نواحی شکل گیری تمدن در فلات ایران

[tyjtfhdhr]

امکان دارد. البته در دشت های پهناور داخلی و خارجی ایران هم زندگی وجود دارد.

دلیل این که زندگی تنها در این مناطق از فلات ایران ممکن است این است که فرورفتگی مرکزی ایران که بستر یک دریای خشک شده است، ناحیه ای بی آب و علف است. این فرورفتگی درواقع یکی از بی آب و علف ترین و بایرترین کویرهای جهان است. این منطقه به دو قسمت تقسیم می شود: دشت کویر در شمال و دشت لوت در جنوب.

در دشت کویر که یک سلسله جلگه های گل آلود و نمکزار است هیچ چیز نمی روید و هیچ جانوری زندگی نمی کند. در این منطقه تنها در اطراف گودی هایی که نمک آنها کمتر است زندگی امکان پذیر است. این مناطق که در آنها قابلیت زندگی وجود دارد، واحه نام دارند.

ولی کویر لوت ناحیه ای کاملاً خشک است که صحراهای بزرگ آسیای مرکزی مانند گبی در مقایسه با آن حاصلخیز به نظر می رسند. رشته کوه های عظیمی که اشاره شد حول فلات ایران را فراگرفته اند و زندگی در آنها امکان پذیر است همین فرورفتگی بی آب و علف را احاطه کرده اند.

تحقیقات باستان شناسی نیز نشان داده انسان عهد حجر که تازه از کوه فرود آمده و در دشت ساکن شدند بر روی همان مسیر کمانی شکل اطراف کویر نمک مستقر شده بودند. قرارگاه های انسانی ای که تاکنون شناخته شده در کاشان (سیلک)، قم، ری و دامغان بوده است.