ورود پري خانم به زندگي من از لحاظ اونا حل شد ...
پريچهر خانم خونش توي يه قسمت از دره دهات هاي تهران بود ...
پریچهر خانوم :
53 ساله..چاق ..تو خونه چادر گل دار سرش مي کرد که بو ياس مي داد..موهاي خاکستريش بافته از زير روسريش پيدا بود..چادرشم معمولا دور کمرش بود..باورم نمي شد که آدمهاي اين شکلي غير از فيلمها هنوزم باشن..
اوايل وجود پري خانم مزاحمت بود..صبح از خواب پا مي شدم بالاي سرم نماز مي خوند! خيلي دوست داشت منو به راه راست هدايت کنه ! زير بالشم..دعا پيدا مي کردم..بدتر از همه اينکه با بدبختي سيگار مي کشيدم..راحله که بعضي وقتا ميومد پيشم ..درو قفل مي کرديم..از راحله بدش ميومد ولي نتونسته بود خانواده را راضي کنه كه راحله نياد ديدنم !!! بالاخره يک بار ديگه خسته شدم..خيلي خونسرد نشستم و سيگار کشيدم..چه حرصي مي خورد
مي گفت براي دختر زشته!!! بي شخصيتي مياره..گناه داره..و بعد هم تهديد که به آقاي دکتر (( پدر بنده )) مي گم ...
منم خنديدم و گفتم: منم مي گم تو خونمون جنبل و جادو مي کني و دعا زير متکام مي ذاري..از اونوقت ديگه شد عيسي به دين خود و موسي به دين خود..کاري بهم نداشت..
اونقدر که کتاب خونده بودم خسته شده بودم.. روزمرگي و روزمرگي..پايان نا پذيري.
از خدا ميخواستم فقط يه بار ديگه بابک رو ببينم تا بتونم حرفامو قبل از مردنم بهش بگم.همون حرفايي كه براي آخرين بار ميخواست از زبونم بشنوه.همون حرفايي كه توي حال وهواي ديگه بوديم ميخواستم بگم ولي نگفتم...اي كاش ميشد دوباره ببينمش و بهش همه ي حرفاي دلم رو ميگفتم ....اي كـــــــاااااااااااش....
کاش میتونستم بگم هنوزم عاشقشم نه اینکه پیغام بدم دوستش ندارم.....
دلم داشت میترکید...
گوشه گیر شده بودم و داشتم از بین میرفتم
ديگه سيگار؛ مشروب و حتي فکر درباره گذشته ها؛ حرفاي بي محتوا و دخترونه..نه هيچكدومش فايده اي نداشت
یه روز صبح از خواب بیدارم کردو گفت باید بریم خونه ی خاله فریبا!
با غرلند از جام بلند شدم و رفتم یه ابی به دست و صورتم زدم و خیلی بیحال حاضر شدم .
بعد از مدتها چشمم بتویه اینه به خودم افتاده بودم !
هنوز هم خوشگل بودم اما...از چهره م غم میبارید!
گردنبندی که بابک بهم داده بود و لمس کردم و با صدای مامانم که هی میگفت دیر شد دیر شد شیفت دارم به خودم اومدم !
مامانم داشت حاضر میشد.سوئچ ماشینشو گرفتمو خواستم تا اماده شدنش ماشینو از حیاط ببرم بیرون...
تویه ماشین نشسته بودم و به پنجره اتاقی نگاه میکردم که مدتها بسته بود...اشک تو چشمام حلقه زد که از تویه اینه دیدمش..
سرکوچه ایستاده بود و داشت نگام میکرد.. یادمه بارون شدیدی میبارید و سرتا پاش خیس بود .. خیره شدم بهش.. روش و برگردوندو رفت.. قلبم ترک خورد.. اخه چرااااااا ؟؟
تو تختم خوابیده بودمو فکرمیکردم !به روزای قشنگی که با بابک داشتیم....اغوشش....بوسه هاش....
اخ چه قدر زود گذشتن !
از وقتی راحله بهم گفته بود بابک پیغام داده ازم متنفره دیگه بدتر شده بودم .نمی دونم کدوم احمقی گفته من یه شب و با یه پسر دیگه بوده ام که بابک عشقو از یادش برد و یه تنفر از من تو قلبش ریشه زد!اخه من که هنوز وفادارش بودم.....
چرا باید این حرفارو باور میکرد؟چرا با دیدنم راشو کج میکرد....
4سال از ماجرا و اتفاقي كه بين منو رامين اتفاق افتاده بود ميگذشت.تا اينكه يه روز......
!!!!!! خبر خوب ؛ خبر خوب!!! برادر کوچکم پرواز کنان کارت بدست اومد پيشم و ذوق ميكرد ..هي عروسي پلو خوري..
…از کي تا حالا مهموني و مفت خوري تو خانواده ما خبر جديد و قابل بحثي بود؟ با آواز خوندناي مصنوعي اش کم کم داشتم متوجه مي شدم که حتما نقشه اي داره..بي اختيار گفتم : نه!
گفت: من که هنوز هيچي نگفتم دختر نطفه اتو با نه بستن؟
گفتم: چيه باز خانمتون وقت همراهيتونو ندارن..شرمنده..آبجي کوچيکتون مريضن!!!
منو بغل کرد..خودشو لوس کرد..چند وقته با ما نبودي خره؟ کلمو بوسيد..حالا ما که به خوش تيپي بعضيا نيستيم))!!! بعضيا کي بودن خودش مي دونست )) ولي حالا با دو تا سيبيل بياي عروسي بده..کلي مي خنديم
خنده ام گرفت..آخه هيچکدوم تا يادم ميومد سبيل نداشتن!!! ادامه داد..اه اه دختر کله ات بو گند سيگار مي ده..چقدر پول اين باباي بيچارتو دود مي کني؟
خجالت نمیکشی؟من داداشتم از من خجالت بکش!
شیما یه نگاه به خودت کن
پاشدم..داشتم مي رفتم حموم !!! ته دلم بي خودي مي لرزيد..پاهام مي لرزيد..گفتم: خوب بابا قر نده! ميام..عروسي کي هست حالا..
گفت :نمي شناسي..همساين..هم دانشگاهي خان داداشت..کارتو داد دستم..بعد از رزج زدن شعرهاي آبگوشتي کارت..باورم نمي شد.
حتما يک فاميل ديگه است..نه فاميل بابک بود..بدنم داغ شد..خشک شده بودم..برادرم کنجکاو شده بود..دنبال بهانه مي گشتم..در ضمن نمي خواستم شک کنه..شروع کردم با صداي لرزون شعرا رو مسخره خوندن..
کلمات کارت زير ذره بين اشک محدب و مقعر مي شدن..بالاخره از سر بازش کردم..رفتم زير دوش.. اشکاي شور قاطي شيريني آب تهران مي شد..داغيش صورتمو مي سوزوند..و اين حقيقت که بايد عروسيش هم برم..تو قلبم سوزن مي زد.
. اين شعر مسخره سعدي تو کله ام بدون توقف تکرار مي شد.
.اي کاروان آهسته ران کارام جانم مي رود.. ..آن دل که با خود داشتم با دل ستانم مي رود..
تا آخر اون هفته دنبال هزار تا بهانه گشتم تا عروسي نرم..ولي هر دفعه بدتر بود..هر دفعه بيشتر تظاهر به مريضي مي کردم مهموني لازم تر مي شدم..چون براي روحيه ام خوب بود..
برادر بزرگم گفت: حالا اين روح سرگردانو با خودمون نبريم نمي شه؟ کوچيکه خنديد..مياد چهار تا پسر خوش تيپ مي بينه روحش سر جاش مياد..
حالم اصلا خوب نبود..مي ترسيدم..حالم تو عروسي بهم بخوره..مي ترسيدم..بفهمه ضعف دارم..بفهمه عاشقم..چطور تو روي عروس نگاه کنم.چطور تحمل كنم دست عروس رو تو دس مردي ببينم كه هنوزم براش جون ميدم و ميميرم براش و عاشقشم....خدا کنه زشت باشه..خدا کنه..از اونا باشه..آخ دلم خنک مي شه..
لباسم ساده بود (( روز بعد تيکه تيکه اش کردم و راهي سطل شد )) ولي آرايش غليظم رو صورت يخ کرده ام ماسيده بود.
مثل هميشه دير رفتيم و خوشبختانه ته سالن جا گيرم اومد..و خوشبختانه برادرام مقيد رسم سلام و عليک با عروس و داماد نبودن..عروس و داماد مي رقصيدن..خنده ها شلوغي ها..صداي شيطوني بچه ها و صداي مزخرف خواننده براي من مثل موسيقي خسته کننده متن يک فيلم غمناک مي موند..
برام همه ثابت بودن وعروس و داماد متحرک..جماعت محو مي شدن و عروس پررنگ..رامين پررنگ تر..نمي فهميدم خوشحاله يا نه! نمي دونستم دوست دارم ناراحت باشه يا خوشحال!!!شايد اگه تکليفم با خودم روشن بود خيلي چيزا حل مي شد..برادر بزرگم با ديدن يک دختر خانم خوشکل نا پديد شد..برادر کوچيکه هم مشغول خوردن و مسخره بازي..دلم مي خواست بهش بگم خفه شه!!! دلم مي خواست وارد يک اتاق تاريک بشم به خودم گلايه کنم..شايدم نه! سرمو بذارم رو شونه خداي خودم..و تا ابد اشک بريزم و اونم دلداري مي داد..
عروسو داماد بين مهمونا مي چرخيدن صداي دل بدبخت من بلند و بلند تر مي شد..قلبم داشت از دهنم بيرون مي زد..باخودم ميگفتم اي خــــــداااااا آخه چـــــرااااا؟؟؟؟؟امشب مردي رو كه دوستش دارم توي لباس دامادي ميبينم ولي عروس بجاي اينكه من باشم يه كس ديگه هست....چـــــــراااااا؟؟؟؟؟..مادر بابک از کنارمون گذشت..برادرم سلام کرد..مادر بابک با ديدن من سلام تو دهنش ماسيد..مظلوم سلام کردم..جواب نشنيدم..تو کله ام پتک مي کوبيدن..شايد صداي دلم بود که از کله ام ميومد؟
چيزي که نبايد بود مي شد..عروسو داماد کنار ما بودن..بابک عين کوه يخ به سلامم جواب داد...واااااي چقدر خوشگل شده بود تو اين لباس!!!!..خانومش..مهربون وآروم دستمو گرفت..نـــــــه اشکهاي من وقتش نيت كه الان مثل بارون ببارن.. نبايد بيان..عروس خوشکله؟ مهربونه! اگه عاشقي بايد خوشحال باشي..من قوي ام..هميشه بودم..حالا بيشتر..لبخند زدم..احمقانه..بچه گانه..ماسک دلقک..بالاخره لبخند بود..بابک که اونم نزده بود..بايد بود براي بابک خوشحال باشم که خانومش مهربونه خانمه..خوب نمي تونستم خوشحال باشم..يعني من خودخواهم؟ يعني پست بودم؟ يعني حسود بودم؟ به بهانه اي کليد و گرفتم..مي خواستم تو ماشين گريه کنم..ازخدا ميخواستم همون جا بميرم
..مادر بابک تو حياط بود..عصبي قدم مي زد..با ديدنم جلو اومد..آرنجمو محکم گرفت..محکم فشار مي داد..دردم گرفته بود
..گفت: زندگيشو خراب کردي..حالا هم مي خواي عروسي اشو خراب کني..انکار جريان بي فايده بود با صداقت گفتم: باور کنيد نمي خواستم بيام ولي..نگذاشت حرفمو بزنم
گفت: الانم مي ري خونه..روپوشتو ميارم..بابک مي رسونتت..سوئيچ ماشينو دادم بهش..لطفا بدين برادرم..کليدو از دستم کشيد..اون شب حالم بهم خورد..از خدا خواسته بودم كه دوباره بابک رو ببينم ولي نه توي جشن عروسيش و با يه زن ديگه..آخه خدا چرا مجازاتم اينقدر سنگينه.......
دوست نداشتم ديگه از خونه برم بيرون..خونه بابک اينا ديگه مدتها بود نقطه اميد و آرامش من نبود ولي حالا به نقطه دردناک و شکنجه گاه تبديل شده بود
ديگه مي خواستم با خودم کنار بيام..سرنوشت هر کي يکجوره..منم مقصر داستان خودم بودم..شايد اگه بعدش بهش زنگ مي زدم اينجوري نمي شد..شايد اگه توضيح مي دادم..شايد اگه اونروز در مقابل مامانم مقاومت مي کردم..شايد و شايد و شايدهائي که هر روز به تعدادشون اضافه هم مي شد
چند روز از عروسی گذشت .
راحله برام پیغام اورد که بابک میخواد ببینتم.گفت بیا خونه ی ما -مامانم اینا رفتن شمال !به بابک میگیم بیاد اونجا.غرورم نمیذاشت اما قبول کردم.
.. تا اينکه زنگ در خونه به صدا دراومد..
درو باز کردم..بابک بود..پاهام از هيجان مي لرزيد..حالم بد شده بود..ولي بايد مقاوم باشم..انگار که برام هيچوقت جز يک همسايه نبوده!!!
رسمي عين يک غريبه سلام و عليک کردم و گفتم تنهام و حال خانمشو پرسيدم..خيلي جدي گفت: بتو هيچ ربطي كه نداره حالش چطوره!!!! بدون تعارف تقريبا هلم داد و اومد تو خونه..بغلم کرد و زد زير گريه!!! منم از گريه اون زدم زير گريه..به خاطر خودم گريه مي کردم؟ اشکهاي تنهايمو قسمت مي کردم..
...عشق اينه ؟؟ اگه اينه خدايا نمي خوام عاشق باشم..اگه هم اين نيست خدايا منو فارغ از هر چي هست کن..خدايا..منو مي روني از خودت..خدايا من از تو جز آغوشت چي خواستم..خدايا..
… داغ بودم....تب دار بود..اشکهامون با هم قاطي شده بود..صورتامونو مي سوزوند..قلبمونو لطيف مي کرد..بدون هيچ توضيحي اشک مي ريختيم..اون چرا اشک مي ريخت؟؟..اون که از دست نداده بود..به دست آورده بود..داشتم آب مي شدم..داشت آب مي شد..شايد با هم حل مي شديم و اون وقت يکي مي شديم..درد..درد حماقت بود..درد عشق که اينقدر ازش مي گن؟درد تنهائي..عادت...
گفت: چرا با من بازي کردي؟ چرا عروسي امو عزا کردي..داشتم فراموش مي کردم..مي خواستم فراموش کنم..تو که منو نمي خواستي پس چرا ..چرا لعنتي چرا؟؟
بجاي اينکه از خودم دفاع کنم شروع به التماس کردم..عشقم..عزيزم..اشک نريز خوب نيست..غلط کردم..به خدا مخصوصا اينکارو نکردم..بخدا اتفاقي بود..ديدي که وسطش رفتم..رامينم..بسه تو رو به خدا بسه..
گفت :-همه چيو ازم گرفتي..روحمو..قلبمو..زندگيمو..عروسيمو..
- بس کن بابکم..خانمت چشم به عشقته ....عشقتو به پاي اون بريز ..اون زندگيته.. چرت مي گفتم...((خب منم عاشقش بودم))....اشک مي ريخت..اشک مي ريختم
صورت خيسمو غرق بوسه مي کرد..بي حال تو بغلش بودم..منم چشماي خيسشو مي بوسيدم..
به همون خدا که عاشق بود و من هم همينطور!!
تو چارچوب در منو کشوند و چسبوند به ديوار....منو بوسيد اونقدر تند و تند با عجله..معلوم نبود چشمامو مي بوسه؛ صورتمو؛ و.....
!!! من هق هق مي کردم و اون خدا خدا…
گفت: دلم برات تنگ شده بود دختر..نگفتي بابکو دق مرگ مي کني؟
و من فقط هق هق مي کردم..سرمو گذاشتم رو شونش..نوازشم مي کرد..عزيزم..قربونت برم..آروم تر شده بود..تمام انرژيم گرفته شده بود..عين حالتهاي بعد از مريضي.
یاد زنش افتادم...نگاهش...زیباییش
خودمو کشيدم تا از زيرش بلند شم.
گفتم:-.بابک داری چیکار میکنی خانمت..بابک......
گفت: مي دونه! همه چيو مي دونه..نمي تونستم تحملش کنم..بهش گفتم..خودش گفت بيام پيشت..گفت: اگه هنوز دوستم داشته باشي بريم و طلاق بگيريم..بعد من بيامو..
..تو سرم پتک مي کوبيدن..من چقدر خودخواهم و روح اون چقدر بلند..خاک بر سرمن..که اسم زن رومه!!!گفتم يعني چي؟
گفت: يعني حال و روز منو فهميد..
...گفتم: بابک..میدونم اینا دروغه تا منو خام کنی خجالت بکش..پاشو..برو..چشماي يک عاشق چشم به راهته..گفت: من عاشقتم دختر..عشق برام اينجا است..
خونسرد واز قصد براي اينكه بتونم از خودم برونمش با لبخند گفتم: احمق من عروس هزار نفرم..مگه بیتا اینو نگفته بود؟فکر کردي با تو مي مونم؟ خودت مي دوني كه... ((با اينكه تصميم نداشتم بعد اون باهيشكي بمونم))...و زدم زير خنده...(( خنده اي از روي غصه ))))خنده اي كه به ظاهر خنده بود ولي داشت تموم وجدمو از بين ميبرد ))
. يکي محکم خوابوند تو گوشم..از گوشه لبم خون دلم زد بيرون..باز هم خنديدم...خنده اي كه بتونم كاري كنم فراموشم كنه....
.گفتم:-.فکر کردي..من عاشقتم..بس که احمقي!!!
-مثل یه دلشکسته نگام میکرد
منم رفتم تو یه اتاق دیگه اومد دنبالم و گفت تو یه لجنی شیما!گفتم از تویه کثافت بهترم گورتو گم کن!
دلم پر بود.......خیلی پر!داشتم میمیردم.
راحله کنارم نشسته بود و جیک نمیزد.
بابک رفت!انگار مردم...................
سرمو گذاشتم رو شونه راحله و زار زدم...
به خاطر عشقم...واسه خودم.....واسه قلب داغونم!
دوماه از این ماجرا گذاشت!یه روز بابک و دیدم رو نیمکت پارک نشسته و داره سیگار میکشه...
جزوهام از دستم افتاد!یهو پاهام سست شد!خم شدم و جزوه امو ورداشتم !اینجا همون پارکی بود که تو بچگی باهم بازی میکردیم....
چه زود همه چی تموم شد.
دلم میخواست برم اما نمی تونستم.
رفتم پشت یکی از درختها و شماره شو گرفتم .خطمو عوض کرده بودمو و میدونستم نمیفهمه !
- الو........
صداش غم داشت !
بغضم گرفت....
صدای نفسهامو شنید!فهمید دارم گریه میکنم
- شیمای من......شیما خودتی!
قطع کردم و رفتم سمتش.وقتی حضورمو احساس کرد برگشت سمتم .داشتم گریه میکردم ...
هیچ نمگیف...اشاره کرد بشینم ... نشستم ... میخواستم بگم... بگم که حرف دلم نبوده ... بگم من بهش وفادار موندم... بگم هنوز دوست دارم.
حرفامو گوش میداد و دم نمیزد ... گریه میکردمو میگفتم ... انگار داشتم خالی میشدم ... به چشمام نگاه کرد.با همون چشمای براق عسلی!
اونم به چشمای زاغم خیره بود.گفتم چرا اینجوری نگام میکنی گفت تو چشمای تو خودمو یه جور دیگه میبینم !
گفتم دیگه باید برم ... حتما نسترن(زنش) منتظرته!
گفت نیست.گفتم منظورت چیه ؟گفت جدا شدیم ...
خشکم زد .پرسیدم چرا ؟
گفت دلش بند یکی دیگه بود.ماهمو دوست نداشتیم.
سرمو انداختم پایین...
باید خوشحال میبودم یا ناراحت؟
- شیما......
نگاش کردم.انگار خواب میدیدم.صدای جیغ و خنده های بچه هایی که تو پارک بودن منو میبرد به بچگی خودمون !وقتی اون پسره منو کوبید زمینو پیشونیم شکست و بابک منو برد خونه......
- دوستت دارم شیما ... بخدا میخوامت.
پا شدم برم.....
گفت شب زنگ میزنم....
لبخندی زدمو گفتم.....باشه منتظرتم!
روزها تند تند هاشور میخوردند ... انگار معجزه شده بود ....
بابک به من برگشت! شاد بودم...میخندیدم......
دیگه اتاقمو بوی گند سیگار نمیگرفت....دوستام داداشم اجیم مامانم بابام و همه شاد بودن که منو اینجوری میدین...میدونستن از عشق بابکه ... میدونستن بی اون میمیرم...
به مامانم گفتم میخوامش.....گفتم اگه بابک نباشه دیووونه میشم.
اولش عصبی شد
گفت اگه فامیل بفهمن دختر دکتر فریدمهر شده زن یه مردی که زنشو طلاق داده چی میگن؟گفت زشته.....گفت تو بهترین ها در انتظارتن
گفتم بهترینا رو نمیخوام...
گفتم واسم این از همه بهتره!گفتم تو میخوای دخترتو به خاطر دهن بی صاحب فامیل بکشی !
شبش مامانم با بابام حرف زد!
بابام تا چند روز اخم کرده بود و حرف نمیزد !انگار با مامان سر این موضوع بحثشون شده بود !
تا یه شب که مامانم رفت واسش چای بیاره منو صدا کرد و گفت شما تو برام بیار خودتم بیا تو اتاق کارم باهات کار دارم !!!
شروع کردم به لرزیدن.
سینی چای رو برداشتم رفتم اتاقش.نشستم رو صندلی و سرمو انداختم پایین!
- شیما....نگام کن بابا!
اروم سرمو بالا گرفتم !
- جانم بابا!
- شیما جان...دخترکم....عزیز بابا اخه چرا اینجوری میکنی ؟
گفتم:چه جور ؟
بابام چنگی به موهاش زد و درحالی که سعی میکرد به اعصابش مسلط باشه شروع کرد به حرف زدن.....
داشتم بابامو نگاه میکردمو به حرفاش گوش میدادم
اخه شیما ی من!دخترم !تو الان جوونی خامی نمیفهمی داری چی میگی فردا پشیمون میشی.تو خوشگلی خانومی مهربونی واسه تو فرد مناسب زیاده چرا دست گذاشتی رو مردی که یه بار ازدواج کرده؟
گفتم مگه اینکه یه بار ازدواج کرده جرمه؟مگه گناه کرده ؟
گفت یعنی اون از خونواده ت مهمتره؟
با من من گفتم نه ولی.....
سرمو پایین انداختم و اروم و شمرده گفتم....
- من...بی اون میمیرم بابا!
باورم نمیشد اینو گفتم......جرات نداشتم تو چشمای پدرم نگاه کنم .نمی دونم چه قد گذشت.نیم ساعت یه ساعت .
صدای بابام پیچید تو گوشم
- باشه.........فقط یادت باشه خودت خواستی.
سعی کردم حرفشو مرور کنم !وای خداجون!باورم نمیش!
سرمو بلند کردم و پریدم بغل بابام.بوسیدمش!گفتم عاشقتم بابایی.....گریه م گرفته بود .
بابام لبخند زد.
با خوشحالی از خونه زدم بیرون....
فقط میدویدم که سریعتر برسم پیشه بابک.اخه ساعت 5قرار داشتیم......
نمی دونستم این خبر خوبو چه جور بهش بدم....
وای خدا.....
چه احساس قشنگی داشتم.
وقتی بابک اینو شنید خشکش زد....
لبخندش محو شد...انگار غمش گرفت.
- بابک.....خوشحال نشدی؟
غم زده نگام کرد و یهو با خوشحالی نگام کرد و محکم بغلم کرد و گفت معلومه دیووووونه دوستت دارم... باورم نمیشه !
هر دومون میخندیدیم....
از عشق از شادی..........................
اون روز همش خوش گذروندیم.....
رفتیم پارک....رستوران....سینما.
تقریبا 11 شب بود.
- باید برم خونه بابک !نمی خوام بابامو پشیمون کنم .
- نخیر عشقم !
گفتم :چی میگی باید برم.....فردا میبینمت.
گفت:مگه عاشق موتو ر سواری نیستی ؟تو این بارون خیلی کیف میده ها!
نتونستم نه بگم...گفتم باشه .
باروون میباربد و کاملا خیس بودیم...محکم بغلش کرده بودمو جیغ میکشیدم...خیابون لغزنده بود...داد میزد...میگفت دوستت دارم...
داشت از شهر خاج میشد....تو حال خودم نبودم که ببینم کجا داره میره...انگار مث یه پرنده داشتیم پروار میکردیم.....
یه نور روشن.....
یه سیاهی........................
یه صدای وحشتناک.....................................
یه درد عمیق................................................................................
صداها به صورت بلند تو سرم میپیچیدن.....
درد دارم......
بابک.................................
اخ پاهام....
- داره به هوش میاد!
چند نفر با لباس سفید دارن سعی میکنن وضعیتمو کنترل کنن.
بهم اکسیزن وصله....
- بابک......................................
مثل یه رویای سپید بود.....
دکترا پرستارا پس بابکم کجاست؟
داد میزنم ولم کنین....درد دارم.....................ولم کن!
بابک.....................................
دوباره بیهوش میشم.........
دوباره همه چی محو میشه....
دارن خاک میریزن.. رو جنازه ای که جسم عشق ابدیه منه...
بابکم رفت..پر کشید ...نشد عروسش بشم... نشد ...
نمی تونم گریه کنم...نمی تونم هیچی بگم........
فقط تو خودم زجه میکشم به خاطر لحظه های زیبایی که چه زود تموم شد!
ای کاش اونشب باها ش نمیرفتم......
ای کاش خدا کمی صبر میکرد
وهزاران هزار تا اي كاش و اي كاش و اي كاش و ای کاش ها ...
حالا بعد اون تصمیم ازدواج ندارم و میخوام برا همیشه با رویاهای بین منو اون تنها باشم...
هرشب به امید اینکه توی خواب باهاش باشم سرمو روی بالش میذارم.
سر انجام ..........
منم ديگه حالا يه تغييري كردم..ميدونين چيه ؟؟؟اون اينه كه من عشقم رو تو قلبم نگه ميدارم نه كنارم.و به اين اميد زنده ميمونم...
همیشه تو رویاهام می دیدم که منو بابک به هم رسیدیم ...که باهم خوشبختیم .....
یه غروب پاییزی بود کنار پنجره اتاقم نشسته بودم و داشتم گریه میکردم ... آخه دلم گرفته بود ...
دیدم بابک هم کنار پنجره نشسته داره نگام میکنه ... تندی اشکامو پاک کردم روی یه کاغذ خیلی بزرگ واسم نوشت ...
چرا داری گریه میکنی ؟ براش نوشتم اخه ناراحتم !
گفت واسه چی ؟ گفتم نمیدونم ...
داشت جوابمو میداد که مامانم در اتاقو باز کرد سری پرده رو کشیدم و نشون دادم مثلا دارم درس میخونم .
مامانم که رفت دوباره رفتم کنار پنجره دیدم بابک نیست به جاش یه کاغذ زده بود به پنجره که روش نوشته بود ...
به خدا دوست دارم شیمای من !
هر روز بیشتر عاشقش میشدم ! وقتی به چشمای درشت و عسلی رنگش نگاه میکردم انگار جادوم میکرد ...
وقتی دوستم مهتاب فهمید خیلی تعجب کردو بهم گفت شیما تو واقعا عاشق شدی ؟
اخه من اصلا اهل این چیزا نبودم و سرم همیشه تو کار خودم بود ولی این دفعه....
روزوشبم شده بود بابک ... تو تموم لحظه هام به یادش بودم ... باهم بیرون میرفتیم .... سینما...پارک.....آخ که چه روزای قشنگی بودن !
تا اینکه ... یه روز بعد از ظهر که از مدرسه می اومدم خونه وقتی پامو گذاشتم داخل مامانم یه سیلی محکم بهم زد ...
افتادم روی مبل و دستمو گذاشتم رو صورتم! خیلی شوکه شده بودمو نمی دونستم چی باید بگم ... به هر زحمتی بود گفتم : مامان چی شده ...؟
مامانم دستمو گرفت و برد تو اتاقم داشتم از ترس سکته میکردم ...
مامانم تموم نامه های بابک و عکسامونو و هر چی که بهم کادو داده بود و دیده بود ...
دیگه نمی تونستم هیچی رو انکار کنم مامانم با عصبانیت سرم داد میزدو منم سرم و انداخته بودم پایین و اروم گریه میکردم ...
فردای اون روز مامانم اتاقمو عوض کرد ... دیگه حق بیرون رفتن از خونه رو نداشتم ....هیچ جوری نمی تونستم بابکو ببینم !
حتی مامانم خودش منو میرسوند مدرسه و خودش بد از اینکه شیفت بیمارستانش تموم میشد می اومد دنبالم زندگیم جهنم شده بود ...
دیگه حوصله هیچ چیزو هیچ کس و نداشتم و اصلا نمی تونستم درس بخونم خودمو تو اتاق حبس میکردم و همش گریه میکردم ...
از طریق مهتاب یه نامه فرستادم به بابک و گفتم باید فراموشم کنه ... با اینکه حرف دلم نبود اما ...
یه روز که رفتم مدرسه اصلا حال خوبی نداشتم ... سر جلسه امتحان بوديم ...
ناظم بالاي سر من بود من يهو ياد بابک افتادم و يه استرسي كه توي خودم بوجود اومد داشت منو ميكشت ...
داشتم خفه مي شدم ... نفسم بالا نميومد...
داشتم مي مردم ... يک حالت بديه ... زنده اي ولي زنده نيستي ... دو رو برتو مي بيني ... احساس مي کني نفست گير کرده و بايد کمکش کني تا بيرون بياد ...
اورژانس تهران اومد و بهم آرام بخش زدن و بردنم بيماريستان ... خوشحال بودم که دارم از حال مي رم ...
رو ملافه هاي کثافت بيمارستان دراز کشيده بودم ... آرامش مرگ ... ولي دوست داشتم تا ابد اونجا بمونم ...
باحالت خوش آرامبخش همش به بابک فكرميكردم .به اتفاقايي كه بينمون افتاده بود.
دوست داشتم قبل اينكه دوباره تو بغلش برم مثل همون اولين بار ((چه لحظه ي زيبايي بود خدااااااا.... ))
ساعت 9 شب سرو کله پدرم نه چندان سراسيمه پيدا شد ... ناظممون که تا اون موقع داشت براي همه خط و نشون مي کشيد با ديدن پدرم جيکش در نيومد...
دکتر هم اومد..يک پسر جوون بود به پدرم گفت : دخترتون خيلي اعصابش ناراحته !
صداي داد پدرم ميومد..تو جوجه به من ميگي دخترم چشه؟ اين حساسيته! معلوم نيست مدرکتو از کدوم دهاتي گرفتي ؟
بالاي سرش مي گي عصبيه؟ خوبه انقلاب شد شما يک کلمه اعصاب ياد گرفتين..مگه دختر من دختر معموليه عصبي بشه!!
داشتم دوباره بهم مي ريختم..دوباره..چنگ انداختم روسينه ام ... ناظممون ترسيد .
پدرم هراسون اومد تو بغلم کرد ...عزيزم من اينجام نترس ..اکيسژنو با حالت عصبي زدم کنار .. نمي دونم چند سال بود تو بغل پدرم نرفته بودم ..شايد چندين هزار سال ...
بدنش گرم بود ... گرم شايد اگه يکبار نشونم داد که برام اهميت قائله همون بار بود ... شايدم بيشتر که من نديدم.
ولي نمردم ... مثل هميشه تصميمات بعدي بدون سوال از من گرفته شد ...
پدرم تشخيص داده بود محيط دبيرستان برام آزار دهنده است و تازه به اين نتيجه رسيده بود که چرا اصلا برادرام اصرار به تعويض مدرسه داشتن ؟
چون آخر سال بود بايد بود مدرسه نرم ! و متفرقه امتحان بدم ... مشکلات تحصيلي هم با معلمهاي خصوصي صدرصد بهتر حل مي شد ...
فقط مي موند تنها موندن من ... که اونهم با ورود پري خانم به زندگي من از لحاظ اونا حل شد ...
پريچهر خانم خونش توي يه قسمت از دره دهات هاي تهران بود ...
پریچهر خانوم :
53 ساله..چاق ..تو خونه چادر گل دار سرش مي کرد که بو ياس مي داد..موهاي خاکستريش بافته از زير روسريش پيدا بود..چادرشم معمولا دور کمرش بود..باورم نمي شد که آدمهاي اين شکلي غير از فيلمها هنوزم باشن..
اوايل وجود پري خانم مزاحمت بود..صبح از خواب پا مي شدم بالاي سرم نماز مي خوند! خيلي دوست داشت منو به راه راست هدايت کنه ! زير بالشم..دعا پيدا مي کردم..بدتر از همه اينکه با بدبختي سيگار مي کشيدم..راحله که بعضي وقتا ميومد پيشم ..درو قفل مي کرديم..از راحله بدش ميومد ولي نتونسته بود خانواده را راضي کنه كه راحله نياد ديدنم !!! بالاخره يک بار ديگه خسته شدم..خيلي خونسرد نشستم و سيگار کشيدم..چه حرصي مي خورد
مي گفت براي دختر زشته!!! بي شخصيتي مياره..گناه داره..و بعد هم تهديد که به آقاي دکتر (( پدر بنده )) مي گم ...
منم خنديدم و گفتم: منم مي گم تو خونمون جنبل و جادو مي کني و دعا زير متکام مي ذاري..از اونوقت ديگه شد عيسي به دين خود و موسي به دين خود..کاري بهم نداشت..
اونقدر که کتاب خونده بودم خسته شده بودم.. روزمرگي و روزمرگي..پايان نا پذيري.
از خدا ميخواستم فقط يه بار ديگه بابک رو ببينم تا بتونم حرفامو قبل از مردنم بهش بگم.همون حرفايي كه براي آخرين بار ميخواست از زبونم بشنوه.همون حرفايي كه توي حال وهواي ديگه بوديم ميخواستم بگم ولي نگفتم...اي كاش ميشد دوباره ببينمش و بهش همه ي حرفاي دلم رو ميگفتم ....اي كـــــــاااااااااااش....
کاش میتونستم بگم هنوزم عاشقشم نه اینکه پیغام بدم دوستش ندارم.....
دلم داشت میترکید...
گوشه گیر شده بودم و داشتم از بین میرفتم
ديگه سيگار؛ مشروب و حتي فکر درباره گذشته ها؛ حرفاي بي محتوا و دخترونه..نه هيچكدومش فايده اي نداشت
یه روز صبح از خواب بیدارم کردو گفت باید بریم خونه ی خاله فریبا!
با غرلند از جام بلند شدم و رفتم یه ابی به دست و صورتم زدم و خیلی بیحال حاضر شدم .
بعد از مدتها چشمم بتویه اینه به خودم افتاده بودم !
هنوز هم خوشگل بودم اما...از چهره م غم میبارید!
گردنبندی که بابک بهم داده بود و لمس کردم و با صدای مامانم که هی میگفت دیر شد دیر شد شیفت دارم به خودم اومدم !
مامانم داشت حاضر میشد.سوئچ ماشینشو گرفتمو خواستم تا اماده شدنش ماشینو از حیاط ببرم بیرون...
تویه ماشین نشسته بودم و به پنجره اتاقی نگاه میکردم که مدتها بسته بود...اشک تو چشمام حلقه زد که از تویه اینه دیدمش..
سرکوچه ایستاده بود و داشت نگام میکرد.. یادمه بارون شدیدی میبارید و سرتا پاش خیس بود .. خیره شدم بهش.. روش و برگردوندو رفت.. قلبم ترک خورد.. اخه چرااااااا ؟؟
تو تختم خوابیده بودمو فکرمیکردم !به روزای قشنگی که با بابک داشتیم....اغوشش....بوسه هاش....
اخ چه قدر زود گذشتن !
از وقتی راحله بهم گفته بود بابک پیغام داده ازم متنفره دیگه بدتر شده بودم .نمی دونم کدوم احمقی گفته من یه شب و با یه پسر دیگه بوده ام که بابک عشقو از یادش برد و یه تنفر از من تو قلبش ریشه زد!اخه من که هنوز وفادارش بودم.....
چرا باید این حرفارو باور میکرد؟چرا با دیدنم راشو کج میکرد....
4سال از ماجرا و اتفاقي كه بين منو رامين اتفاق افتاده بود ميگذشت.تا اينكه يه روز......
!!!!!! خبر خوب ؛ خبر خوب!!! برادر کوچکم پرواز کنان کارت بدست اومد پيشم و ذوق ميكرد ..هي عروسي پلو خوري..
…از کي تا حالا مهموني و مفت خوري تو خانواده ما خبر جديد و قابل بحثي بود؟ با آواز خوندناي مصنوعي اش کم کم داشتم متوجه مي شدم که حتما نقشه اي داره..بي اختيار گفتم : نه!
گفت: من که هنوز هيچي نگفتم دختر نطفه اتو با نه بستن؟
گفتم: چيه باز خانمتون وقت همراهيتونو ندارن..شرمنده..آبجي کوچيکتون مريضن!!!
منو بغل کرد..خودشو لوس کرد..چند وقته با ما نبودي خره؟ کلمو بوسيد..حالا ما که به خوش تيپي بعضيا نيستيم))!!! بعضيا کي بودن خودش مي دونست )) ولي حالا با دو تا سيبيل بياي عروسي بده..کلي مي خنديم
خنده ام گرفت..آخه هيچکدوم تا يادم ميومد سبيل نداشتن!!! ادامه داد..اه اه دختر کله ات بو گند سيگار مي ده..چقدر پول اين باباي بيچارتو دود مي کني؟
خجالت نمیکشی؟من داداشتم از من خجالت بکش!
شیما یه نگاه به خودت کن
پاشدم..داشتم مي رفتم حموم !!! ته دلم بي خودي مي لرزيد..پاهام مي لرزيد..گفتم: خوب بابا قر نده! ميام..عروسي کي هست حالا..
گفت :نمي شناسي..همساين..هم دانشگاهي خان داداشت..کارتو داد دستم..بعد از رزج زدن شعرهاي آبگوشتي کارت..باورم نمي شد.
حتما يک فاميل ديگه است..نه فاميل بابک بود..بدنم داغ شد..خشک شده بودم..برادرم کنجکاو شده بود..دنبال بهانه مي گشتم..در ضمن نمي خواستم شک کنه..شروع کردم با صداي لرزون شعرا رو مسخره خوندن..
کلمات کارت زير ذره بين اشک محدب و مقعر مي شدن..بالاخره از سر بازش کردم..رفتم زير دوش.. اشکاي شور قاطي شيريني آب تهران مي شد..داغيش صورتمو مي سوزوند..و اين حقيقت که بايد عروسيش هم برم..تو قلبم سوزن مي زد.
. اين شعر مسخره سعدي تو کله ام بدون توقف تکرار مي شد.
.اي کاروان آهسته ران کارام جانم مي رود.. ..آن دل که با خود داشتم با دل ستانم مي رود..
تا آخر اون هفته دنبال هزار تا بهانه گشتم تا عروسي نرم..ولي هر دفعه بدتر بود..هر دفعه بيشتر تظاهر به مريضي مي کردم مهموني لازم تر مي شدم..چون براي روحيه ام خوب بود..
برادر بزرگم گفت: حالا اين روح سرگردانو با خودمون نبريم نمي شه؟ کوچيکه خنديد..مياد چهار تا پسر خوش تيپ مي بينه روحش سر جاش مياد..
حالم اصلا خوب نبود..مي ترسيدم..حالم تو عروسي بهم بخوره..مي ترسيدم..بفهمه ضعف دارم..بفهمه عاشقم..چطور تو روي عروس نگاه کنم.چطور تحمل كنم دست عروس رو تو دس مردي ببينم كه هنوزم براش جون ميدم و ميميرم براش و عاشقشم....خدا کنه زشت باشه..خدا کنه..از اونا باشه..آخ دلم خنک مي شه..
لباسم ساده بود (( روز بعد تيکه تيکه اش کردم و راهي سطل شد )) ولي آرايش غليظم رو صورت يخ کرده ام ماسيده بود.
مثل هميشه دير رفتيم و خوشبختانه ته سالن جا گيرم اومد..و خوشبختانه برادرام مقيد رسم سلام و عليک با عروس و داماد نبودن..عروس و داماد مي رقصيدن..خنده ها شلوغي ها..صداي شيطوني بچه ها و صداي مزخرف خواننده براي من مثل موسيقي خسته کننده متن يک فيلم غمناک مي موند..
برام همه ثابت بودن وعروس و داماد متحرک..جماعت محو مي شدن و عروس پررنگ..رامين پررنگ تر..نمي فهميدم خوشحاله يا نه! نمي دونستم دوست دارم ناراحت باشه يا خوشحال!!!شايد اگه تکليفم با خودم روشن بود خيلي چيزا حل مي شد..برادر بزرگم با ديدن يک دختر خانم خوشکل نا پديد شد..برادر کوچيکه هم مشغول خوردن و مسخره بازي..دلم مي خواست بهش بگم خفه شه!!! دلم مي خواست وارد يک اتاق تاريک بشم به خودم گلايه کنم..شايدم نه! سرمو بذارم رو شونه خداي خودم..و تا ابد اشک بريزم و اونم دلداري مي داد..
عروسو داماد بين مهمونا مي چرخيدن صداي دل بدبخت من بلند و بلند تر مي شد..قلبم داشت از دهنم بيرون مي زد..باخودم ميگفتم اي خــــــداااااا آخه چـــــرااااا؟؟؟؟؟امشب مردي رو كه دوستش دارم توي لباس دامادي ميبينم ولي عروس بجاي اينكه من باشم يه كس ديگه هست....چـــــــراااااا؟؟؟؟؟..مادر بابک از کنارمون گذشت..برادرم سلام کرد..مادر بابک با ديدن من سلام تو دهنش ماسيد..مظلوم سلام کردم..جواب نشنيدم..تو کله ام پتک مي کوبيدن..شايد صداي دلم بود که از کله ام ميومد؟
چيزي که نبايد بود مي شد..عروسو داماد کنار ما بودن..بابک عين کوه يخ به سلامم جواب داد...واااااي چقدر خوشگل شده بود تو اين لباس!!!!..خانومش..مهربون وآروم دستمو گرفت..نـــــــه اشکهاي من وقتش نيت كه الان مثل بارون ببارن.. نبايد بيان..عروس خوشکله؟ مهربونه! اگه عاشقي بايد خوشحال باشي..من قوي ام..هميشه بودم..حالا بيشتر..لبخند زدم..احمقانه..بچه گانه..ماسک دلقک..بالاخره لبخند بود..بابک که اونم نزده بود..بايد بود براي بابک خوشحال باشم که خانومش مهربونه خانمه..خوب نمي تونستم خوشحال باشم..يعني من خودخواهم؟ يعني پست بودم؟ يعني حسود بودم؟ به بهانه اي کليد و گرفتم..مي خواستم تو ماشين گريه کنم..ازخدا ميخواستم همون جا بميرم
..مادر بابک تو حياط بود..عصبي قدم مي زد..با ديدنم جلو اومد..آرنجمو محکم گرفت..محکم فشار مي داد..دردم گرفته بود
..گفت: زندگيشو خراب کردي..حالا هم مي خواي عروسي اشو خراب کني..انکار جريان بي فايده بود با صداقت گفتم: باور کنيد نمي خواستم بيام ولي..نگذاشت حرفمو بزنم
گفت: الانم مي ري خونه..روپوشتو ميارم..بابک مي رسونتت..سوئيچ ماشينو دادم بهش..لطفا بدين برادرم..کليدو از دستم کشيد..اون شب حالم بهم خورد..از خدا خواسته بودم كه دوباره بابک رو ببينم ولي نه توي جشن عروسيش و با يه زن ديگه..آخه خدا چرا مجازاتم اينقدر سنگينه.......
دوست نداشتم ديگه از خونه برم بيرون..خونه بابک اينا ديگه مدتها بود نقطه اميد و آرامش من نبود ولي حالا به نقطه دردناک و شکنجه گاه تبديل شده بود
ديگه مي خواستم با خودم کنار بيام..سرنوشت هر کي يکجوره..منم مقصر داستان خودم بودم..شايد اگه بعدش بهش زنگ مي زدم اينجوري نمي شد..شايد اگه توضيح مي دادم..شايد اگه اونروز در مقابل مامانم مقاومت مي کردم..شايد و شايد و شايدهائي که هر روز به تعدادشون اضافه هم مي شد
چند روز از عروسی گذشت .
راحله برام پیغام اورد که بابک میخواد ببینتم.گفت بیا خونه ی ما -مامانم اینا رفتن شمال !به بابک میگیم بیاد اونجا.غرورم نمیذاشت اما قبول کردم.
.. تا اينکه زنگ در خونه به صدا دراومد..
درو باز کردم..بابک بود..پاهام از هيجان مي لرزيد..حالم بد شده بود..ولي بايد مقاوم باشم..انگار که برام هيچوقت جز يک همسايه نبوده!!!
رسمي عين يک غريبه سلام و عليک کردم و گفتم تنهام و حال خانمشو پرسيدم..خيلي جدي گفت: بتو هيچ ربطي كه نداره حالش چطوره!!!! بدون تعارف تقريبا هلم داد و اومد تو خونه..بغلم کرد و زد زير گريه!!! منم از گريه اون زدم زير گريه..به خاطر خودم گريه مي کردم؟ اشکهاي تنهايمو قسمت مي کردم..
...عشق اينه ؟؟ اگه اينه خدايا نمي خوام عاشق باشم..اگه هم اين نيست خدايا منو فارغ از هر چي هست کن..خدايا..منو مي روني از خودت..خدايا من از تو جز آغوشت چي خواستم..خدايا..
… داغ بودم....تب دار بود..اشکهامون با هم قاطي شده بود..صورتامونو مي سوزوند..قلبمونو لطيف مي کرد..بدون هيچ توضيحي اشک مي ريختيم..اون چرا اشک مي ريخت؟؟..اون که از دست نداده بود..به دست آورده بود..داشتم آب مي شدم..داشت آب مي شد..شايد با هم حل مي شديم و اون وقت يکي مي شديم..درد..درد حماقت بود..درد عشق که اينقدر ازش مي گن؟درد تنهائي..عادت...
گفت: چرا با من بازي کردي؟ چرا عروسي امو عزا کردي..داشتم فراموش مي کردم..مي خواستم فراموش کنم..تو که منو نمي خواستي پس چرا ..چرا لعنتي چرا؟؟
بجاي اينکه از خودم دفاع کنم شروع به التماس کردم..عشقم..عزيزم..اشک نريز خوب نيست..غلط کردم..به خدا مخصوصا اينکارو نکردم..بخدا اتفاقي بود..ديدي که وسطش رفتم..رامينم..بسه تو رو به خدا بسه..
گفت :-همه چيو ازم گرفتي..روحمو..قلبمو..زندگيمو..عروسيمو..
- بس کن بابکم..خانمت چشم به عشقته ....عشقتو به پاي اون بريز ..اون زندگيته.. چرت مي گفتم...((خب منم عاشقش بودم))....اشک مي ريخت..اشک مي ريختم
صورت خيسمو غرق بوسه مي کرد..بي حال تو بغلش بودم..منم چشماي خيسشو مي بوسيدم..
به همون خدا که عاشق بود و من هم همينطور!!
تو چارچوب در منو کشوند و چسبوند به ديوار....منو بوسيد اونقدر تند و تند با عجله..معلوم نبود چشمامو مي بوسه؛ صورتمو؛ و.....
!!! من هق هق مي کردم و اون خدا خدا…
گفت: دلم برات تنگ شده بود دختر..نگفتي بابکو دق مرگ مي کني؟
و من فقط هق هق مي کردم..سرمو گذاشتم رو شونش..نوازشم مي کرد..عزيزم..قربونت برم..آروم تر شده بود..تمام انرژيم گرفته شده بود..عين حالتهاي بعد از مريضي.
یاد زنش افتادم...نگاهش...زیباییش
خودمو کشيدم تا از زيرش بلند شم.
گفتم:-.بابک داری چیکار میکنی خانمت..بابک......
گفت: مي دونه! همه چيو مي دونه..نمي تونستم تحملش کنم..بهش گفتم..خودش گفت بيام پيشت..گفت: اگه هنوز دوستم داشته باشي بريم و طلاق بگيريم..بعد من بيامو..
..تو سرم پتک مي کوبيدن..من چقدر خودخواهم و روح اون چقدر بلند..خاک بر سرمن..که اسم زن رومه!!!گفتم يعني چي؟
گفت: يعني حال و روز منو فهميد..
...گفتم: بابک..میدونم اینا دروغه تا منو خام کنی خجالت بکش..پاشو..برو..چشماي يک عاشق چشم به راهته..گفت: من عاشقتم دختر..عشق برام اينجا است..
خونسرد واز قصد براي اينكه بتونم از خودم برونمش با لبخند گفتم: احمق من عروس هزار نفرم..مگه بیتا اینو نگفته بود؟فکر کردي با تو مي مونم؟ خودت مي دوني كه... ((با اينكه تصميم نداشتم بعد اون باهيشكي بمونم))...و زدم زير خنده...(( خنده اي از روي غصه ))))خنده اي كه به ظاهر خنده بود ولي داشت تموم وجدمو از بين ميبرد ))
. يکي محکم خوابوند تو گوشم..از گوشه لبم خون دلم زد بيرون..باز هم خنديدم...خنده اي كه بتونم كاري كنم فراموشم كنه....
.گفتم:-.فکر کردي..من عاشقتم..بس که احمقي!!!
-مثل یه دلشکسته نگام میکرد
منم رفتم تو یه اتاق دیگه اومد دنبالم و گفت تو یه لجنی شیما!گفتم از تویه کثافت بهترم گورتو گم کن!
دلم پر بود.......خیلی پر!داشتم میمیردم.
راحله کنارم نشسته بود و جیک نمیزد.
بابک رفت!انگار مردم...................
سرمو گذاشتم رو شونه راحله و زار زدم...
به خاطر عشقم...واسه خودم.....واسه قلب داغونم!
دوماه از این ماجرا گذاشت!یه روز بابک و دیدم رو نیمکت پارک نشسته و داره سیگار میکشه...
جزوهام از دستم افتاد!یهو پاهام سست شد!خم شدم و جزوه امو ورداشتم !اینجا همون پارکی بود که تو بچگی باهم بازی میکردیم....
چه زود همه چی تموم شد.
دلم میخواست برم اما نمی تونستم.
رفتم پشت یکی از درختها و شماره شو گرفتم .خطمو عوض کرده بودمو و میدونستم نمیفهمه !
- الو........
صداش غم داشت !
بغضم گرفت....
صدای نفسهامو شنید!فهمید دارم گریه میکنم
- شیمای من......شیما خودتی!
قطع کردم و رفتم سمتش.وقتی حضورمو احساس کرد برگشت سمتم .داشتم گریه میکردم ...
هیچ نمگیف...اشاره کرد بشینم ... نشستم ... میخواستم بگم... بگم که حرف دلم نبوده ... بگم من بهش وفادار موندم... بگم هنوز دوست دارم.
حرفامو گوش میداد و دم نمیزد ... گریه میکردمو میگفتم ... انگار داشتم خالی میشدم ... به چشمام نگاه کرد.با همون چشمای براق عسلی!
اونم به چشمای زاغم خیره بود.گفتم چرا اینجوری نگام میکنی گفت تو چشمای تو خودمو یه جور دیگه میبینم !
گفتم دیگه باید برم ... حتما نسترن(زنش) منتظرته!
گفت نیست.گفتم منظورت چیه ؟گفت جدا شدیم ...
خشکم زد .پرسیدم چرا ؟
گفت دلش بند یکی دیگه بود.ماهمو دوست نداشتیم.
سرمو انداختم پایین...
باید خوشحال میبودم یا ناراحت؟
- شیما......
نگاش کردم.انگار خواب میدیدم.صدای جیغ و خنده های بچه هایی که تو پارک بودن منو میبرد به بچگی خودمون !وقتی اون پسره منو کوبید زمینو پیشونیم شکست و بابک منو برد خونه......
- دوستت دارم شیما ... بخدا میخوامت.
پا شدم برم.....
گفت شب زنگ میزنم....
لبخندی زدمو گفتم.....باشه منتظرتم!
روزها تند تند هاشور میخوردند ... انگار معجزه شده بود ....
بابک به من برگشت! شاد بودم...میخندیدم......
دیگه اتاقمو بوی گند سیگار نمیگرفت....دوستام داداشم اجیم مامانم بابام و همه شاد بودن که منو اینجوری میدین...میدونستن از عشق بابکه ... میدونستن بی اون میمیرم...
به مامانم گفتم میخوامش.....گفتم اگه بابک نباشه دیووونه میشم.
اولش عصبی شد
گفت اگه فامیل بفهمن دختر دکتر فریدمهر شده زن یه مردی که زنشو طلاق داده چی میگن؟گفت زشته.....گفت تو بهترین ها در انتظارتن
گفتم بهترینا رو نمیخوام...
گفتم واسم این از همه بهتره!گفتم تو میخوای دخترتو به خاطر دهن بی صاحب فامیل بکشی !
شبش مامانم با بابام حرف زد!
بابام تا چند روز اخم کرده بود و حرف نمیزد !انگار با مامان سر این موضوع بحثشون شده بود !
تا یه شب که مامانم رفت واسش چای بیاره منو صدا کرد و گفت شما تو برام بیار خودتم بیا تو اتاق کارم باهات کار دارم !!!
شروع کردم به لرزیدن.
سینی چای رو برداشتم رفتم اتاقش.نشستم رو صندلی و سرمو انداختم پایین!
- شیما....نگام کن بابا!
اروم سرمو بالا گرفتم !
- جانم بابا!
- شیما جان...دخترکم....عزیز بابا اخه چرا اینجوری میکنی ؟
گفتم:چه جور ؟
بابام چنگی به موهاش زد و درحالی که سعی میکرد به اعصابش مسلط باشه شروع کرد به حرف زدن.....
داشتم بابامو نگاه میکردمو به حرفاش گوش میدادم
اخه شیما ی من!دخترم !تو الان جوونی خامی نمیفهمی داری چی میگی فردا پشیمون میشی.تو خوشگلی خانومی مهربونی واسه تو فرد مناسب زیاده چرا دست گذاشتی رو مردی که یه بار ازدواج کرده؟
گفتم مگه اینکه یه بار ازدواج کرده جرمه؟مگه گناه کرده ؟
گفت یعنی اون از خونواده ت مهمتره؟
با من من گفتم نه ولی.....
سرمو پایین انداختم و اروم و شمرده گفتم....
- من...بی اون میمیرم بابا!
باورم نمیشد اینو گفتم......جرات نداشتم تو چشمای پدرم نگاه کنم .نمی دونم چه قد گذشت.نیم ساعت یه ساعت .
صدای بابام پیچید تو گوشم
- باشه.........فقط یادت باشه خودت خواستی.
سعی کردم حرفشو مرور کنم !وای خداجون!باورم نمیش!
سرمو بلند کردم و پریدم بغل بابام.بوسیدمش!گفتم عاشقتم بابایی.....گریه م گرفته بود .
بابام لبخند زد.
با خوشحالی از خونه زدم بیرون....
فقط میدویدم که سریعتر برسم پیشه بابک.اخه ساعت 5قرار داشتیم......
نمی دونستم این خبر خوبو چه جور بهش بدم....
وای خدا.....
چه احساس قشنگی داشتم.
وقتی بابک اینو شنید خشکش زد....
لبخندش محو شد...انگار غمش گرفت.
- بابک.....خوشحال نشدی؟
غم زده نگام کرد و یهو با خوشحالی نگام کرد و محکم بغلم کرد و گفت معلومه دیووووونه دوستت دارم... باورم نمیشه !
هر دومون میخندیدیم....
از عشق از شادی..........................
اون روز همش خوش گذروندیم.....
رفتیم پارک....رستوران....سینما.
تقریبا 11 شب بود.
- باید برم خونه بابک !نمی خوام بابامو پشیمون کنم .
- نخیر عشقم !
گفتم :چی میگی باید برم.....فردا میبینمت.
گفت:مگه عاشق موتو ر سواری نیستی ؟تو این بارون خیلی کیف میده ها!
نتونستم نه بگم...گفتم باشه .
باروون میباربد و کاملا خیس بودیم...محکم بغلش کرده بودمو جیغ میکشیدم...خیابون لغزنده بود...داد میزد...میگفت دوستت دارم...
داشت از شهر خاج میشد....تو حال خودم نبودم که ببینم کجا داره میره...انگار مث یه پرنده داشتیم پروار میکردیم.....
یه نور روشن.....
یه سیاهی........................
یه صدای وحشتناک.....................................
یه درد عمیق................................................................................
صداها به صورت بلند تو سرم میپیچیدن.....
درد دارم......
بابک.................................
اخ پاهام....
- داره به هوش میاد!
چند نفر با لباس سفید دارن سعی میکنن وضعیتمو کنترل کنن.
بهم اکسیزن وصله....
- بابک......................................
مثل یه رویای سپید بود.....
دکترا پرستارا پس بابکم کجاست؟
داد میزنم ولم کنین....درد دارم.....................ولم کن!
بابک.....................................
دوباره بیهوش میشم.........
دوباره همه چی محو میشه....
دارن خاک میریزن.. رو جنازه ای که جسم عشق ابدیه منه...
بابکم رفت..پر کشید ...نشد عروسش بشم... نشد ...
نمی تونم گریه کنم...نمی تونم هیچی بگم........
فقط تو خودم زجه میکشم به خاطر لحظه های زیبایی که چه زود تموم شد!
ای کاش اونشب باها ش نمیرفتم......
ای کاش خدا کمی صبر میکرد
وهزاران هزار تا اي كاش و اي كاش و اي كاش و ای کاش ها ...
حالا بعد اون تصمیم ازدواج ندارم و میخوام برا همیشه با رویاهای بین منو اون تنها باشم...
هرشب به امید اینکه توی خواب باهاش باشم سرمو روی بالش میذارم.
سر انجام ..........
منم ديگه حالا يه تغييري كردم..ميدونين چيه ؟؟؟اون اينه كه من عشقم رو تو قلبم نگه ميدارم نه كنارم.و به اين اميد زنده ميمونم...
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
